حکمت | وقتی امیرالمومنین (ع) ضربت خورد / استاد عالی

[در روایت] داره که وقتی امیرالمومنین (علیه‌السلام) ضربت خورد
[... لَمَّا أَحَسَّ الْإِمَامُ بِالضَّرْبِ ...]

وقتی ضربت خورد

[لَمْ یَتَأَوَّهْ]
ناله و فریاد نزد

[وَ صَبَرَ وَ احْتَسَبَ]
صبر کرد و با خدا حساب می‌کرد

[به صورت به زمین] افتاد در حالی‌که می‌گفت:
[بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ عَلَى مِلَّةِ رَسُولِ اللَّهِ]

افتاد و با یه دستمال سرش رو گرفت

با گوشه‌ی چشمش به آسمان نگاه می‌کرد
و ذکر می‌گفت ...

من یه جمله عرض می‌کنم همین [ذکر] مصیبت من باشه

امیرالمومنین چون خیالش از خانواده‌ش راحت بود
به آسمان نگاه می‌کرد

[اهل روضه می‌فهمن]

اما امام حسین(علیه‌السلام)

[تُدیرُ طَرْفاً خَفِیّاً إِلى رَحْلِک َ وَ بَیْتِک َ]
[با گوشه‌ی چشم] به خیمه‌هاش نگاه می‌کرد

چون خیال از خیمه‌هاش راحت نبود
می‌دونست ساعتی بعد
این خیمه‌ها دچار تاخت و تاز میشه ... -