حکمت | آبرو دست خداست / استاد توکلی

خدا رحمت کنه [شهید] غلامعلی رو [مدّاح بود]
نمی دونم شما دیده بودید

اگه یک آدم برجسته ای تو جلسه می‌اومد
مثلا آقای انسانی [مدّاح] میومد
[مثلا عرض می‌کنم]

دیگه جلو نمیومد
می رفت اونجاها قایم می‌شد
اصلا دیگه پیداش نمی کردی
می‌گشتن دنبالش که آقا
پشت بلندگو می‌گفتند
[صداش میزدند] نمیومد

می‌گفت آقا!
ما می خوایم مجلس گرم بشه دیگه

این آقا از عهده این کار برمیاد

گفت حالا منم بیام کنار او [مثه] کُشتی میشه
منم میخوام رو دست اون بلند شم
اونم می خواد رو دست منم بلند شه

دیگه خدا میره کنار


ولی کناریم دیگه
مجلس هم گرم شده

خدا هم همش بهش آبرو میداد
آقا! گاهی نمی‌خونی آبرو پیدا می‌کنی

چون آبرو دست خداست
دست خوندن نیست که

خیلی ها [هم] می خونن هیچ آبرویی پیش مردم ندارن -