تلخ‌تر از شیره درخت صبر/ آیت الله آقامجتبی تهرانی

امام‎ صادق(ع) به نقل از پدر بزرگوارشان می‌فرماید: «أَنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى أَنْزَلَ کِتَاباً مِنْ کُتُبِهِ عَلَى نَبِیٍّ مِنْ أَنْبِیَائِهِ»؛ یعنی: خداوند در یک کتاب که بر یکی از پیغمبران خود نازل فرمود، چنین نوشت، ربطی به اسلام ندارد، «وَ فِیهِ أَنَّهُ سَیَکُونُ خَلْقٌ مِنْ خَلْقِی یَلْحَسُونَ الدُّنْیَا بِالدِّینِ»؛ یعنی این‌ها برای رسیدن به دنیا، که اعم از مال و جاه هست و سرآمدش این دو هستند، برای رسیدن به مقام و ریاست، برای بلعیدن دنیا، به دین متمسک می‌شوند. مفهوم «لَحِس» و «یَلحَسُ» یکی به معنای «لیسیدن» و یکی به معنای «بلعیدن» است. «یَلْبَسُونَ مُسُوکَ الضَّأْنِ عَلَى قُلُوبٍ کَقُلُوبِ الذِّئَابِ»؛ این‌ها یک پوشش پوست گوسفند بر روی دل قرار می‌دهند، که دل‎هایی که مثل گرگ و درنده هستند را به صورت «میش» دربیاورند؛ یعنی این‎گونه خودشان را جلوه می‌‎دهند -همان معنایی است که در مورد خصال پسندیده الهی گفتیم-، «أَشَدَّ مَرَارَةً مِنَ الصَّبِرِ»؛ که تلخ‌تر از آن شیره درخت صبر است. [مرحوم آیت‌الله آقا مجتبی تهرانی(ره)] -