همه افراد در نحوه گذران اوقات فراغت خود یکسان نیستند. متأسفانه برخی افراد هیچ برنامه ای برای این کار ندارند. به همین دلیل، بدترین لحظات زندگی آنان زمان های فراغت از کار است. اوقات فراغت برای چنین افرادی معنایی جز اوقات بیکاری ندارد. پرسه زدن در خیابان ها، ایستادن در کوچه و خیابان و یا مشکل تراشی برای اطرافیان محصول چنین نگاهی به اوقات فراغت است. برخی دیگر ممکن است با تماشای تلویزیون و گوش دادن به رادیو و امثال آن اوقات فراغت خود را به گونه ای سپری نمایند. چنین افرادی نیز در اغلب موارد بی برنامه اند. البته اگر با برنامه ریزی زمان هایی از خود را به تماشای تلویزیون و امثال آن اختصاص دهیم، اشکالی ندارد. آنچه که اشکال دارد برخورد منفعلانه با این مسأله است. نباید به دلیل بی برنامگی و از روی بی حوصلگی با شبکه های مختلف تلویزیونی و رادیویی و ماهواره ای و امثال آن خود را سرگرم کنیم. چنین حالتی ممکن است انسان را به بسیاری از ناهنجاری های اخلاقی و اجتماعی بکشاند.

آنچه اسلام از ما می خواهد این است که فعالانه با اوقات فراغت خود برخورد کنیم و با مدیریت صحیح و برنامه ریزی همه جانبه بهترین بهره ها را از اوقات فراغت خود ببریم. توشه جسمی و روحی لازم را برای زمان های فعالیت و کار باید از همین اوقات فراغت فراهم نمود.


منبع: حوزه نت