ترانه «کبوتر»/ فریدون آسرایی

ترانه «کبوتر» با صدای فریدون آسرایی
آسمون بغضشُ خالی می‌کنه
آدمُ حالی به حالی می‌کنه
کوچه ها رنگ زمستون میگیرن
شیشه ها بخار و بارون میگیرن
آدما چتراشونُ وا میکنن
گریه ی ابرُ تماشا میکنن
نمیخوان مثل درختا تر بشن
از دل قطره‌ها با خبر بشن
نمیخوان بی ‌هوا خیس آب بشن
زیر بارون بمونن خراب بشن
اما تو چترتُ بستی کبوتر
زیر بارونا نشستی کبوتر
رفتی و سنگا شکستن بالتُ
اومدی هیچکی نپرسید حالتُ
بعضیا دشمنای خونی شدن
بعضیا غول بیابونی شدن
بعضیا میگن که بارون کدومه
بوی نم ،شرشر ناودون کدومه -