ربع رشیدی نخستین دانشگاه آکادمیک جهان

ربع رشیدی یکی از بناهای تاریخی و ارزشمند شهر تبریز واقع در باغمیشه به سبک معماری آذری است.
حدود ۷۰۰ سال پیش در تبریز، دانشگاهی به‌نام رشیدالدین فضل‌الله همدانی ایجاد شد. رشیدالدین وزیر غازان خان از حکمرانان وقت آن دیار بود. در آن زمان این دانشگاه شامل چهار دانشکده بود که در چهارطرف آن قرار داشت و اربع یا چهار عربی را به خود اختصاص داد و این مکان بنام ربع رشیدی شهرت یافت.

خلاصه ای بر تاریخچه ربع رشیدی
تهاجم مغولان در اکثر شهرهای ایران توأم با قتل و ویرانی بود. اکثر شهرهای ایران منهدم شدند و شهرهای مرکزی و غربی نیز از تهاجم مغولان بی نصیب نماند. تبریز از جمله معدود شهرهای ایران بود که توانست از زیر ضربات مخرب مغولان نجات یابد. هرچند حکام محلی به وسیله باج دادن به مغولان به این هدف دست یافتند اما توانستند از انهدام صد در صدی تبریز جلوگیری به عمل آورند. فرزندان فاتح خونخواری که دهها شهر، نظیر سمرقند و بخارا و جرجان و طوس و نیشابور را با خاک یکسان نموده بودند، در شهر تبریز مؤسساتی نظیر ربع* رشیدی و شنب غازانی و نیز مجموعه سلطانیه را ساختند. ربع رشیدی بارزترین نمونه سعی و تلاش دست اندرکاران اصلاحات غازانخان در عرصه تعالی و رشد و پویایی فرهنگ ایرانی در چهارچوب اندیشه های عصر ایلخانی به شمار می آید که توسط خواجه رشیدالدّین فضلالله همدانی به عنوان شهر دانشگاهی با برنامه های وسیع فرهنگی، اقتصادی و رفاهی در نخستین سالهای قرن هشتم هجری ایجاد گشته و اگرچه در مقایسه با تأسیس دانشگاه کمبریج در سال 1209میلادی، چندین دهه دیرتر به امر تعلیم و آموزش پرداخته ولی به گواهی تاریخ نسبت به بیشتر دانشگاه های معتبر اروپا نظیر پراگ، وین و... از نظر تقدم زمانی پیشتاز است.

ربع رشیدی در انتهای محله ششگلان، منتهی به محله باغمیشه و ولیانکوه (بیلان کوه) واقع شده است. این محل از هر طرف محدود به باغات و انبوه درختان و لذا از حیث آب و هوایی یکی از بهترین نقاط خوش آب و هوای تبریز بوده است. نادر میرزا صاحب کتاب تاریخ و جغرافی دارالسلطنه تبریز می نویسد: «بدان سان که من به تبریز بودم، اثری بسیار از آن برجای بود، در سفح جبل سرخاب، همه از آجر و گچ. من و همسالان بدان جاها به تفرج همی شدیم، به مؤدب و ملازم. خانها (خانه ها) بود و طاقها و دیوارها، بیشتر مقرنس، و سنگها همه یک روش تراشکرده و به اصل دیوارها به کار برده. بومیان تبریز این جا را «رشیدیه» گفتندی. سنگ و آجر این بنا [را] مردم بیتربیت برکندند و به کار بردند به عمارت خویش. اکنون هیچ از آن به جای نمانده، مگر گودالها که برای استخراج سنگ و آجر حفر کرده اند و پی و ریشه، برخی عظیم در تلی مشرف به کوی باغمیشه. و این بنا به شمال تبریز به جای است. چون با سنگ و آجر و آهک خالص با کمال دقت عمارت شده است، متین و استوار است. تبریز را بدان حکومت نیست، وگرنه کجا گذاشتندی پاره آجری آن جا بماند».

تبریز قطب علمی ایران

کلاویخو، جهانگرد اسپانیایی، در سفرنامه خود از ربع رشیدی به عنوان بزرگترین و عظیمترین بنای زمان یاد کرده است.

پتروشفسکی تاریخنگار روس در مورد این شهر مینویسد: «از همه کشورها انواع درختان میوه، گلها و حبوبات که در تبریز وجود نداشته و کسی آنها را ندیده بود، نهال آوردند و پیوند زدند. [خواجه رشیدالدین] به تمام ولایت هند و ختای و غیره ایلچیانی روانه گردانید تا بذر و تخم ویژه آنجا را بیاورند».

بخش های مهم قسمت اصلی ربع رشیدی عبارت بودند از :
1- مجموعه روضه شامل :
الف) مسجد شتوی (زمستانی) و مسجد صیفی(تابستانی) جهت اقامه نماز و تدریس درس های علوم و تفسیر و حدیث به ترتیب در فصول سرد و گرم سال
ب) دفتر کار "متولی" (رییس دانشگاه) و "مشرف" و "ناظر" سه مقام ارشد به صورت مجزا
ج) حجره ها یا اتاق های ویژه سکونت مدرسان و معیدان (استادیاران) و طلاب علوم
د) تاسیسات رفاهی شامل حمام، حوضخانه (سرویس)، سقایه (آب آشامیدنی)
ه) کتابخانه (زیر گنبد بزرگ و در دو طرف مقبره متولی)
و) سایر بخش ها از قبیل خزانه نقود، یرای مخصوص جهت پذیرایی از مهمانان متولی، خلوتگاه (اتاق مخصوص مذاکره راجع به مسائل محرمانه)
2- خانقاه شامل مواضع سکونت شیخ و صوفی ها با تمام امکانات رفاهی از قبیل مطبخ(آشپزخانه)، محل صرف غذا، محل سماع و ...
3- "دارالضیافه" (مهمانسرا) شامل دو ساختمان دو طبقه، ساختمان اول به صورت پانسیون برای ساکنان ربع رشیدی ( مدرسان، معلمان، خدمتگزاران، به خصوص طلاب علوم ) و ساختمان دوم جهت پذیرایی از مسافران
4- دارلشفا ( بیمارستان و دانشکده های علوم پزشکی )
5- دارالمساکین ( به صورت الحاقی در خارج ربع رشیدی ) جهت پذیرایی روزانه از صد نفر فقیر و مسکین با یک وعده غذای رایگان


اوحدی مراغه‌ای در جام‌جم خود که آن را به تشویق خواجه غیاث‌الدین محمد فرزند خواجه رشیدالدین فضل‌ﷲ سروده در توصیف عمارت ربع رشیدی آورده است:
ای همایون بنای فرخنده که شد از رونقت طرب زنده
طاق کسری ز دفترت کسری است هشت جنت ز گلشنت قصری است
خاکت از مشک و سنگت از مرمر بادت از خلد و آبت از کوثر
چون ز سرخاب روی شاهد سنگ داده سرخاب را جمال تو رنگ

در وصف مسجد جامع گوید:
ای گرامی بهشت مسجدنام خلد خاصی ز روح جنت و عام
از تو دین را نظام خواهد بود در تو مهدی امام خواهد بود
از ستونهات بیستون سنگی وز طبقهات آسمان رنگی
از شعاع تو در شب تیره مسجد بصره را بصر خیره

و در وصف مدرسه و خانقاه سروده است:
ای در علم و خانه ٔ دستور چشم بد باد زآستان تو دور
رفته بر خط استوا عرشت همدم خطه ٔ بقا فرشت
برده ابداعیان کن فیکون چارحدت ز شش جهت بیرون
شد سعادت طلایه بر تبریز تا فکندی تو سایه بر تبریز
هرکه رخ در رخ سپاس نهاد در جهان این چنین اساس نهاد -