سخن آوا | ای جان مادر / استاد علوی تهرانی

راوی می گوید:
پس از وفات رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) حضرت فاطمه(سلام‌الله‌علیها) برای زیارت قبر پدرش بیرون آمد و رو به قبر حرکت می کرد، در حالی که ناله و گریه می کرد و لرزان گام برمی داشت و از کثرت اشک و گریه گویا چیزی را نمی دید، تا اینکه نزدیک قبر رسید و از هوش رفت.

زنان به سوی او دویدند و آب بر صورت او پاشیدند تا به هوش آید. وقتی به هوش آمد، فرمود: «توان و قدرتم از بین رفته، توانم کم شده و دشمن مرا شماتت می‌کند و غصه و اندوه مرا می کشد.»

... ای پدر! «پس تأسف بر تو دارم تا اینکه نزد تو آیم.» -