مبین | سوره مبارکه شمس / استاد حسن دانش
تولیدات راسخون
پست اینستاگرامی
تلاوت قرآن کریم
سوره شمس
کلیپ اینستاگرامی
حسن دانش
تولیدات راسخون
قرائت مجلسی
مبین
قرائت سوره مبارکه شمس آیات 1 تا 5 توسط استاد حسن دانش نسخه ویژه اینستاگرام
سوره شمس/متن و ترجمه
(ترجمه حسین انصاریان)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بیاندازه است و مهربانیاش همیشگی
سوگند به خورشید و گسترش روشنی اش (۱)
2
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿٢﴾
و به ماه هنگامی که از پی آن برآید (۲)
3
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿٣﴾
و به روزچون خورشید را به خوبی آشکار کند (۳)
4
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿٤﴾
و به شب هنگامی که خورشید را فرو پوشد (۴)
5
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿٥﴾
و به آسمان و آنکه آن را بنا کرد (۵)
6
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿٦﴾
و به زمین و آنکه آن را گستراند (۶)
7
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿٧﴾
و به نفس و آنکه آن را درست و نیکو نمود، (۷)
8
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿٨﴾
پس بزه کاری و پرهیزکاری اش را به او الهام کرد. (۸)
9
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا ﴿٩﴾
بی تردید کسی که نفس را [از آلودگی پاک کرد و] رشد داد، رستگار شد. (۹)
10
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿١٠﴾
و کسی که آن را [به آلودگی ها و امور بازدارنده از رشد] بیالود [از رحمت حق] نومید شد. (۱۰)
11
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿١١﴾
قوم ثمود به سبب سرکشی و طغیانش [پیامبرشان را] تکذیب کرد، (۱۱)
12
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿١٢﴾
زمانی که بدبخت ترینشان به پا خاست. (۱۲)
13
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿١٣﴾
پس فرستاده خدا به آنان گفت: ناقه خدا و آبشخورش را [واگذارید] (۱۳)
14
فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿١٤﴾
ولی به تکذیب او برخاستند و ناقه را پی کردند، و در نتیجه پروردگارشان به خاطر گناهشان عذاب سختی بر آنان فرو ریخت و همه قوم را با خاک یکسان و برابر ساخت؛ (۱۴)
15
وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿١٥﴾
و خدا از سرانجام آن کار [که نابودی ستمکاران است] پروایی ندارد. (۱۵) -
سوره شمس/متن و ترجمه
(ترجمه حسین انصاریان)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بیاندازه است و مهربانیاش همیشگی
سوگند به خورشید و گسترش روشنی اش (۱)
2
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿٢﴾
و به ماه هنگامی که از پی آن برآید (۲)
3
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿٣﴾
و به روزچون خورشید را به خوبی آشکار کند (۳)
4
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿٤﴾
و به شب هنگامی که خورشید را فرو پوشد (۴)
5
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿٥﴾
و به آسمان و آنکه آن را بنا کرد (۵)
6
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿٦﴾
و به زمین و آنکه آن را گستراند (۶)
7
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿٧﴾
و به نفس و آنکه آن را درست و نیکو نمود، (۷)
8
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿٨﴾
پس بزه کاری و پرهیزکاری اش را به او الهام کرد. (۸)
9
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا ﴿٩﴾
بی تردید کسی که نفس را [از آلودگی پاک کرد و] رشد داد، رستگار شد. (۹)
10
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿١٠﴾
و کسی که آن را [به آلودگی ها و امور بازدارنده از رشد] بیالود [از رحمت حق] نومید شد. (۱۰)
11
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿١١﴾
قوم ثمود به سبب سرکشی و طغیانش [پیامبرشان را] تکذیب کرد، (۱۱)
12
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿١٢﴾
زمانی که بدبخت ترینشان به پا خاست. (۱۲)
13
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿١٣﴾
پس فرستاده خدا به آنان گفت: ناقه خدا و آبشخورش را [واگذارید] (۱۳)
14
فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿١٤﴾
ولی به تکذیب او برخاستند و ناقه را پی کردند، و در نتیجه پروردگارشان به خاطر گناهشان عذاب سختی بر آنان فرو ریخت و همه قوم را با خاک یکسان و برابر ساخت؛ (۱۴)
15
وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿١٥﴾
و خدا از سرانجام آن کار [که نابودی ستمکاران است] پروایی ندارد. (۱۵) -
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.