فرمانروای سخن/ آیت الله جوادی آملی

سخنان آیت الله جوادی آملی
💠 آن خطبه بلندی که همام عرض کرد: (صف لی المتّقین)، و حضرت همانطوری که سیل وار این خطبه را ایراد کرد؛ آن مستمعی که آماده بود، (صاحت صیحه کانت نفسه فیها)*. چون خود حضرت امیر خودش را معرفی کرد، فرمود: (ینحدر عنّی السّیل)، من آن کوهی نیستم که یک بارانی از روی من به صورت آرام رد بشود! هر باران تندی که بیاید، آن کوهی که خیلی بلند است همیشه سیل دارد. فرمود: من آن خطیبی نیستم که کسی بتواند پای سخن من بنشیند و آرام بگیرد! من وقتی حرف می زنم، سیل تولید می شود؛ (ینحدر عنّی السّیل)؛ چه اینکه (و لا یرقی الیّ الطّیر)*. شما هم بخواهید من را بشناسید، مقدورتان نیست. نه فکر هیچ حکیمی به اوج من می رسد، نه هر شنونده ای آن توان را دارد که در دامن من قرار بگیرد.
خود حضرت فرمود: (انّا لامراء البیان)*، ما فرمانده کلّ سخن و فصاحتیم؛ سخن در اختیار ماست. این سخن در اختیار ماست نه یعنی ما فصیحیم، بلیغیم، خوب حرف می زنیم؛ آن را همه می فهمند! فرمود: ما فرمانده کلّ سخنیم، سخن در اختیار ماست. بیست و پنج سال نباید حرف بزنیم، حرف نمی زنیم؛ این معنای فرمانروایی سخن است! اینکه فرمود: (انّا لامراء البیان) نه یعنی تنها افصح النّاس هستیم، ابلغ النّاس هستیم، امثال ذلک! یعنی ما فرمانده کلّ ادبیات هستیم. کجا حرف بزنیم، کجا حرف نزنیم؛ بیست و پنج سال حرف نزنیم، حالا هم که می خواهیم حرف بزنیم، چه جور حرف بزنیم؛ (فینا تنشّبت و علینا ...)*. فرمود: درخت فصاحت از ماست، روی ما شاخه روئیده، روی ما میوه می دهد، ما می دانیم چه موقع حرف بزنیم، ما می دانیم چه موقع ساکت باشیم!
----------------------------------------------
📌 نهج البلاغه / خطبه ۱۹۳ _ (... یصف فیها المتّقین)
📌 نهج البلاغه / خطبه ۳ _ (... المعروفه بالشقشقیه ...)
📌 نهج البلاغه / خطبه ۲۳۳
📋 درس اخلاق
📆 قم ؛ ۱۳۹۶/۱۰/۰۷ -