ترانه‌ی «مرز تردید»/ مجید اخشابی

ترانه‌ی «مرز تردید»
شاعر: محمدرضا حبیبی
خواننده: مجید اخشابی
شاید اینو تو نفهمی ، حس من از جنس نوره
شور وحشی جوونی ، از دل من دیگه دوره
تو پر از شور و نشاطی، واسه من نبض حیاتی
توی این غروب حسرت، آخرین راه نجاتی
تو رویاهای دورت ، خواب آهو رو می بینی
شاپرک تو باغ رویا ،گل آرزو میچینی
اما رویای یجوونی ، میره از یاد تو روزی
مثل امروز من اونروز ، تو خودت باید بسوزی
تو ببین نیاز قلبم، به تو و طراوت توست
لمس شیطون نگاهت، به تو و لطافت توست
دل خستمو می تونی ، جون تازه ای ببخشی
تو شب قطبی ستاره ، تو می تونی بدرخشی
تو بلندای نگاهت ، وا میشه پرای بستم
اون عقابم که تو پرواز ، مرز تردید و شکستم
نگیر این حس قشنگ و ، تو بذار تا جون بگیرم
پر بگیرم از زمین و ، راه آسمون بگیرم
گل من یه عمری گل باش ، به صفا و لطف و پاکی
خوبی تو سر بلندیست، واسه این غریب خاکی
فرصت پریدنم رو ، نگیر از این مرد عاشق
بی تو می میره دل من ، توی زندون دقایق
تو شبای بی پناهی ، عاشقت رو تنها نگذار ،
بیا و ستاره ای شو ، واسه این چشمای بیدار
با نگاه آبی تو ،غرق مهربونی میشم
راهی قصر محبت، شهر همزبونی میشم
یه عقاب سرکشم من ، توی آسمون امید
که از اون بالاها تنها، خونه عشق تورو دید -