کاهش نظارت خانواده وبلوغ زودرس فرزندان
کاهش نظارت خانواده وبلوغ زودرس فرزندان
کاهش نظارت خانواده وبلوغ زودرس فرزندان
وقتى صفحات حوادث روزنامهها را بازمىکنيد، پرازحوادثى است که عامل وقوع بسيارى ازآنها ندانم کارىها وفقدان آگاهى نوجوان هايى که خيلى زودترازموعد مقرربه سن بلوغ رسيده اند بدون آنکه دراين زمينه آگاهى هاى لازم را کسب کنند.
روانشناسان معتقدند بلوغ به تغييروتحولات فيزيولوژيک فرد گفته مى شود که بنا به دلايل مختلف درفرد به وجود مى آيد، وى را ازسنين کودکى جدا مى کند وبه بزرگسالى پيوند مى زند. اما ازآنجايى که بايد همه چيزدرسرجاى خود باشد، ورود به دوران بلوغ نيزشرايط خاصى را مى طلبد. به عبارتى رسيدن به اين مرحله اززندگى نيازمند مقدماتى ويژه است، درغيراين صورت اگرفرد تحت تاثيرمحيط پيرامون خود دچاربلوغ زود رس شود مسلما درسال هاى بعد با مشکلات زيادى مواجه خواهد شد. امروزه بلوغ زود رس درنسل جوان يکى ازبحرانهاى قرن محسوب مى شود چرا که دانسته هاى جديدى زودتراززمان طبيعى به حجم آگاهى هاى کودکان اضافه مى شود که دسترسى به آنها دراين سن نه تنها خالى ازاشکال نيست بلکه دربعضى ازمواقع اين امرصدمات فراوانى را به فرد، خانواده وبدنه اجتماع وارد مى کند. ازنظربسيارى ازافراد ورود تکنولوژى نوين چون شبکه هاى مختلف ماهواره اى واينترنت به داخل خانه ها وسهولت دسترسى به آنها همچنين ريختن قبح مسائلى که تا پيش ازاين ازنظرجامعه سنتى ما مردود وناپسند تلقى مى شد ازجمله مهمترين دلايل بروزوافزايش چنين مواردى درکشور است. با اين حال آنچه امروزما به عنوان يک راهکار نيازمند آن هستيم تدبيرى مناسب جهت کنترل پيامدهاى ناخوشايند وسعت اين دايره ارتباطى است. به گزارش برنا ،با اين وجود مشکلات خانوادگي، حضوروالدين درساعت طولانى درخارج ازخانه، تنها ماندن فرزندان درخانه واستفاده ازوسايل ارتباطى جديد براى پرکردن خلاء ناشى ازحضورنداشتن پدر، مادريا سايراعضاى خانواده وعواملى ازاين دست ازديگرموضوعاتى هستند که به ايجاد بحرانى که ما آن را بلوغ زود رس مى ناميم، دامن مىزنند. متاسفانه امروزه والدين به دليل وجود مشکلات اقتصادي، اجتماعى ومسائلى ازاين دست بيشترتمايل دارند تا فرزندانشان خود را با وسايلى و يا دوستانى که خانواده کوچکترين نظارتى برآنها ندارند سرگرم کنند، غافل ازاينکه با اين کاررشته اساسى تربيت ازدست آنها دررفته وجاى خود را به ارتباطات رسانه اى وگروه همسالان مى دهد. ما به کجا مىرويم؟ چرا فراموش کردهايم آن وقتها را که خودمان ازديدن بعضى ازبرنامهها منع مىشديم فقط براى اينکه مناسب سنمان نبود؛ زمانى را به ياد بياوريد که موضوع ازدواج درسينماى کودک وارد شد وچه سروصدايى به راه انداخت. حالا ما را چه شده که به خاطرراحتى خودمان فرزندمان را فراموش کرده ايم.
روانشناسان معتقدند بلوغ به تغييروتحولات فيزيولوژيک فرد گفته مى شود که بنا به دلايل مختلف درفرد به وجود مى آيد، وى را ازسنين کودکى جدا مى کند وبه بزرگسالى پيوند مى زند. اما ازآنجايى که بايد همه چيزدرسرجاى خود باشد، ورود به دوران بلوغ نيزشرايط خاصى را مى طلبد. به عبارتى رسيدن به اين مرحله اززندگى نيازمند مقدماتى ويژه است، درغيراين صورت اگرفرد تحت تاثيرمحيط پيرامون خود دچاربلوغ زود رس شود مسلما درسال هاى بعد با مشکلات زيادى مواجه خواهد شد. امروزه بلوغ زود رس درنسل جوان يکى ازبحرانهاى قرن محسوب مى شود چرا که دانسته هاى جديدى زودتراززمان طبيعى به حجم آگاهى هاى کودکان اضافه مى شود که دسترسى به آنها دراين سن نه تنها خالى ازاشکال نيست بلکه دربعضى ازمواقع اين امرصدمات فراوانى را به فرد، خانواده وبدنه اجتماع وارد مى کند. ازنظربسيارى ازافراد ورود تکنولوژى نوين چون شبکه هاى مختلف ماهواره اى واينترنت به داخل خانه ها وسهولت دسترسى به آنها همچنين ريختن قبح مسائلى که تا پيش ازاين ازنظرجامعه سنتى ما مردود وناپسند تلقى مى شد ازجمله مهمترين دلايل بروزوافزايش چنين مواردى درکشور است. با اين حال آنچه امروزما به عنوان يک راهکار نيازمند آن هستيم تدبيرى مناسب جهت کنترل پيامدهاى ناخوشايند وسعت اين دايره ارتباطى است. به گزارش برنا ،با اين وجود مشکلات خانوادگي، حضوروالدين درساعت طولانى درخارج ازخانه، تنها ماندن فرزندان درخانه واستفاده ازوسايل ارتباطى جديد براى پرکردن خلاء ناشى ازحضورنداشتن پدر، مادريا سايراعضاى خانواده وعواملى ازاين دست ازديگرموضوعاتى هستند که به ايجاد بحرانى که ما آن را بلوغ زود رس مى ناميم، دامن مىزنند. متاسفانه امروزه والدين به دليل وجود مشکلات اقتصادي، اجتماعى ومسائلى ازاين دست بيشترتمايل دارند تا فرزندانشان خود را با وسايلى و يا دوستانى که خانواده کوچکترين نظارتى برآنها ندارند سرگرم کنند، غافل ازاينکه با اين کاررشته اساسى تربيت ازدست آنها دررفته وجاى خود را به ارتباطات رسانه اى وگروه همسالان مى دهد. ما به کجا مىرويم؟ چرا فراموش کردهايم آن وقتها را که خودمان ازديدن بعضى ازبرنامهها منع مىشديم فقط براى اينکه مناسب سنمان نبود؛ زمانى را به ياد بياوريد که موضوع ازدواج درسينماى کودک وارد شد وچه سروصدايى به راه انداخت. حالا ما را چه شده که به خاطرراحتى خودمان فرزندمان را فراموش کرده ايم.
استرس نخستين عامل بحران
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}