معرفی ترب وحشی و خواص درمانی آن

نام علمی:
Cochlearia armoracia، نام فرانسه Rave sauvage و نام انگلیسی آن Horse radish می‌باشد. نام‌های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، ترب وحشی، ترب کوهی، فجل برّی و ترب دشتی نامیده شده است.

تیره گیاه:

شب‌بو Cruciferae

نوع گیاه:

بوته

مشخصات ظاهری:

گیاهی است چند ساله به ارتفاع حدود 50 سانتی‌متر با ساقه‌ای شیاردار و ریشه‌ی گیاه دراز، حجیم و مغز آن سفید و الیافی می‌باشد. برگ‌های آن براق، بیضوی، باریک و دوسر برگ‌ها نوک تیز و کناره برگ‌ها دندانه‌دار است. در انتهای شاخه‌ها، گل دهنده، گل‌های آن گروهی به صورت خوشه‌ای و سفید رنگ یا زرد کمرنگ و میوه‌اش خورجین، بسیار کوچک و عقیم است.

طبیعت:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن گرم و خشک است.

رویش جغرافیایی:

به ندرت و به صورت پراکنده در نواحی معتدل برخی از کشورها انتشار داشته و بیشتر در پاکستان، افغانستان، عراق و ایران می‌روید.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در ریشه:

ویتامین C، تیامین، پتاسیم، سدیم، آهن، فسفر، کلسیم، هیدرات‌های کربن، مواد چرب، انرژی، پروتئین و آب در آن تشخیص داده شده است.

بخش مورد استفاده:

ریشه (ترب وحشی). در ضمن برگ و ساقه‌ی گیاه نیز خواص دارویی دارند.

نحوه مصرف:

معمولاً رنده شده ترب وحشی را به صورت دم کرده، جوشانده و یا ضماد استفاده می‌کنند و بیشتر به عنوان ادویه تند کاربرد دارد.

خواص درمانی:

دم کرده رنده شده ترب وحشی برای ورم کلیه، حبس البول، خارج شدن سنگ کلیه، روماتیسم مزمن، نقرس، آب آوردن ریه‌ها، آسم، ضعف، زردی و یرقان مفید و سرشار از ویتامین C می‌باشد. در استعمال خارجی به صورت ضماد برای درد گودی کمر، سیاتیک، دردهای عصبی، اسپاسم عضلانی و دردهای روماتیسمی مفید می‌باشد. دم کرده برگ و ساقه‌های آن نیز محرک، اشتهاآور و ضد خونریزی است.
منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.