معرفی آلوچه و خواص درمانی آن

نام علمی درختچه:

Prunus divaricate Ledeb می‌باشد. نام‌های دیگر آن به فارسی و در کتب طب سنتی، آلوچه، گوجه سبز، گوجه برغانی و آلچه نام برده شده است.

تیره گیاه:

گل سرخ Rosaceae

نوع گیاه:

درختچه

مشخصات ظاهری:

درختچه‌ای است به ارتفاع حدود 3 متر با شاخه‌های متعدد و برگ‌های آن بیضوی شکل، کوچک و دندانه‌دار می‌باشند. گل‌هایش سفید و منفرد و میوه آن تخم مرغی یا کروی شکل، قطر میوه حدود 2 و 3 سانتی‌متر، رنگ میوه ابتدا سبز و پس از رسیدن به رنگ‌های زرد، سرخ و مایل به بنفش در می‌آید. طعم آن ابتدا ترش و پس از رسیدن ترش و شیرین می‌باشد. هسته میوه تخم مرغی شکل، تخت، صاف و چسبیده به گوشت است.

طبیعت میوه:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن سرد و تر است.

رویش جغرافیایی:

در اغلب نواحی معتدل و معتدله سرد کشورها و در ایران در استان‌های شمالی، شمال غربی و کردستان روییده و کاشته نیز می‌شود.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در میوه:

آب، قند، هیدرات دو کربن و غیره در آن مشخص شده است.

بخش مورد استفاده:

میوه

نحوه مصرف:

معمولاً میوه‌ی نارس (گوجه سبز) و رسیده مصرف خوراکی دارد.

خواص درمانی:

مسهل و تنظیم کننده کارکرد معده و روده، تقویت کننده عمومی بدن و کاهنده چربی و فشار خون، آنتی اکسیدان و برطرف کننده جوش‌های ریزسر، مغذی و جذب کننده آهن در دستگاه گوارش، آرام‌بخش و دفع کننده رسوبات از خون می‌باشد. در ضمن برای بیماری‌های پوستی (خارش پوست) نیز مفید است.
منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.