معرفی بادام تلخ و خواص درمانی آن

نام علمی: Amygdalus Communis L. var amara (DC.) focke، نام فرانسه Amandier amer و نام انگلیسی آن Bitter almond tree می‌باشد. نام‌های دیگر میوه آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی بادام تلخ و لوزالمّر نامیده شده است.

تیره گیاه:

گل سرخ Rosaceae

نوع گیاه:

درخت

مشخصات ظاهری:

درختی است به ارتفاع حدود 7 متر گاهی موارد بیشتر و قدیمی با ریشه‌ی عمودی و قوی، شاخه‌های آن خاکستری رنگ، کوتاه و متعدد و شاخه‌چه‌های درخت ابتدا به رنگ سبز و پس از تکامل یافتن مایل به قرمز یا قهوه‌ای می‌شوند. به دلیل سمّی بودن مغز بادام تلخ استفاده خودسرانه از آن ممنوع و زیاده‌روی در مصرف آن مرگ‌آور است. برگ‌های آن بیضوی، سرنیزه‌ای، نوکدار، تقریباً گرد، چرمی شکل و دندانه‌دار و گل‌های آن درشت، سفید و مایل به قرمزی می‌باشند. میوه‌اش پس از ریختن گل‌ها به صورت شفت و بیضوی ظاهر شده که قشر خارجی آن را گوشتی سبز و کرکدار تشکیل می‌دهد و پس از رسیدن میوه زیر پوست کرکدار، بادام با پوست سختی وجود دارد که محتوای آن یک مغز نوک تیز و پوستدار می‌باشد که به آن مغز بادام می‌گویند.

طبیعت مغز بادام:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن گرم و خشک است.

رویش جغرافیایی:

اغلب در نواحی معتدل کشورهای آسیایی و در ایران تقریباً در اکثر مناطق کاشته می‌شود.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در مغز بادام تلخ:

گلوکزید مولد اسید سیانیدریک، روغن ثابت و غیره در آن تشخیص داده شده است.

بخش مورد استفاده:

مغز بادام

نحوه مصرف:

طبق دستور پزشک

خواص درمانی:

برای نفس‌تنگی، آسم، یبوست، قولنج، سرفه، ورم ریه و درد کلیه مفید می‌باشد. در استعمال خارجی استفاده از پودر مغز بادام تلخ با اضافه کردن آب به آن به صورت ضماد، مسکن دردهای عصبی، سردردهای یکطرفه و دردهای روماتیسمی می‌باشد. پودر شده مغز بادام تلخ به صورتی که از الک خارج شده باشد و مقداری آب ولرم به آن اضافه شود به صورت صابون برای اشخاص مبتلا به اگزما مفید و برطرف کننده لکه‌های جلدی، کک مک و رفع کننده بوی بد پا و زیر بغل می‌باشد.  

تذکر:

به دلیل سمّی بودن مغز بادام تلخ استفاده خودسرانه از آن ممنوع و زیاده‌روی در مصرف آن مرگ‌آور است.
منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.