پارسايان شب و شيران روز

اميرالمؤمنين، علي - عليه السلام- قال؛ ... فيهم رجال لا ينامون الليل لهم دوي في صلاتهم کدوي النحل يبيتون قياما علي اطرافهم و يصبحون علي خيولهم رهبان بالليل ليوث بالنهار.
رادمرداني از ايشان [اصحاب ويژه حضرت مهدي عليه السلام]، شب هنگام نخوابند. زمزمه نمازشان چونان زمزمه زنبوران عسل، فضا را آکنده سازد. از شب تا صبح در حال قيام و رکوع و سجودند و بامدادان بر مرکب هايشان سوارند. آنان، راهبان شب و شيران روزند.
بحار، ج 52، ص 307.
براي انجام مأموريت به زاهدان رفته بوديم. بعضي از افسرها اصرار داشتند شب در اتاق صياد و با ايشان باشند.
گفتم: «حرفي نيست ولي شما نمي توانيد با ايشان سر کنيد».
گفتند: «اختيار داريد. اين چه حرفي است؟ دوست داريم اين چند روزه را در خدمت تيمسار باشيم». شب اول ، طبق معمول، صياد بلند شد، وضو گرفت و نماز شب خواند. نمازش که تمام شد، قرآن خواندنش را شروع کرد، تا نماز صبح، بعد از نماز صبح ده دقيقه خوابيد و بعد براي ورزش صبحگاهي بيرون رفت. فردا شب، يکي از افسرها آمد و گفت: «بهتر است ما مزاحم تيمسار نباشيم». همين طور، شب هاي بعد، يکي يکي آمدند و عذر خواستند.
نسل طوفان
منبع:برگرفته از ماهنامه ي خلق شماره ي دوم
/س