علل خشونت و پرخاشگری در کودک
علل خشونت و پرخاشگری در کودک
علل خشونت و پرخاشگری در کودک
یکی از دلایل مهم پرخاشگری در کودکان یادگیری است . یعنی کودکان که الگوی رفتاری پرخاشگری داشته اند ، همانند الگوهای خود رفتار می کنند . چنانچه پدر یا مادر خلق و خویی عصبانب و پرخاشگر داشته باشد . مسلماً فرزندشان نیز پرخاشگرخواهد شد . این اخلاق توسط کود یا گرفته می شود . از آنجا که کودکان با والدین همانند سازی می کنند . بنابرین بسیاری از رفتارهای پدر و مادر ناخودآگاه توسط فرزندان فرا گرفته می شود . توضیح اینکه فرایند همانند سازی کاملاً ناخودآگاه صورت می پذیرد .
نکته دیگر اینکه لازم نیست والدین با خود کودک پرخاشگری کرده باشند : چنانچه او شاهد رفتار خشونت بار پدر و مادر با افراد دیگر نیز باشد،این گونه رفتار را فرا می گیرد . بنابرین کودکان از طریق مشاهده رفتارهای والدین را می آموزند . بر این نکته می توان تاکید کرد که کودکان با چشمان خود می آموزند ، یعنی آنچه را مشاهده می کنند یاد می گیرند حتی اگر رفتارها بطور مستقیم در مورد خود آنها صورت نگیرد.
کودکان در مورد پرخاشگری دیگران برحسب این که آن را عمدی یا تصادفی بدانند قضاوتهای متفاوتی می کنند و تحقیقی که پسرهای پرخاشگر را با پسرهای غیر پرخاشگر مقایسه می کنند نشان می دهد که پسرهای پرخاشگراحتمالاً از مقاصد دیگران ،درکی متفاوت از پسرهای غیر پرخاشگر دارند . براساس در جه بندی معلمان و همسالان تعدادی از پسرهای کلاسهای دوم ، چهارم ، ششم به عنوان بسیار پرخاشگر یا غیر پرخاشگر طبقه بندی شدند . سپس این عده در موقعیتی آزمایشی مشاهده شدند که به آنان برای جور کردن قطعات پازل جایزه ای تعلق می گرفت . قرار بر این شد که وقتی که قسمتی از پازل کامل شد پسر بچه دیگری (که همدست آزمایشگر)بود آن را به هم بزند. در حالت اول ، پسر بچه آن را عمداً به هم زد ، در حالت دوم ،طوری به هم زد که تصادفی جلوه کند و درحالت سوم انگیزه های پسر بچه مبهم بود . در مورد آزمایش این امکان را داشت که با خراب کردن پازل این کودک تلافی کنند . کودکان پرخاشگر و غیر پرخاشگر وقتی احساس کردند که این کودک عمداً خرابکاری کرده تلافی کردند و وقتی که دیدند عملش غیر عمدی بوده تلافی نکردند ، ولی والکنش آنان به انگیزه های مبهم این کودک بدین ترتیب بود که پسر بچه های پرخاشگر تلافی کردند و طوری واکنش نشان دادند که گویی این کودک عمداً این کار را کرده است. کودکان غیر پرخاشگر تلافی نکردند و طوری عمل کردند که گویی اعمال او غیر عمدی بوده است .
وقتی که واکنش خشونت آمیز بروز می کند سایر اعضای خانواده کاری می کنند که باعث دامن زدن به رفتار پرخاشگرانه می شوند بای مثال برادری بر سر خواهرش فریاد می زند خواهر برسر او فریاد می زند و ناسزایی به او می گوید. در این موقع برادرش او را کتک میزند و این ماجرا ادامه میابد . تمام اینها نشان می دهد که والدین میتوانند در پاداش دادن و تنبیه کردن فرزندانشان رفتار با ثباتی داشته باشند و با استفاده از راههای موثر بدون اینکه با تنبیه شدید همراه باشد پرخاشگری کودکان را کنترل کنند و باز آموزی کودکان در دورانی نسبتاً کوتاه میسر است.
در آخر باید گفت تلویزیون نیز منبع دیگری است که کودکان به خصوص پسرها از طریق آن رفتار پرخاشگرانه را می آموزند بطور مثال : خشونت از ارزشهای آمریکایی تلقی می شود ، پرخاشگری بعنوان یکی از وسایل رسیدن به هدف تشویق می شود .در برانامه های تلویزیونی که یکی از وسایل انتقال چنین ارزشهایی اجتماعی به کودکان است ، بطور متوسط در هرساعت پنچ یا شش بار خشونت بدنی نمایش داده می شود ، رفتار پرخاشگرانه شخصیتهای تلویزیونی غالباً تقویت می شود : قهرملن این برنامه ها به همان اندازه پرخاشگرند که ضد قهرمانها . در مطالعه ای کودکان چهار سالهبه هنگام بازی آزاد در مهد کودک به مدت سه هفته مورد مشاهده قرار گرفتند و از لحاظ رفتار پرخاشگرانه به دو گروه بالای متوسط و زیر متوسط طبقه شدند . سپس در دوره چهار هفته بعد ، کودکان به گروه هایی تقسیم شدند که والدین با استفاده از این روشها می توانند اثر مخرب تلویزیون را در دیگر حیطه های زندگی از قبیل شکلگیری ها و قالب پذیری ها جنسیتی یا نژادی پبشگیری کنند . مدت تماشای تلویزیون توسط کودکان ، جداً از محتوای آن باید کم شود چون کودکان را از پرداختن به فعالیت های مفید دیگر از قبیل مطالعه ، بازی با دوستان و رشد آموزش و پرورش علائق خود باز می دارد.
تحقیقات انجام شده بروی کودکان و نوجوانان حاکی از آن است که بازیهای ویدیوئی خشن ، پرخاشگری در کودکان را افزایش می دهد.
تحقیقات انجام شده حاکی ازآن است انجام بازیهای کامپیوتری و ویدیوئی خشنوت آمیز ، پرخاشگری در کودکان و نوجوانان را افزایش می دهد.
ایتن تحقیقات بمدت 20 سال بروی مودکان و نوجوانان انجام شده است . آزمایشاتی که بعد از انجام بازی ها خشونت آمیز بروی کودکان انجام شده است نشان می دهد که این افراد بعد از بازی حرکات پرخاشگری از خود نشان می دهند.
معلمان 600 دانش آموز 13 تا 15 سال می گویند : دانش آموزانی مه وقت بیشتری برای بازیهای خشونت آمیز صرف می کنند بیشتر از دانش آموزان دیگر حالتهای خصمانه در بحث ها به خود می گیرند. این نتایج در گردهمائی سالانه انجمن روانشناسی آمریکا مطرح شده است و در این نشست کارشناسان خواستار کاهش برنامه ها و بازی های خشونت آمیز برای کودکان و نو جوانان شده اند . همچنین از والدین خواسته اند که برای مراقبت از سلامت کودکان خود باید بر بازیهای کودکان نظارت بیشتر داشته باشند.
بازیهای کامپیوتری و ویدیوئی تاثیرات بسیار زیادی بروی کودکان دارند زیرا در این بازیها کودک خود را قهرمان داستان می بینند و با انجام جنایت و خشونت به پیروزی میرسد.
در بعضی خانواده ها ، والدین با فرزندان خود بسیار خصمانه رفتار می کنند و در عین حال آنان را آزاد می گذلرند به این گروه از پدر و مادرها والدین خصمانه آزاد گذارنده می گویند ، آنها خود از حرفهای زشت استفاده می کنند و فرزندان نیز آزادند که این گونه عبارات را به کار ببرند . یعنی هیچ اقدامی در جهت جلوگیری از این رفتار به عمل نمی آید ،و یا از نظر تربیتی هیچ گونه تدبیری از طرف والدین برای ترک این عادت در بچه صورت نمی گیرد.
کودکانی که مستعد پرخاشگری هستند با دیدن خشونت از تلویزیون پرخاشگر تر می شوند.
ارسال مقاله توسط عضو محترم سایت با نام کاربری : reza_afravi
/س
نکته دیگر اینکه لازم نیست والدین با خود کودک پرخاشگری کرده باشند : چنانچه او شاهد رفتار خشونت بار پدر و مادر با افراد دیگر نیز باشد،این گونه رفتار را فرا می گیرد . بنابرین کودکان از طریق مشاهده رفتارهای والدین را می آموزند . بر این نکته می توان تاکید کرد که کودکان با چشمان خود می آموزند ، یعنی آنچه را مشاهده می کنند یاد می گیرند حتی اگر رفتارها بطور مستقیم در مورد خود آنها صورت نگیرد.
کودکان ناکام پرخاشگر می شوند:
اضطراب و پرخاشگری :
پرخاشگری ، نشانه ای از تضادها درونی
کودکان در مورد پرخاشگری دیگران برحسب این که آن را عمدی یا تصادفی بدانند قضاوتهای متفاوتی می کنند و تحقیقی که پسرهای پرخاشگر را با پسرهای غیر پرخاشگر مقایسه می کنند نشان می دهد که پسرهای پرخاشگراحتمالاً از مقاصد دیگران ،درکی متفاوت از پسرهای غیر پرخاشگر دارند . براساس در جه بندی معلمان و همسالان تعدادی از پسرهای کلاسهای دوم ، چهارم ، ششم به عنوان بسیار پرخاشگر یا غیر پرخاشگر طبقه بندی شدند . سپس این عده در موقعیتی آزمایشی مشاهده شدند که به آنان برای جور کردن قطعات پازل جایزه ای تعلق می گرفت . قرار بر این شد که وقتی که قسمتی از پازل کامل شد پسر بچه دیگری (که همدست آزمایشگر)بود آن را به هم بزند. در حالت اول ، پسر بچه آن را عمداً به هم زد ، در حالت دوم ،طوری به هم زد که تصادفی جلوه کند و درحالت سوم انگیزه های پسر بچه مبهم بود . در مورد آزمایش این امکان را داشت که با خراب کردن پازل این کودک تلافی کنند . کودکان پرخاشگر و غیر پرخاشگر وقتی احساس کردند که این کودک عمداً خرابکاری کرده تلافی کردند و وقتی که دیدند عملش غیر عمدی بوده تلافی نکردند ، ولی والکنش آنان به انگیزه های مبهم این کودک بدین ترتیب بود که پسر بچه های پرخاشگر تلافی کردند و طوری واکنش نشان دادند که گویی این کودک عمداً این کار را کرده است. کودکان غیر پرخاشگر تلافی نکردند و طوری عمل کردند که گویی اعمال او غیر عمدی بوده است .
تفاوت های جنسیتی :
الگوی خانواده و پرخاشگری
وقتی که واکنش خشونت آمیز بروز می کند سایر اعضای خانواده کاری می کنند که باعث دامن زدن به رفتار پرخاشگرانه می شوند بای مثال برادری بر سر خواهرش فریاد می زند خواهر برسر او فریاد می زند و ناسزایی به او می گوید. در این موقع برادرش او را کتک میزند و این ماجرا ادامه میابد . تمام اینها نشان می دهد که والدین میتوانند در پاداش دادن و تنبیه کردن فرزندانشان رفتار با ثباتی داشته باشند و با استفاده از راههای موثر بدون اینکه با تنبیه شدید همراه باشد پرخاشگری کودکان را کنترل کنند و باز آموزی کودکان در دورانی نسبتاً کوتاه میسر است.
در آخر باید گفت تلویزیون نیز منبع دیگری است که کودکان به خصوص پسرها از طریق آن رفتار پرخاشگرانه را می آموزند بطور مثال : خشونت از ارزشهای آمریکایی تلقی می شود ، پرخاشگری بعنوان یکی از وسایل رسیدن به هدف تشویق می شود .در برانامه های تلویزیونی که یکی از وسایل انتقال چنین ارزشهایی اجتماعی به کودکان است ، بطور متوسط در هرساعت پنچ یا شش بار خشونت بدنی نمایش داده می شود ، رفتار پرخاشگرانه شخصیتهای تلویزیونی غالباً تقویت می شود : قهرملن این برنامه ها به همان اندازه پرخاشگرند که ضد قهرمانها . در مطالعه ای کودکان چهار سالهبه هنگام بازی آزاد در مهد کودک به مدت سه هفته مورد مشاهده قرار گرفتند و از لحاظ رفتار پرخاشگرانه به دو گروه بالای متوسط و زیر متوسط طبقه شدند . سپس در دوره چهار هفته بعد ، کودکان به گروه هایی تقسیم شدند که والدین با استفاده از این روشها می توانند اثر مخرب تلویزیون را در دیگر حیطه های زندگی از قبیل شکلگیری ها و قالب پذیری ها جنسیتی یا نژادی پبشگیری کنند . مدت تماشای تلویزیون توسط کودکان ، جداً از محتوای آن باید کم شود چون کودکان را از پرداختن به فعالیت های مفید دیگر از قبیل مطالعه ، بازی با دوستان و رشد آموزش و پرورش علائق خود باز می دارد.
تحقیقات انجام شده بروی کودکان و نوجوانان حاکی از آن است که بازیهای ویدیوئی خشن ، پرخاشگری در کودکان را افزایش می دهد.
تحقیقات انجام شده حاکی ازآن است انجام بازیهای کامپیوتری و ویدیوئی خشنوت آمیز ، پرخاشگری در کودکان و نوجوانان را افزایش می دهد.
ایتن تحقیقات بمدت 20 سال بروی مودکان و نوجوانان انجام شده است . آزمایشاتی که بعد از انجام بازی ها خشونت آمیز بروی کودکان انجام شده است نشان می دهد که این افراد بعد از بازی حرکات پرخاشگری از خود نشان می دهند.
معلمان 600 دانش آموز 13 تا 15 سال می گویند : دانش آموزانی مه وقت بیشتری برای بازیهای خشونت آمیز صرف می کنند بیشتر از دانش آموزان دیگر حالتهای خصمانه در بحث ها به خود می گیرند. این نتایج در گردهمائی سالانه انجمن روانشناسی آمریکا مطرح شده است و در این نشست کارشناسان خواستار کاهش برنامه ها و بازی های خشونت آمیز برای کودکان و نو جوانان شده اند . همچنین از والدین خواسته اند که برای مراقبت از سلامت کودکان خود باید بر بازیهای کودکان نظارت بیشتر داشته باشند.
بازیهای کامپیوتری و ویدیوئی تاثیرات بسیار زیادی بروی کودکان دارند زیرا در این بازیها کودک خود را قهرمان داستان می بینند و با انجام جنایت و خشونت به پیروزی میرسد.
کودکان ناسزا گو :
علت ها :
در بعضی خانواده ها ، والدین با فرزندان خود بسیار خصمانه رفتار می کنند و در عین حال آنان را آزاد می گذلرند به این گروه از پدر و مادرها والدین خصمانه آزاد گذارنده می گویند ، آنها خود از حرفهای زشت استفاده می کنند و فرزندان نیز آزادند که این گونه عبارات را به کار ببرند . یعنی هیچ اقدامی در جهت جلوگیری از این رفتار به عمل نمی آید ،و یا از نظر تربیتی هیچ گونه تدبیری از طرف والدین برای ترک این عادت در بچه صورت نمی گیرد.
رفتار والدین و تربیت فرزندان..
کودکانی که مستعد پرخاشگری هستند با دیدن خشونت از تلویزیون پرخاشگر تر می شوند.
نحوه کنترل عصیانیت در کودکان:
ارسال مقاله توسط عضو محترم سایت با نام کاربری : reza_afravi
/س
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}