انتخاب کنید: شغل تان یا فرزندتان؟

راهنمای جمع و جوری برای مادرانی که بعد از بچه‌دار شدن نمی‌دانند شغل‌شان را ادامه بدهند یا کنار بگذارند
امروزه شمار زنانی که بیرون از خانه مشغول به کارند افزایش یافته. آنان بنا به دلایل گوناگون (فشارهای اجتماعی، خانوادگی و یا مالی) مجبور به انجام کارهای خارج از خانه و دریافت حقوق هستند. بسیاری دیگر هم با وجود اینکه نیاز یا فشار مالی یا خانوادگی وجود ندارد، کار بیرون از خانه را انتخاب می‌کنند تا علاوه بر انجام امور منزل، رشته، تخصص و دانش خود را در انجام امور اداری، اجتماعی و... به کار بگیرند.
در یک سیر طبیعی، زنان ازدواج می‌کنند و بچه‌دار می‌شوند. برای آن گروه از زنان شاغلی که مجبور به انجام کارهای خارج از منزل هستند انتخابی وجود ندارد. آنها پس از طی دوره مرخصی زایمان، نوزاد خود را برای نگهداری روزانه به کسی می‌سپارند و خود به شغل پیش از زایمان، بازمی‌گردند. اما در مورد زنانی که قبل از زایمان شاغل بوده‌اند و مجبور به ادامه آن شغل نیستند، تصمیم‌گیری کمی مشکل می‌شود. آنها باید انتخاب کنند در مدت کوتاهی پس از زایمان، کودک را نزد کسی بسپارند و به شغل سابق خود بازگردند و یا تا مدتی طولانی‌تر (برای چند سال یا همیشه) از شغل خود دست بکشند، در کنار فرزند خود بمانند و نیازهای جسمی و عاطفی او را برآورده سازند؟
اگر شما از گروه زنانی هستید که بعد از به دنیا آمدن نوزادتان، حق انتخاب ادامه شغل و یا کنار گذاشتن آن را دارید و اگر در گرفتن این تصمیم مردد هستید، می‌توانید با خواندن این 8 سوال و پاسخ‌ دادن به آنها به خودتان کمک کنید و تصمیم درستی بگیرید.

1.اولویت‌های من کدام‌اند؟
 

اگر به تازگی مادر شده‌اید، خوب فکر کنید. مهم‌ترین‌های زندگی‌تان را پیدا کنید و آنها را به ترتیب اهمیت روی کاغذ بیاورید. این مهم‌ترین‌ها باید شامل خودتان، فرزندتان، خانواده‌تان، وضعیت و امنیت مالی شما و مسایل جانبی زندگی (مثل تعطیلات و تفریح‌های خانوادگی) باشد.
این اولویت‌ها در مادران مختلف فرق دارد. بعد از تهیه این لیست آن را به دقت بخوانید. خواندن آن به شما کمک می‌کند که برای ماندن در خانه و یا برگشت به کار تصمیم بگیرید.

2.کار تمام‌وقت یا خانه‌دار بودن تمام‌وقت؟کدام با شخصیت من سازگار است؟
 

کمی با خودتان فکر کنید. شما تاکنون، هر روز و تمام‌وقت سرکار و شاغل بوده‌اید. آیا تحمل ماندن دایم در منزل را دارید؟ یا از طرف دیگر، اگر تمام‌وقت مشغول به کار باشید، نگرانی و اضطراب فرزندتان شما را اذیت نخواهد کرد؟

3.آیا به کسی که از کودکم مراقبت می‌کند، اطمینان دارم؟
 

شما برای انجام کار تمام‌وقت، باید فرزندتان را لااقل روزی 6 تا 8 ساعت به کسی دیگر بسپارید. آیا شما به او اعتماد دارید یا فکر می‌کنید خودتان بهترین کسی هستید که می‌توانید از فرزندتان مراقبت کنید؟ اگر قرار است در تمام مدتی که فرزندتان پیش مراقب است، نگران او باشید، فشار و استرس زیادی به شما وارد خواهد شد.

4.چه‌قدر انرژی دارم؟
 

خودتان را در حالی تصور کنید که به شغل تمام‌وقت مشغول شده‌اید. باید هر روز صبح کودک‌تان را از خواب بیدار کنید و به مراقب‌اش بسپارید، خودتان آماده شده، به محل کار رفته، یک روز کاری کامل را فعالیت کنید و بعد به خانه بازگشته به نیازهای کودک‌تان، همسرتان و کارهای خانه رسیدگی کنید. انجام همه این کارها نیاز به نیرو و انرژی فراوان جسمی و روحی دارد. خیلی از اوقات اختلاف‌های خانوادگی به دنبال خستگی و کمبود انرژی زن و شوهرها اتفاق می‌افتد. شما باید میزان انرژی جسمی و عاطفی خود را محک بزنید و از آن به‌عنوان یکی از ملاک‌های تصمیم‌گیر‌ی‌تان استفاده کنید.

5.چه کسی اولین‌های فرزندم را می‌بیند؟
 

اگر شما کودک‌تان را به مراقب بسپارید و به کار تمام‌وقت مشغول شوید، ممکن است شانس دیدن و شاهد بودن اتفاق‌های خاطره‌انگیزی را از دست بدهید: اولین لبخند فرزندتان، اولین باری که به تنهایی می‌نشیند، چهار دست‌ و پا می‌رود و یا چند قدمی به جلو قدم برمی‌دارد. چه‌قدر ناراحت می‌شوید اگر به جای شما، این اولین‌ها را مادربزرگ کودک‌تان، پرستارش یا مربی مهدکودک‌اش شاهد باشد؟ اگر شما شاغل باشید، ساعت‌های کمی را در کنار فرزندتان خواهید بود و به احتمال زیاد بعضی از رویدادهای خاطره‌انگیز زندگی خودتان و فرزندتان را از دست خواهید داد.

6.اگر من به کار بازگردم، آیا شوهرم من را حمایت خواهد کرد؟
 

حتی یک مادر خارق‌العاده هم نمی‌تواند و نباید انتظار داشته باشد که تمام کارهای مربوط به خانه و کودک را به تنهایی انجام دهد و حمایت و همکاری همسر در این امر کم و بیش لازم است. اگر مشغول به کار شوید،
آیا می‌توانید روی کمک‌های همسرتان در کار آشپزی، خرید، نظافت‌ خانه، مراقبت از بچه و... حساب کنید؟ بهتر است در این مورد خیلی رک و بی‌پرده با همسرتان گفتگو کنید و نظر او را جویا شوید. اطلاعات قبلی شما هم از نحوه رفتار همسرتان، کمک‌کننده است. مجموع این عوامل را روی هم بریزید و به فاکتورهای تصمیم‌گیری‌تان اضافه کنید.

7.ترکیب کار و بچه‌داری، چه‌قدر استرس خواهد داشت؟
 

اگر شغل شما، کاری کم‌استرس و کودک شما نیز کودکی آسان باشد، کار کردن و بچه‌داری هم‌زمان شما، استرس زیادی برا‌یتان در پی نخواهد داشت اما این قضیه در مورد مادرانی که مشاغل پراسترسی دارند و یا کودکان بسیار ناآرام و مشکلی دارند، متفاوت است و ترکیب هم‌زمان آنها فشار روحی زیاد به مادر وارد می‌کند. سعی کنید واقع‌بین باشید. در مورد شغل‌تان و وضعیت فرزندتان به درستی قضاوت کنید و خود را زیر بار فشار شدید جسمی و روحی قرار ندهید.

8.شغل من تا چه حد انعطاف‌پذیر است؟
 

کمی درباره شغل‌تان دقیق‌تر شوید. چه‌قدر انعطاف‌پذیری در آن وجود دارد؟ آیا می‌توانید به‌راحتی مرخصی بگیرید؟ اگر کودک‌تان یا پرستارش بیمار باشند، شما باید در خانه بمانید و از کودک‌تان مراقبت کنید. اگر اتفاق ضروری برای کودک‌تان بیفتد، آیا می‌توانید به راحتی از کارکنان جدا شده و به کودک‌تان بپیوندید؟ آیا شغل شما مستلزم داشتن شیفت‌های کاری شبانه، کار در روزهای تعطیل و مسافرت‌های فراوان است؟ همه اینها هم‌زمان با داشتن نوزادی خردسال می‌تواند روی انجام صحیح کارتان و یا مراقبت خوب از فرزندتان تاثیر بگذارد و شما را دچار اضطراب فراوانی بکند.
منبع:www.salamat.com