درباره حنا

از حنا گذاشتن ناخن‌ها تا خال‌کوبي با حنا در خانه
 

با گذشت زمان، خيلي از چيزهايي كه در زمان‌هاي قديم مد بوده‌، دوباره مد مي‌شود؛ مثلا تا چند سال پيش، وقتي اسمي از حنا برده مي‌شد، بيشتر ما يا به ياد مادربزرگ‌هاي مان مي‌افتاديم که موهاي‌شان را با حنا رنگ مي‌كردند و روي ناخن‌هاي دست و پاي‌شان حنا مي‌گذاشتند يا به ياد مراسم سنتي شب حنابندان مي‌افتاديم (که البته فقط چند دقيقه از آن صرف حنابندان مي‌شود) اما امروزه حنا نه تنها در ايران، بلکه حتي در بزرگ‌ترين مراكز زيبايي اروپا و آمريكا هم تبديل به يكي از مواد آرايشي مدرن شده است.
با گذشت زمان، خيلي از چيزهايي كه در زمان‌هاي قديم مد بوده‌، دوباره مد مي‌شود؛ مثلا تا چند سال پيش، وقتي اسمي از حنا برده مي‌شد، بيشتر ما يا به ياد مادربزرگ‌هاي مان مي‌افتاديم که موهاي‌شان را با حنا رنگ مي‌كردند و روي ناخن‌هاي دست و پاي‌شان حنا مي‌گذاشتند يا به ياد مراسم سنتي شب حنابندان مي‌افتاديم (که البته فقط چند دقيقه از آن صرف حنابندان مي‌شود) اما امروزه حنا نه تنها در ايران، بلکه حتي در بزرگ‌ترين مراكز زيبايي اروپا و آمريكا هم تبديل به يكي از مواد آرايشي مدرن شده است.
حنا، درختچه‌اي به طول دو تا هفت متر است كه نام علمي آن «اينرميس لوسونيا» ا‌ست. اين گياه بومي كشورهاي مديترانه، آسياي صغير، شمال و شرق آفريقا و شمال هند است و در كشور ما در نواحي جنوب و جنوب شرقي كشور، بلوچستان، بم و شهداد كرمان كشت مي‌شود. براي ساخت پودر حنا كه سبز تيره تا روشن و با بوي خاص است، برگ‌هاي آن را خشك كرده و به شكل پودر درمي‌آورند. حنا بنا بر شرايط و روش‌هاي تهيه در فرم‌هاي قرمز روشن تا قهوه‌اي تيره متمايل به سياه وجود دارد و اين در حالي است كه حنا با فام كاملا مشكي وجود نداشته و شما در صورت مواجه‌شدن با چنيني رنگي در حنا (يعني به طور کامل سياه) به تقلبي بودن آن به هيچ‌وجه شك نكنيد. مزه آن، تلخ و گس بوده و در آب نامحلول است و وقتي به شکل پودر درمي‌آيد، بايد در جاي خشك و خنك نگهداري شود.
براساس مطالعات مركز دانشگاهي كنت در ايالت اوهايوي آمريكا، سابقه تاريخي استفاده از حنا به دوره دوم عصر حجر يا هزاره هفتم پيش از ميلاد مسيح مي‌رسد. به گفته برخي محققان، حنا، قديمي‌ترين ماده‌اي است كه در نقاشي روي ديوار غارها به كار رفته و در آن زمان هم يكي از اجزاي مهم آرايش بوده است.
از آن زمان تا به امروز، استفاده از حنا به مراسم‌هاي خاص سنتي محدود شده بود و فقط افراد مسن و افرادي که پايبند به سنن قديمي بودند، از آن استفاده مي‌کردند تا اينکه تقريبا در اويل دهه 70 ميلادي در انگلستان حنا دوباره مد شد و مورد استفاده قرار گرفت، به طوري که در سال هاي دهه 1990 به وسيله برخي از خوانندگان غربي نيز استفاده شد و از آن پس ميان جوانان بسيار رايج شد و بالاخره پس از همه‌گير شدن تب «مبارزه با مواد شيميائي»، حنا و رنگ‌آميزي با آن به عنوان يک روش صددرصد گياهي از جذابيت بيشتري برخوردار گرديد، به طوري كه شركت‌هاي توليد اقلام آرايشي نيز از اين بازار غافل نشده و محصولات خود را روانه بازار كردند.

خال‌كوبي با حنا
 

امروزه ديگر نمي‌توان كسي را پيدا كرد كه با خطرات ناشي از خال‌كوبي از آلودگي احتمالي سوزن‌ها كه مي‌توانند موجب انتقال ايدز و هپاتيت شوند تا خطر ناشي از رنگ‌هايي كه در تتو به كار مي‌روند، آشنا نباشد. جالب است بدانيد که هم رنگ‌هاي شيميايي و هم رنگ‌هاي طبيعي كه در خال‌كوبي استفاده مي‌شوند، خطرناك‌اند؛ پس اگر فكر مي‌كنيد كه خال‌كوبي با رنگ‌هاي طبيعي و حتي حنا خطر كمتري دارد سخت در اشتباهيد. گاهي حتي رنگ‌هاي طبيعي مي‌توانند از رنگ‌هاي شيميايي نيز خطرناك‌تر باشند زيرا نسبت به آنها ساختمان شيميايي بي‌ثبات‌تري دارند و سريع‌تر تجزيه مي‌شوند و مواد مضر را وارد جريان خون مي‌كنند. از طرفي، سازمان غذا و داروي آمريكا هم استفاده از رنگ‌هاي طبيعي مانند حنا را در خال‌كوبي مجاز ندانسته است. بنابراين اگر دوست داريد که بدون اينکه اين خطرات را به جان بخريد، نقش و نگارهاي زيبايي روي بدن‌تان داشته باشيد. بهترين گزينه رنگ‌آميزي پوست (بدون خال‌كوبي) به وسيله حنا است. با حنا مي‌توان طرح‌هاي متعدد كلاسيك و محلي عربي را روي پوست ايجاد كرد كه بسيار شبيه خال‌كوبي هستند اما دردسرهاي آن را ندارند. تنها ايرادي كه مي‌توان به نقش و نگارهاي حنا روي بدن گرفت اين است كه دايمي نيستند و بسته به مدت زماني كه حنا روي پوست باقي مي‌ماند، در حدود دو تا چهار هفته، نقش و نگارها هم روي پوست مي‌مانند.
با ريزش لايه شاخي پوست اين رنگ‌ها كم‌رنگ‌تر شده و از بين مي‌روند. البته مي‌توان به اين موضوع طور ديگري نيز نگاه كرد. کم نيستند كساني كه خال‌كوبي مي‌كنند ولي پس از گذشت مدتي،از طرح آن خسته مي‌شوند و به فكر پاك كردن آن با ليزر و روش‌هاي ديگر مي‌افتند، پاك كردن خال‌كوبي‌هايي كه زماني كلي براي آن دردسر كشيده و هزينه كرده بودند! نقاشي با حنا اين ايراد را ندارد چون خودش بعد از چند هفته پاك مي‌شود و فرد مي‌تواند طرح‌هاي جديدي را روي پوستش ترسيم كند.

اگر خواستيد اين کار را در خانه انجام بدهيد...
 

شما به راحتي مي‌توانيد اين کار را در منزل‌تان انجام دهيد. مواد لازم براي اين کار عبارت است از: يك بسته حنا (حدود صد گرم)، دو عدد ليمو ترش تازه، شكر، چهار بسته چاي كيسه‌اي (تي‌بك)، چهار قاشق چاي‌خوري پودر قهوه، نيم ليتر آب، آب چهار عدد ليموشيرين (يا پرتقال)، يك لنگه جوراب نايلون، مقداري پنبه، يك قلم مو، يك قيف كاغذي يا بطري فشاري (پلي‌اتيلن) و دستكش. پودر حنا را الك كنيد (ازجوراب كه روي يك كاسه به صورت كش آمده قرار گرفته است، به كمك يك قاشق عبور دهيد)، آب، چاي، قهوه و آب پرتقال را مخلوط كرده و يك ساعت ملايم بجوشانيد و سپس پودر حنا را اضافه كرده و خوب هم بزنيد تا ماده‌اي شبيه كچاپ به دست آيد، حدود چهار ساعت آن را به حال خود رها كنيد، ماده به دست آمده را در بطري فشاري (يا قيف كاغذي) پر كنيد، پوست مورد رنگ‌آميزي را با الكل پاك كنيد، شكر را كه در آب ليمو هم زده‌ايد كمي گرم كنيد و بعد نقاشي كنيد (به وسيله قيف يا بطري فشاري يا طرح‌هاي آماده‌اي که در بازار است.) به مجردي كه حنا روي پوست خشك شد (گاهي در دماي اتاق 24 تا 30 ساعت طول مي‌کشد)، با قلم مو مخلوط شكر آب ليمو را روي آن بماليد و پنبه آغشته شده به مخلوط را روي آن قرار داده و در بهترين حالت چند ساعت بعد با كمي روغن يا كرم پوستي ماساژ دهيد! هرچه مايع اوليه بيشتر روي پوست باقي بماند، رنگ بيشتر در پوست نفوذ مي‌كند و در نتيجه زمان بيشتري طول مي‌كشد تا از روي پوست پاك شود. واكنش‌هاي حساسيتي به حناي طبيعي، به‌خصوص زماني كه فقط روي پوست گذاشته شود، بسيار نادر هستند و در صورت وجود، ظرف چند ساعت بروز خواهند كرد و شامل خارش، قرمزي و... خواهند بود. به همين دليل براي بار اول بهتر است، ابتدا مقداري از آن را روي ناحيه داخلي ساعد امتحان كرد و در صورت ايجاد نشدن واكنش از آن استفاده كرد.
منبع:www.salamat.com