شهيد محراب و روحانيون درغربت

درآمد
 

آيت الله سيد حسن طاهري خرم آبادي، از فضلاي حوزه علميه ومعاشران قديم چهارمين شهيد محراب، متأسفانه به سبب بيماري نتوانستند در گفت وگويي مفصل با شاهد ياران حاضر شوند. ضمن آرزوي سلامتي براي اين عالم رباني توجه شما عزيزان را به حاصل تلاش دوست گرامي حجت الاسلام اسماعيل محمدي در کتاب «منذران صادق»جلب مي کنيم که گفت وگوي ذيل ازاين اثر نقل شده است:
مرحوم شهيد آيت الله اشرفي اصفهاني، قبلاً جزء معروفين وفضلاي حوزه علميه قم و درس آقاي بروجردي بودند. زماني که مدرسه آقاي بروجردي در کرمانشاه ساخته شد، آقاي بروجردي عده اي را براي احياي حوزه آن جا به کرمانشاه فرستادند که يکي هم همين آيت الله اشرفي بود ويکي هم آيت الله عبدالجواد جبل عاملي بود که اوهم ازفضلاي معروف، وکسي بود که خيلي از فضلاي فعلي قم کفايه را نزد ايشان خوانده بودند وخود من نيز جلد اول کفايه را نزد ايشان خواندم.
آيت الله جبل عاملي، مردي بسيار شريف ودقيق وبا آقاي اشرفي رفيق بودندو يکي ديگر هم آقاي امام سدهي بود که سيد واهل اصفهان بود وديگري پدر آقاي قديري بود.
عده زيادي اين ها را با يک مقدماتي از قم به طرف کرمانشاه بدرقه کردند. آقاي فلسفي هم به منبر رفتند، با يک وضع خوبي مجلس گرفتند، اين آقايان درزمان آيت الله بروجردي از طرف ايشان به کرمانشاه رفتند، منتها چيزي که هست بعد از مدتي به تدريج برگشتند، به غير از آقاي اشرفي اصفهاني که در کرمانشاه ماندند ودر آن جا درمسجد مدرسه آقاي بروجردي نماز مي خواندند وکم کم يک حالت تقريباً محوري در کرمانشاه پيدا کردند وتدريس هم مي کردند وآن چيزي که براي ما خيلي جلب نظر کرد،اين بود که مرحوم آقاي اشرفي اصفهاني بعد از فوت آقاي حکيم- وبلکه قبل از فوت آقاي حکيم- جزء کساني بودند که اظهارعلاقه وتمايل خود را نسبت به حضرت امام خميني(ره) بيش از ديگران نشان مي دادند وبعد از فوت آقاي حکيم ايشان از کساني بودند که مردم را به سوي معظم له ارجاع داد. در زماني که درواقع مي شود گفت زمان غربت روحانيون مبارز بود، در آن زمان وجود فردي مثل آيت الله اشرفي اصفهاني،دراستان کرمانشاه خيلي ارزش داشت که ايشان ارجاع دادند به امام وما به همين جهت خيلي به ايشان علاقه مند شديم. علي اي حال شهيد اشرفي جزء کساني بود که من خيلي به او علاقه داشتم واز کساني که به ايمان وتقوا ومتانت وفضل اواعتقاد داشتم همين چهارمين شهيد محراب اشرفي اصفهاني بود.
منبع: ماهنامه شاهد یاران، شماره 44