امام خمینی (ره) و ویژگی هایشان

-------------------------------------------------------------------------------

امام خمینی و تقوا
 

تقوا اهرمی قوی برای علوم انسان وزمینه ساز ایجاد ارزشهای انسانی، اسلامی در فرد و جامعه است. به جرأت می‌توان گفت که سراپای وجود شریف حضرت امام خمینی با تقوای اخلاقی و عملی عجین گشته، گوی سبقت را از دیگران ربوده و در همه مراحل زندگی یک مجاهد واقعی بوده که پرهیزگاری در سرلوحة زندگی او قرار داشت.
او به راستی نه تنها خود پرهیزگار بود که رهبر امتی متقی و خداجوی نیز بود. به گواهی همه کسانی که با امام مأنوس بودند، دامانش نه تنها از آلوده شدن به گناهان ریز و درشت منزه بود، بلکه گرد مکروهات نیز نمی‌گشت و باید گفت در حقیقت پیروزیهای امام در صحنه‌های مختلف معلول تقوا و خصلت‌های برجستة ایشان بود، زیرا روان روشن و عمل آگاهانة او از تقوایش نشأت می‌گرفت مبارزات طولانی او در ترک گناه و در راه حق، هدایت و کمکهای الهی را به دنبال داشت.
امام خمینی نخست بر کشور جان خویش مسلط گشت و زمام نفس را به دست گرفت سپس رهبر جهان اسلام کوبنده خود جهان را تکان می‌داد، ابرقدرتها را به خاک مذلت می‌نشانید و هیچگاه حاضر نبود لحظه‌ای از خدا غافل بماند.
حضرت امام در میدان پیشگیری از گناه، پیشگام بود و هیچگاه اجازه نمی‌داد محیط زندگی او آلوده به گناه گردد. امام هنگامی که در مجلس عمومی بود کسی جرأت غیبت کردن یا حرف ناروا نسبت به کسی دادن را نداشت و همچنین در مجالس خصوصی نیز کسی جرأت نمی‌کرد سخن از دیگری بزند.

بارها امام می‌فرمودند:
(من راضی نیستم در بیرونی منزل من کسی غیبت کند و با تمام نیرو از غیبت کردن افراد جلوگیری می‌کردند.)
یکی از شاگردان امام می‌گوید:
(روزی امام به سر درس تشریف آورد و به قدری ناراحت بود که نفس ایشان به شماره افتاده بود، به جای درس نصیحت تندی نمود و رفت و سه روز نیامد. چرا؟ چون شنیده بود که یکی از شاگردان ایشان دربارة یکی از مراجع، غیبتی کرده بود.)
حضرت امام (ره) شخصی بود که از نظر اعتقاد و توجه به خداوند تبارک و تعالی و به ائمه معصومین و پیامبر بزرگوار اسلام (ع) در حد مطلوبی بود. حضرت امام واقعا اعتقاد داشت که همه چیز در ید قدرت خداوند تبارک و تعالی است و همه عالم وابسته به اوست ; هرچه در عالم تحقق پیدا می کند به مشیت او است. ایشان در مورد توحید می فرمودند: همین عرفان شایسته نسبت به خداوند تبارک و تعالی بود که باعث شد ائمه معصومین (ع) به حد عصمت برسند و در حد عصمت باشند.
او به راستی نه تنها خود پرهیزگار بود که رهبر امتی متقی و خداجوی نیز بود. به گواهی همه کسانی که با امام مأنوس بودند، دامانش نه تنها از آلوده شدن به گناهان ریز و درشت منزه بود، بلکه گرد مکروهات نیز نمی‌گشت
می فرمودند: وقتی انسان نسبت به خدا عالم و عارف باشد و همان طور که هست, واقعا او را در همه جا حاضر ببیند و از این حضور خدا غفلت نداشته باشد. باتوجه به این که انجام دادن گناهان, در واقع مخالفت کردن با فرمان خدا است اگر کسی خدا را باور دارد و حضور او را احساس می کند و می بیند که خدایی وجود دارد و به آن کمالات عالیه ای که خداوند تعالی دارای آن کمالات است, توجه داشته باشد, دیگر گناهی مرتکب نمی شود ائمه معصومین و پیامبر بزرگوار (ع) در حد عالی از عرفان بودند و خدا را حاضر می دانستند و به دلیل همین حضور همیشگی خدا در نزد آن ها و غفلت نداشتن از این معنا, نمی توانستند مرتکب گناه شوند. اگر توجه کرده باشیم یکی از جملاتی که به عنوان کلمات قصار از ایشان نقل شده, همین عبارتی است که بسیاری از جاها نوشته شده: «عالم محضر خداست, در محضر خدا معصیت نکنید».

امام خمینی و دوری از تجملات
 

برخی از انسانها خوشبختی و سعادت را در تجملات و زرق و برق فراوان می‌بینند. اینان در واقع اسیر ادارة این گونه زندگی‌های سنگین می‌شوند. به جای آن که زندگی وسیلة سعادت و گذران چند روز عمرشان باشد، خود در دشواری و پیچیدگی آن گرفتارند.
امام خمینی انسان متکاملی بودند که روح الهی خویش را به حقیقت وارستگی آراسته بوند. با آن که از بهترین استعداد و زمینة مناسب امکانات برای رسیدن به انواع مظاهر دنیا برخورد بودند، ولی هیچگاه به دنبال دنیا نرفته، بلکه از آن گریزان و روی گردان بودند.
درست به همین دلیل و به مشیت خداوند دنیا در تمام مظاهر گوناگونش به ایشان روی آورد. و به اوج محبوبیت، شهرت، قدرت و امکانات دنیا دست یافتند و در این مرحله نیز امتحانی نیکو دادند.
بنابراین امام همواره از تجملات پرهیز می‌کرد و آن چنان خود را تربیت کرده بود، که تجملات بر روی او تأثیر نداشت، او زیبایی را دوست می‌داشت که نشانگر زیبایی حق باشد و تجمل و پرستش ظواهر مادی که موجب غفلت از خدا باشد، نزد او منفور بود.
یکی از مسئولان دفتر امام می‌گوید:
((از کمیته استقبال امام خمینی زنگ زدند که برای ورود امام برنامه‌هایی تنظیم شده، برای اینکه امام در جریان باشند، به عرض‌شان برسانید: فرودگاه را فرش می‌کنیم، چراغانی می‌کنیم. امام با قاطعیت فرمودند: «برو به آقایان بگو مگر می‌خواهید کوروش را وارد ایران کنید، ابداً این کارها لازم نیست یک طلبه از ایران خارج شده و همان طلبه به ایران باز می‌گردد ...))

امام خمینی و نماز
 

نماز، ارتباط بین بنده و خداوندگار عالمیان و صفا دهنده روح آدمی است که آن را جانی تازه می بخشند. نقل می کنند در روزهایی که امام خمینی (ره)، در بیمارستان تحت معالجه و عمل جراحی بودند و زیر دستگاه اکسیژن قرار داشتند، نماز ظهر و عصر آن روز را به همان وضع ادا نمودند و حتی در آن حال، نماز شب خود را نیز ترک نکردند.
حضرت امام خمینی (ره)، برای نماز تمیزترین جامه را بر تن می کردند. ایشان سپس با دقت وضو می گرفتند و محاسن مبارک خود را شانه می کردند. بعد عطر می زدند و پس از گذاشتن عمامه بر سرشان به نماز می ایستادند. حتی در هنگام بیماری و با وجود زخمی بزرگ در ناحیه شکم، ایشان موقع نماز، تمیزترین جامه ها را بر تن می کردند.
یکی از جملاتی که به عنوان کلمات قصار از ایشان نقل شده, همین عبارتی است که بسیاری از جاها نوشته شده: «عالم محضر خداست, در محضر خدا معصیت نکنید».

امام خمینی و قاطعیت
 

زمانی که امام خمینی (ره) امری را وظیفه و تکلیف شرعی خویش تشخیص می دادند، اگر سایر افراد هم با آن مخالفت می کردند، با قاطعیت تمام و بدون هیچ ترس و واهمه ای آن را دنبال کرده و انجام می دادند. ایشان در زمان پهلوی، خطاب به فرستاده رژیم شاه می گویند: ((این را بدانید تا زنده هستم، اگر در خانه ام را هم به رویم ببندید، از پای نخواهم نشست و با این نیش قلم، علیه شما خواهم نوشت و اگر نشد، از شکاف در سخنم را به مردم خواهم رساند.))
امام (ره) از دیدگاه مقام معظم رهبری:
مقام معظم رهبری، عظمت روح و شخصیت والای امام خمینی (ره) را چنین بیان می کنند: ((نام آور بزرگ دوران معاصر، یعنی امام روح امام خمینی (ره) دانشمندی پارسا و خردمندی پرهیزکار و حکیمی سیاست مدار و مؤمنی نواندیش و عارفی شجاع و هوشمند و فرمانروایی عادل و مجاهدی فداکار بود. او فقیه و اصولی و فیلسوف و عارف و معلم اخلاق و ادیب و شاعر بود. در او خصلت های برجسته خداداد، در آمیخته با آن چه او خود از معارفی قرآنی آموخته و دل و جانش را به آن زیور داده بود، شخصیت عظیم و جذاب و تأثیر گذاری پدید آورده بود که هر یک از چهره های برجسته یک قرن اخیر جهان ـ که قرن رجال بزرگ و مصلحان نام آور دینی و سیاسی و اجتماعی است ـ در برابر آن کم جاذبه و یک بُعدی و کوچک به نظر می آمدند.))
منبع:www.tebyan.net
ارسال توسط کاربر محترم سایت : mehdigerdali