خواص دارويي گياه بابونه

 دمنوش هاي دارويي

نام رايج:

بابونه

نام عربي:

بابونج، بابونق

نام هاي ديگر:

بابونج صغير، بهار، بابونه شيراز، بابونک، بابونه زرد، بابونه منتن.

ماهيت:

گياهي است شاخ هاي آن سبز و نازک و باريک منشعب و به قدر ذرعي و زياده بر آن و برگ آن ريزه و باريک اندک طولاني و وسط گل آن زرد و اطراف آن برگ هاي ريزه سفيد و از گل اقحوان ريزه تر.

طبيعت:

در دوم گرم و در اول خشک و بيخ آن گرم تر و خشک تر و در افعال قوي تر از گل آن.

افعال و خواص:

گل آن ملطف و محلل بي جذب و مفتح و مقوي دماغ و اعصاب و باه و با قوت ترياقيه و مدر عرق و شير و بول و حيض و جهت امراض دماغي و درد سر و نزلات و تحليل رياح گوش و ربو و يرقان و تسکين اعيا و درد سينه و جگر و احشاء و مقعده و رحم و بيضه و تحليل و تليين اورام آنها و ساير اعضاء و تفتيت حصاه مثانه و دفع عفونت سودا و بلغم و حميات عفوني و قولنج و ايلاوس و عسر البول و عسرولادت و جرب رطب و احتباس حيض شرباً و ضماد او بدن را از اخلاط رديه پاک گرداند و روغن آن محلل اورام بارده و مرکبه و مجفف رطوبات و محلل رياح محتبس در اعضاء و درد کمر و مفاصل و نقرس.

تحقيقات جديد:

ضد التهاب، مشکلات گوارشي، دل پيچه، مشکلات روده، بي خوابي، اضطراب، اسپاسم، سندرم روده تحريک پذير، ناراحتي هاي کولون، مشکلات کبدي
***

بدل:

قيصوم، برنجاسف، اقحوان

مضر:

حلق، سپرز

مصلح:

عسل و شربت انار

مقدار شربت:

تا سه مثقال
گر درد سر تو را سبب شد سودا*** از دست مده شربت افتيمون را
از شرحه و اکرا و نخود ساز غذا*** وز روغن بابونه و بادام طلا
حکيم يوسفي

منبع مقاله :
کمالي نژاد، محمد، (1390)؛ برگ کهن، تهران: چوگان، چاپ اول