عفونتهای قارچی پوست: علائم و درمان

عفونت های قارچی پوست به وسیله ی قارچ هایی مانند پوست رست و کاندیدا ایجاد میگردند. برخی از انواع معمولی عفونتهای پوستی در این دسته عبارت هستند از عفونت های قارچی و عفونت های کپکی. این مقاله به ما بینشی در باره ی برخی از عفونت های معمول پوست که به وسیله ی قارچ ها پدید میآیند به همراه علائم و روش های درمان آنها می‌دهد. قارچ هایی که منجر به بروز عفونت های پوستی در بدن ما میگردند از پروتئینی به نام کراتین در بدن ما تغذیه می نمایند. این نوع پروتئین در لایه ی بیرونی پوست بدن و همین طور به خوبی در ناخن ها و مو نیز موجود هستند. قارچها ریز جان دارانی هستند که در محیط زیست ما زیست می نمایند و ممکن است آنها را در هوا، خاک، آب، گیاهان و حتی انسان ها نیز یافت. بله، بدن شما در درون خود نوع خاصی از قارچ ها را جای داده است که معمولاً بی خطر هستند. با این وجود زمانی که بنا به دلایلی خاص رشد نماید و به نحوی بیش از حد خود را در سیستم بدن ما تکثیر نماید میتواند منجر به بروز عفونت قارچی گردد.
قارچ هایی که منجر به بروز عفونت های پوستی در بدن ما میگردند از پروتئینی به نام کراتین در بدن ما تغذیه می نمایند. این نوع پروتئین در لایه ی بیرونی پوست بدن و همین طور به خوبی در ناخن ها و مو نیز موجود هستند. انواع مختلفی از قارچ ها وجود دارند که مسئول عفونت های مختلف پوستی میشوند، معمولترین آنها عبارت هستند از کاندیدا آلبیکانها و درماتوفیتها. عفونت های پوستی میتوانند در هر نقطه ای از بدن ما پدید آیند، از جمله نواحی ای مانند پاها، ناخنها، پوست سر و ناحیه ی کشاله ی ران. اکثر این عفونت ها با تجویز داروهای موضعی و دهانی قابل کنترل هستند. با این وجود آنها میتوانند موجب بروز برخی از بیماری های حاد در برخی از نقاط بدن شوند، به خصوص زمانی که سیستم ایمنی بدن ضعیف باشد.

عفونت های قارچی پوست

با وجود این که اصطلاح "عفونت قارچی" در زبان انگلیسی واژه ی "کرم" را در خود جای می دهد اما این نوع از عفونت نه به وسیله ی کرم بلکه توسط گروهی از قارچ ها به نام درماتوفیت ها ایجاد میگردد. این ریز جان داران در سطح رویی پوست زیست میکنند که کراتین را در خود جای داده است. اصطلاح پزشکی به کار گرفته شده برای عفونت قارچی تینآ است. بر مبنای مکان ایجاد شدن تینآ، واژگان مختلفی در جهت تعریف عفونت پدید آمده به وسیله ی این قارچ ها مورد استفاده قرار می گیرند. برخی از عفونت های قارچی شایع عبارت هستند از:
• تینآ کورپوریس (عفونت قارچی بدن)
• تینآ کاپیتیس (عفونت قارچی پوست سر)
• تینآ پدیس (عفونت قارچی پا، که به نام پای قهرمان نیز شناخته میشود)
• تینآ کروریس (عفونت قارچی ناحیه ی میانی پا، که به نام خارش ورزشکار نیز شناخته میشود)
• تینآ اونگوئیوم (عفونت قارچی ناخنها، و یا عفونت قارچی ناخن) تینآ کورپوریس به وسیله ی تشکیل شدن یک کهیر حلقه مانند دایره ای شکل بر روی لایه ی بالای پوست پدید میآید. جداره ی بیرونی کهیر به رنگ قرمز ظاهر می گردد در حالی که محدوده ی درون این جداره به نظر عادی می‌ آید.
علائم ممکن است شامل این موارد شوند -
• سرخی و ورم در اطراف لبه های کهیر
• احساس خارش در اطراف لخته ها
• پوسته پوسته شدن پوست در اطراف کهیر
• موارد حاد می توانند شامل علائمی اضافی مانند تب و خشکی شوند.
عفونت با یک جوش کوچک و یا نقاطی سرخ رنگ و برجسته در محل شروع می شود و سپس به آرامی تبدیل به یک لخته ی دایره ای شکل بزرگتر میشود. شایعترین مکان های تحت تأثیر قرار گرفته عبارت هستند از صورت، دستها و پاها.

روش های درمان -

پوست های تراشیده شده ای که از سطح ناحیه ی عفونت کرده جمع آوری شده اند در زیر یک میکروسکوپ قرار داده میشوند تا امکان وجود قارچ مورد بررسی قرار گیرد. این آزمایش به عنوان آزمایش هیدروکسید پتاسیم (KOH) شناخته میشود. پس از این که علت عفونت مربوط به قارچ اعلام گردید، بسته به شرایط ممکن است روش های درمانی زیر مورد لحاظ قرار گیرند -
• درمان های بی نسخه (OTC) - برای موارد خفیف تینآ کورپوریس امکان دارد استفاده کردن از داروهای بی نسخه مانند - محلول های ضد قارچ موضعی، پمادها و یا کرم ها کفایت کند. به کار بردن هر یک از این موارد یک یا دو بار در هر روز به مدت 2 هفته (یا بیشتر) کمک خواهد نمود.
• داروهای تجویز شده - در صورتی که داروهای بی نسخه مؤثر واقع نگردیدند امکان دارد که دکتر داروهایی خاص را تجویز نماید که ممکن است شامل ترکیبی از داروهای موضعی و دهانی باشند.
* نکته: ممکن است پس از مصرف داروهای ضد قارچ دهانی عوارض جانبی مشاهده شود. هم چنین ممکن است آنها تأثیر داروهایی خاص را (مانند وارفارین) که برای برخی مسائل پزشکی مورد مصرف قرار میگیرند تغییر دهند. لطفاً در این موارد پیش از اتخاذ هر گونه برنامه ی درمانی با یک دکتر پزشک مورد اعتماد تماس حاصل نمایید.

تینآ کاپیتیس (عفونت قارچی پوست سر)

زمانی که عفونت قارچی سر را تحت تأثیر خود قرار می دهد بر روی ساقه ی مو نیز اثر میگذارد و موجب بروز لخته های بی موی پوسته پوسته و خارش آور می شود. عفونت ممکن است در ناحیه ای محدود از پوست سر به وجود آید و یا این که تمام پوست سر را فرا گیرد. این بیماری در بچه هایی که به مدرسه می روند شایع ترین است.
علائم ممکن است شامل این موارد شوند -
• لخته هایی بی مو و گرد به همراه پوستی خارش آور و پوسته پوسته بر روی پوست سر
• موهایی آسیب پذیر که تمایل دارند با کوچکترین کششی از پوست سر بیرون آیند.
• سرخ رنگ و یا خاکستری رنگ بودن ناحیه ی محل عفونت
• درد و سوزش در ناحیه ی محل عفونت
این عفونت با یک برآمدگی کوچک و یا یک لخته ی کوچک پوسته پوسته بر روی پوست سر شروع می شود و امکان دارد با شوره ی سر اشتباهی گرفته شود. عفونت به آرامی پخش می شود و یک و یا چندین لخته ی بی مو پدید میآورد. موارد حادی از این عفونت ممکن است به ریزش همیشگی مو منجر شود.

روشهای درمان -

پزشک معالج قادر خواهد بود که با معاینه کردن پوست سر عفونت را تشخیص دهد. به منظور انجام آزمایش میتوان نمونه های از مو و یا پوست پوسته پوسته شده را جمع آوری کرد. پس از انجام تشخیص درست می توان از گزینه های درمانی زیر بهره جست تینآ کروریس که با نام خارش میان پاها نیز شناخته میشود ناحیه ی بین پاها را در بدن انسان تحت تأثیر قرار میدهد. این عفونت اکثراً در مردان جوانی دیده می‌شود (با این وجود زنان نیز ممکن است مبتلا به چنین عفونتی شوند) که مشغول فعالیت های ورزشی و تمرینی هستند و بسیار زیاد عرق میکنند. حتی افراد چاق نیز در منطقه ی خطر قرار میگیرند. • داروهای ضد قارچی - میتوان از داروهایی که جهت مصرف دهانی ساخته شده اند در جهت درمان این عفونت استفاده کرد. این داروها می توانند در شکل قرص و یا محلول ارائه گردند. این داروها را میتوان با دستور پزشک به مدت یک دوره ی 6 هفته ای به مصرف رساند.
• شامپو های دارویی - احتمال دارد که پزشک معالج شما توصیه نماید که پوست سر خود را بسته به نوع شرایط شما با استفاده از شامپو های دارویی حداقل 2 تا 3 بار در طول هفته مورد شست و شو قرار دهید.
* نکته: عفونت های قارچی پوست سر اکثراً بچه های کم سن و سال را تحت تأثیر قرار می دهند. مصرف برخی از داروهای ضد قارچی خاص میتواند عوارضی همچون اسهال، سر درد، حالت تهوع، درد و غیره را در بر داشته باشد. اطمینان حاصل نمایید که روش درمانی درست مطابق با دستور پزشک صورت می پذیرد.

تینآ پدیس (عفونت قارچی پا)

این نوع عفونت که به عنوان پای قهرمان نیز شناخته می شود به طور معمول در میان مردان جوان یافت می شود و این احتمال وجود دارد که در فضای بین انگشتان پا به وقوع بپیوندد. پوشیدن جورابها و کفش های مرطوب و تنگ پوست پا را گرم و مرطوب میگرداند - محیطی ایده آل برای رشد و نمو قارچ ها!
علائم ممکن است شامل این موارد شوند -
• پوست بسیار خشک بر روی پاها، به خصوص در لبه و یا در زیر پاها.
• پوست شکافته شده که از سطح کنده می شود در ناحیه ی کف پا و یا در بین انگشتان پا پدید می آید.
• یک حس سوزش که همراه با خارش و حس گزیدگی است در ناحیه ی عفونت کرده - عمدتاً در نواحی کف پا و یا فاصله ی بین انگشتان پا
• پدید آمدن تاول هایی خارش آور در محل عفونت
• در موارد حاد این عفونت می تواند به ناخن های پا نیز سرایت کند.
تینآ پدیس معمولاً به صورت کهیری کوچک بر روی پوست شروع می شود. درمان زود هنگام میتواند از رشد یافتن این عفونت به وضعیتی وخیم پیش گیری نماید که در این مورد هم میتواند موجب بروز تب گردد. این عفونت می تواند به دستها نیز سرایت نماید (تینآ مانوئوم).

روش های درمان -

نمونه های پوستی برداشته شده از ناحیه ی عفونت کرده جمع آوری می شوند و جهت آزمایش وجود قارچ مورد بررسی قرار می گیرند. انجام یک بررسی میکروسکوپی که از طریق آزمون KOH صورت پذیرفته است احتمال عفونت قارچی را تأیید مینماید. درمان از طریق روش های زیر به انجام می رسد -
• داروهای بدون نسخه (OTC) - روش هایی برای درمان بدون نسخه وجود دارند که به صورت اسپری های ضد قارچ، پودر، لوسیون و پماد در دست رس هستند. ممکن است این روش ها در موارد خفیف مفید واقع گردند.
• داروهای ضد قارچ مورد توصیه - در صورتی که درمان های بدون نسخه به کمک نیایند و یا در صورتی که عفونت ذاتاً وخیم باشد، امکان دارد که داروهایی دهانی و یا موضعی به وسیله ی پزشک تجویز شود.
• نظافت - لازم است که محل عفونت خشک و تمیز نگه داشته شود و بی هیچ کم و کاستی از درمان پیروی شود. در مورد پوست مرطوب پا و یا بروز تاول، مایو لینیک حوله ی مرطوب و سرکه و کمپرس را برای تسکین درد پیشنهاد می کند.
* نکته: ممکن است مصرف داروهایی خاص تأثیر دیگر داروهایی که امکان دارد برای درمان دیگر عوارض پزشکی به مصرف میرسند را تغییر دهد. داروهای ضد قارچ دهانی هم چنین می توانند موجب بروز عوارض جانبی ای مانند کهیر، مشکلات کبدی و غیره گردند. قبل از دست به دامن روش های خود درمانی شدن با پزشک معالج خود مشورت نمایید.

تینآ کروریس (عفونت قارچی ناحیه ی میانی پا)

تینآ کروریس که با نام خارش میان پاها نیز شناخته میشود ناحیه ی بین پاها را در بدن انسان تحت تأثیر قرار میدهد. این عفونت اکثراً در مردان جوانی دیده می‌شود (با این وجود زنان نیز ممکن است مبتلا به چنین عفونتی شوند) که مشغول فعالیت های ورزشی و تمرینی هستند و بسیار زیاد عرق میکنند. حتی افراد چاق نیز در منطقه ی خطر قرار میگیرند. این امر به این خاطر است که عرق انباشته شده در این منطقه، این ناحیه را مرطوب میگرداند که محیطی ایده آل برای رشد قارچ است و در نهایت منجر به بروز عفونت میگردد. نشُستن مناسب ناحیه ی کشاله ی ران و دستگاه تناسلی و یا پوشیدن زیر پوش های تنگ و یا آن دسته از پشت بندهای ورزشکاری که نشُسته مانده اند میتوانند موجب بروز این عفونت گردند.
علائم ممکن است شامل این موارد شوند -
• ایجاد کهیر به همراه سرخی و خارش در محل عفونت
• پیش رفت کردن عفونت به نواحی اطراف، شامل دستگاه های تناسلی، نشیمنگاه و نواحی درون رانها.
• علائمی مانند خشکی، سوختگی، پوسته پوسته شدن و شکافتن پوست
در بسیاری از مواقع، عفونت های قارچی ناحیه ی کشاله ی ران در افرادی که دارای عفونت قارچی پوست پا هستند رخ میدهد. لمس کردن ناحیه ی کشاله ی ران پس از لمس کردن پا میتواند موجب گسترش یافتن عفونت گردد. این عفونت هم چنین میتواند از طریق برقراری رابطه ی جنسی و از طریق شریک جنسی ای که مبتلای به این عفونت است انتقال گردد.

روش های درمان -

بخشی از پوست محل عفونت کرده تراشیده شده و به آزمایشگاه فرستاده میشود تا علت دقیق عفونت معین شود. انجام آزمایش هیدروکسید پتاسیم نیز به وسیله ی یک ارز یابی میکروسکوپی به تشخیص عفونت کمک مینماید. میتوان روشهای درمانی زیر را مد نظر قرار داد -
• داروهای بی نسخه - در صورتی که طبیعت عفونت خفیف باشد آن گاه استفاده از پودر، کرم، پماد و یا اسپری ضد قارچ میتواند در درمان این بیماری مفید واقع شود. این داروها معمولاً به مدت 10 روز به کار گرفته میشوند.
• داروهای مورد توصیه - امکان دارد که در موارد حاد بیماری پزشکان داروهای خاص موضعی و دهانی را برای درمان تجویز نمایند.
• نظافت - پاکیزه و خشک نگه داشتن ناحیه ی عفونت از اهمیت برخوردار است. استفاده از یک حوله ی خشک و تمیز و عوض کردن روز به روز زیر پوش توصیه میشود.
* نکته: برخی از دارو های دهانی به کار گرفته شده برای درمان خارش کشاله ی ران میتوانند از عوارض جانبی خاصی برخوردار باشند. امکان دارد افرادی که از سیستم ایمنی ضعیفی برخوردار هستند زمان بیشتری را برای خلاصی از بیماری نیاز داشته باشند. لطفاً جهت انجام درمان صحیح به پزشک معالج خود مراجعه نمایید. این عفونت که با نام عفونت قارچ نیز شناخته می شود، عفونتی شایع است که کلاً با نام اونیکومیکوسیس شناخته می شود. در صورتی که این عفونت به وسیله ی درماتوفیتها پدید آمده باشد، آن گاه به آن تینآ اونگوئیوم گفته می شود. امکان دارد این عفونت در نتیجه ی گسترش عفونت قارچی پوست پا شکل گرفته باشد، و یا میتواند به خاطر وجود رطوبت بیش از اندازه برای فرآهم آورده شدن شرایط رشد و نمو قارچ ها نیز پدید آید. قارچ ناخن به نسبت ناخنهای دست در ناخن های پا شایع تر است. این امر بدین علت است که انگشتان پای ما اکثراً با جوراب و کفش پوشیده شده اند که از رسیدن هوای تازه به آنها جلو گیری می نمایند. داشتن یک جراحت در اطراف ناخنها هم میتواند آنها را در برابر قارچ ناخن آسیب پذیر نماید.
علائم ممکن است شامل این موارد شوند -
• ایجاد تغییر در بافت ساختار ناخنها. امکان دارد آنها ضخیمتر به نظر آیند.
• ممکن است ناخن ها بد شکل و سست به چشم بخورند، بدون هیچ جلایی.
• ممکن است ناخن ها با رنگی تاریکتر ظاهر گردند.
• شکنندگی – هم چنین ممکن است احساس درد تجربه شود.
این عفونت معمولاً با ظاهر شدن یک لکه ی کوچک سفید و یا زرد رنگ در نوک ناخنها شروع می شود. به منظور جلو گیری از پیدایش مشکلاتی بیشتر مانند وضعیتی به نام اونیکولیسیس - که موجب جدا گردیدن ناخن از بستر خود می شود - درمان فوری امری ضروری محسوب می شود.

روش های درمانی -

انجام یک معاینه ی جسمانی به وسیله ی دکتر ماهیت عفونت را تأیید می نماید. امکان دارد پزشک مقداری خرده را از روی ناخن جمع آوری نماید و آن را برای انجام آزمایش به آزمایشگاه بفرستد تا علت دقیق عفونت مورد تأیید قرار گیرد. روش درمان ممکن است شامل موارد زیر گردد -
• پمادهای موضعی - معمولاٌ پمادهای موضعی در ترکیب با داروهای دهانی به کار برده میشوند، چرا که امکان دارد که در غیر این صورت آنها به اندازه ی کافی مؤثر واقع نگردند. کرمها و لوسیونهای بی نسخه در جهت به کار برده شدن بر روی ناحیه ی عفونت کرده تجویز میگردند.
• داروهای دهانی - امکان دارد که بسته به ماهیت عفونت ناخن داروهای ضد قارچ دهانی به وسیله ی پزشک مورد تجویز قرار گیرند. احتمالاً باید این داروها را به مدت 6 تا 12 هفته به مصرف رسانید تا موجب بهبود کامل عفونت گردند.
• لاک ضد قارچی - این یک لاک ناخن ضد قارچ است که حد اقل روزی یک بار بر روی ناحیه ی عفونت کرده به کار برده میشود. استفاده ی طولانی مدت از این لاک خود را در از بین بردن قارچ ناخن مؤثر نشان داده است.
• درمان با عمل جراحی - در موارد حاد، امکان دارد برای برطرف کردن عفونت به طور کلی لازم باشد تا پزشکان ناخن عفونت کرده را با استفاده از عمل جراحی بر دارند.
* نکته: ممکن است درمان بسته به وضعیت فرد تغییر داشته باشد. داروهای ضد قارچی نیز ممکن است دارای اثرات سوء خاصی باشند و ممکن است برای افرادی که از بیماریهای قلبی و کبدی رنج میبرند خطرناک از آب در آیند. لطفاً جهت انجام درمان صحیح به پزشک معالج خود مراجعه نمایید.

عفونتهای کپکی

عفونتهای کپکی یکی دیگر از عفونتهای قارچی پوست شایع هستند که به وسیله ی گروهی از قارچهای کپک مانند به نام کاندیدا ایجاد میگردند. کاندیدا از بیش از 20 نوع گونه ی متفاوت تشکیل شده است و میتوان از میان آنها کاندیدا آلبیکان را نام برد. این همان گونه ای از قارچ است که مسبب اکثر عفونتهای پوستی است. این گونه عموماً بر روی سطح بدن ما یافت میشود و معمولاً بی ضرر است و باعث ایجاد هیچ گونه رنجشی نمیشود. با این وجود، به علت برخی عوامل خاص، امکان دارد رشد این ریز جان داران از کنترل خارج گردد و موجب بروز عفونتهایی بر روی سطح پوست گردد. این اتفاق زمانی بروز پیدا مینماید که قارچها در احاطه ی محیطی گرم و مرطوب قرار گرفته باشند، همان گونه که ما در مورد عفونتهای پدید آمده به وسیله ی درماتوفیتها مشاهده مینماییم. تنها تفاوت بین این دو نوع عفونت این است که بر خلاف عفونتهای قارچی، اکثر عفونتهای کپکی واگیر دار نیستند. کاندیدیاز شایعترین نوع عفونتهای کپکی هستند که پوست بدن را تحت تأثیر خود قرار میدهند. برخی از عفونتهای قارچی رایج ایجاد شده به وسیله ی کاندیدا آلبیکانها در زیر به فهرست در آمدهاند.
• برفک دهان
• عفونتهای کپکی واژن
• کهیر پوشک
• اینتر تریگو
• تینآ ورسیکولور

برفک دهان

این عفونت قارچی که بیشتر در میان اطفال و کودکان نو پا یافت میشود در جداره ی دهان پدیدار میشود. قارچ کاندیدا آلبیکان به طور نا به هنجاری رشد مینماید و در داخل و اطراف دهان تجمع مینماید. نو جوانان و بزرگ سالان نیز امکان دارد به این عفونت مبتلا گردند - به خصوص اگر آنها از سیستم ایمنی ضعیفی برخوردار باشند. معمولاً افرادی که از عوارضی مانند دیابت قندی، HIV یا ایدز و یا سرطان رنج میبرند و یا افرادی که از دندان مصنوعی استفاده مینمایند، داروهای آنتی بیوتیک و یا کورتیکو استروئید مصرف میکنند و یا کسانی که سیگار مصرف میکنند در خطر ابتلا به این عفونت قرار دارند.
علائم ممکن است شامل این موارد شوند -
• ایجاد زخمهای سفید چرب در جداره ی دهان. امکان دارد که این زخمها بر روی زبان، سقف دهان، لثه ها، لوزه ها و داخل گونه ها نیز نمایان شوند.
• نبود حس چشایی به همراه حس نرمی و پف کردگی در داخل دهان
• احساس درد در ناحیه ی عفونت کرده
• خون ریزی به هنگام خارش دادن محل زخمها
• پوست ترک خورده در گوشه ی لبها به همراه سرخ رنگی آنها
هنگامی که یک نوزاد به این عفونت مبتلا گردد، این احتمال وجود دارد که این بیماری در زمان شیر دادن به نوزاد به مادر انتقال پیدا نماید. امکان دارد نوک پستانها و هاله ی دور آنها نیز دچار عفونت شوند. امکان دارد علائم زیر مورد مشاهده قرار گیرند -
• احساس درد شدید و منقطع در ناحیه ی سینه
• احساس خارش در نوک پستانها به همراه درد، به خصوص در حال شیر دادن به نوزاد با پستان
• سرخ رنگی و حساسیت در اطراف نوک پستانها
• پوست براق و پوسته پوسته شده در ناحیه ی هاله ی دور نوک پستان
هر چند امکان این که برفک دهان باعث به وجود آمدن عوارضی وخیم برای سلامت کودکان نو پا گردد غیر محتمل است، اما ممکن است ماهیت آن در افرادی که از بیماریهای مزمن مزاجی که در قبل ذکر گردید رنج می‌برند وخیم باشد.

روشهای درمانی -

این عفونت را میتوان با معاینه ی جسمانی تشخیص داد. در صورت لزوم، میتوان نمونهای از زخم پوست را برای تشخیص دقیق جمع آوری نمود. روش درمان به علت عفونت بستگی خواهد داشت. در صورتی که عفونت ناشی از عوارض جانبی یک دارو باشد، میتوان مصرف آن دارو را متوقف نمود. در صورتی که برفک دهان در اثر سیستم ایمنی ضعیف بدن به وجود آمده باشد، میتوان با به کار بردن درمان مناسب این عفونت را معالجه کرد. میتوان روشهای درمانی زیر را مورد استفاده قرار داد -
• برای اطفال - احتمال دارد پزشکان شکل ضعیف داروهای ضد قارچ را مورد تجویز قرار دهند. شستشو دادن بطریهای شیر و پستانکهایی که به وسیله ی طفل مورد استفاده قرار میگیرند با حجم برابری از سرکه و آب به جلو گیری از بروز عفونتهای قارچی کمک مینماید. اطمینان حاصل نمایید که بطریها به خوبی در معرض هوا خشک شوند.
• برای زنان شیر ده - امکان دارد که پزشک یک کرم ضد قارچ را برای کار بری موضعی بر روی سینه ها تجویز نماید. تلمبه ی سینه مورد استفاده قرار گرفته نیز باید با محلولی برابر از آب و سرکه مورد شستشو قرار داده شود تا از رشد قارچ در محل سینه جلو گیری به عمل آید.
• برای آنهایی که از سیستم ایمنی ضعیفی برخوردار هستند - میتوان برای این عفونت داروهای ضد قارچی به شکل قرص و مایع را مورد تجویز قرار داد. در مورد یک عفونت HIV، هنگامی که داروهای ضد قارچی مؤثر واقع نگردند، میتوان دارویی به نام آمفوتری سین B را مورد توصیه قرار داد.
• برای بزرگ سالان سالم - درمانهای خانگی مانند خوردن ماست (شیرین نشده) میتواند در باز گرداندن باکتری "خوب" به بدن در جهت متعادل ساختن رشد نابه هنجار قارچ کمک نماید. شستشو دادن دهان با استفاده از آب نمک گرم (در حدود نصف یک قاشق چای خوری نمک در یک فنجان) میتواند مفید باشد. اطمینان حاصل نمایید که شما آب را در دهان فرو نمیبرید. امکان دارد داروهای ضد قارچی هم بر مبنای وخامت عفونت مورد تجویز قرار گیرند.
* نکته: استفاده از برخی داروهای ضد قارچ میتواند موجب بروز عوارض جانبی مانند صدمه دیدن کبد گردد. برای دریافت درمانی مناسب با پزشک معالج خود تماس حاصل نمایید.

عفونتهای کپکی واژن

کاندیدا آلبیکانها شایعترین علت برای عفونت کپکی واژن محسوب میشوند. این ریز جان دار معمولاً در بدن انسان و در مناطقی مانند پوست، دستگاه گوارشی، دهان و واژن وجود دارد. با این وجود، میکروبهای دیگری نیز وجود دارند که به حفظ تعادل برای جلو گیری از مشکلات کمک مینمایند. زمانی که قارچهای درون واژن شروع به افزایش نمایند، عفونت پدید میآید.
علائم ممکن است شامل این موارد شوند -
• خارش و سوزش در ناحیه ی واژن
• بیرون آمدن یک چرک سفید غلیظ از ناحیه ی واژن
• ترکیب این چرک ممکن است مانند شکل پنیر لور به نظر آید
• احساس سوزش به هنگام ادرار کردن و یا مقاربت جنسی
• سوزش، درد و سرخی در ناحیه ی واژن
• درد، شکافتگی و پارگی در ناحیه ی واژن (در مورد عفونتهای حاد کپکی)
زنانی که بار دار هستند، و یا این که از سیستم ایمنی سازگاری برخوردار هستند بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به این عفونت قرار دارند. شیوع این نوع از عفونت بسیار رایج است. آمار نشان میدهند که از هر 4 زن 3 نفر در بره های از زندگی خود از عفونت کپکی واژنی رنج میبرند. این بیماری از طریق رابطه ی جنسی منتقل نمیگردد، اما امکان دارد که در طول انجام این عمل پخش شود.

روشهای درمانی -

درمان این بیماری بستگی به ماهیت عفونت دارد. ماهیت عفونت کپک واژنی میتواند خفیف، وخیم و یا پیچیده باشد. عفونتهای خفیف آن دسته از عفونتهایی هستند که هر از گاهی با علائمی خفیف و یا متوسط پدید میآیند، اما بسیاری از زنان دچار عفونتهایی مکرر و آزار دهنده میشوند. برای مشاهده ی عفونت یک معاینه بصری به وسیله ی پزشک معالج صورت میپذیرد. میتوان نمونهای از ترشحات ناحیه ی واژن را در جهت انجام آزمایش جمع آوری نمود و آنها را در زیر یک میکروسکوپ قرار داد. در صورتی که ماهیت عفونت عود کننده باشد، امکان دارد که پزشک معالج نمونه را برای انجام بررسی آزمایشگاهی ارسال نماید. میتوان روشهای درمانی زیر را مد نظر قرار داد -
• عفونتها نا مکرر - درمان کوتاه مدت واژن و هم چنین مقدار کمی از داروهای دهانی میتواند برای درمان عفونتهای خفیف و متوسط کافی باشد. این درمان میتواند شامل استفاده از پماد ضد قارچ، قرص و یا کرم شود. شیاف ضد قارچی نیز میتواند مورد توصیه قرار گیرد.
• عفونتهای مکرر - درمان طولانی مدت واژن به همراه مقدار بیشتری از داروهای دهانی میتواند برای درمان کامل این عفونت مورد توصیه قرار گیرد. امکان دارد که زمان درمان به مدت 7 تا 14 روز به طول بیانجامد که شامل استفاده از کرم، پماد، شیاف و یا قرص ضد قارچ گردد. هم چنین، برای پیش گیری نمودن از عود کردن این عفونتها، امکان دارد استفاده از داروی دهانی و یا شیاف در زمانی منظم مورد توصیه قرار گیرند.
* نکته: برخی از داروها برای زنان توصیه نمیشوند. هم چنین، برخی از داروهای درمانی میتوانند موجب بروز برخی عوارض جانبی خاص گردند. در این موارد برای یک برنامه ی درمانی مناسب با یک پزشک مورد اعتماد تماس حاصل نمایید.

کهیر پوشک

با وجود این که عوامل گوناگونی برای مشکلات اطفال در رابطه با کهیر کهنه ی بچه وجود دارد، اما یکی از این عوامل پدید آمدن عفونت کپکی به خاطر کاندیدا آلبیکانها است. هنگامی که نشیمنگاه، کشاله ی ران، رانها و دستگاه تناسلی طفل در اکثر اوقات پوشیده با پوشک باشند، آنگاه این ناحیه مرطوب و گرم خواهد بود – که مکانی ایده آل برای رشد و نمو قارچها است. این عفونت در میان بچه هایی که زیر 15 ماه سن دارد شایع است.
علائم ممکن است شامل این موارد شوند -
• تغییر در بافت پوست موجود در اطراف ناحیه ی کهیر
• سرخی، درد و باد کردن ناحیه ی عفونت کرده مانند اندامهای تناسلی، رانها و نشیمنگاه
• رفتار عصبی و گریه ی بیش از اندازه ی طفل به هنگام عوض کردن کهنه ی طفل و یا به هنگام دست زدن به ناحیه ی عفونت کرده
• عفونت وخیم میتواند موجب ایجاد تاول و جوش به همراه چرک گردد.
• وجود تب و خواب آلودگی بیش از اندازه نیز ممکن است مشاهده شود.
این نوع از بیماری عفونت پوستی بسیار شایعی در میان نوزادها است، و امکان دارد موارد خفیف آن واقعاً نیازی به مراقبت پزشکی نداشته باشند و ممکن است درمانهای ساده ی خانگی کفایت نماید. با این وجود، در مورد موارد حاد، تماس با پزشک معالج خود را از دست ندهید.

روشهای درمان -

این درمان شامل معاینه جسمانی به وسیله ی پزشک میشود. مهمترین گام در راه مداوای این عفونت، خشک و تمیز نگه داشتن ناحیه ی عفونت کرده تا حد امکان است. عوض کردن مکرر کهنه های بچه به این امر کمک خواهد نمود. با این وجود، در صورتی که عفونت به حیات خود ادامه دهد، میتوان روشهای درمانی زیر را مد نظر قرار داد.
• کرم ضد قارچ - داروهای بی نسخه ی گوناگونی وجود دارند، اما بهترین گزینه مشورت نمودن با پزشک معالج خود قبل از این کار و به هنگامی که پوست بدن طفل زود رنج گردد است. احتمال دارد که پزشک یک کرم ضد قارچ را تجویز نماید که باید برای درمان آن را بر روی ناحیه ی عفونت کرده مورد استفاده قرار داد.
• درمان خانگی - همان گونه که قبلاً هم ذکر شد، عوض کردن مکرر کهنه ی بچه برای اطمینان حاصل نمودن از تمیزی یک ضرورت است. توصیه میشود که از کهنه های بچه ی بزرگی در جهت ایجاد هوا رسانی مناسب استفاده شود. هم چنین، اطمینان حاصل نمایید که از کهنه های بچه ی تنگ و یا پلاستیکی استفاده نمیکنید. از صابونها، دستمال کاغذیها و پودرهای پوست معطر در ناحیه ی عفونت کرده استفاده نکنید. تلاش نمایید تا اندکی فرصت به کودک خود بدهید تا بدون کهنه ی بچه بماند.
* نکته: قبل از این که هر گونه دارویی را برای کودک خود به کار ببرید با پزشک خود مشاوره نمایید. امکان دارد که برخی از داروهای خاص شامل عناصری شوند که اثری سوء بر روی پوست بدن طفل داشته باشند.

اینتر تریگو

اینتر تریگو نوعی از عفونت پوستی است که اکثراً در افرادی به وقوع میپیوندد که دارای اضافه وزن هستند. کهیری در بین چروک لایه های پوست پدید میآید، جایی که در آن پوست منتهی به اصطکاک در برابر پوست میگردد. این عفونت معمولاً در مناطقی از بدن مانند زیر بغلها، لایه ی چربی ناحیه ی شکم، گردن، ناحیه ی زیر سینه ها، کشاله ی ران و ناحیه ی دستگاه تناسلی پدید میآید. این نواحی به خاطر مالش مداوم و هم چنین کم بود هوا رسانی مرطوب خواهند بود. گرما و رطوبت امکان رشد و نمو قارچهایی که موجب عفونت میگردند را فراهم می آورد.
علائم ممکن است شامل این موارد شوند -
• کهیرهای خارش آور و پوسته پوستهای که ممکن است به رنگ قهوهای مایل به قرمز و یا کاملاً قرمز رنگ باشند
• بافت سخت و خشن پوست
• استشمام بوی بد از ناحیه ی عفونت کرده
• ترشحاتی زرد رنگ مایل به سفید از ناحیه ی عفونت کرده
اینتر تریگو هم چنین میتواند افرادی که از ابزارهایی مانند دندان مصنوعی، آتل و اعضای مصنوعی استفاده مینمایند را نیز تحت تأثیر قرار دهد، ابزارهایی که موجب پدید آمدن رطوبت در اطراف پوست و در نتیجه تحریک کردن رشد قارچ میگردند.

روشهای درمان -

اولین و بهترین قدم برای انجام این کار اطمینان حاصل نمودن از این امر است که ناحیه ی قرار گرفته شده در زیر لایه های پوست تمیز، خشک و دارای هوا رسانی خوب باقی خواهند ماند. امکان دارد که ترکیبی از درمانهای خانگی و هم چنین استفاده از دارو برای نگه داشتن عفونت در تنگنا مورد نیاز قرار گیرند. روشهای زیر میتوانند برای درمان این عفونت مؤثر واقع گردند.
• کاهش وزن - داشتن افزایش وزن موجب توسعه ی لایه های پوست میگردد و بدین سان برای این عفونت فضا باز مینماید. از دست دادن لایه های اضافی در طولانی مدت از بروز این عفونت جلو گیری به عمل میآورد.
• حفظ بهداشت شخصی - اطمینان حاصل نمایید که از یک حوله ی خشک و تمیز برای بر طرف نمودن رطوبت و یا عرق اضافی قرار گرفته در درون لایه های پوستی استفاده مینمایید.
• پوشیدن لباسهای گشاد - از پوشیدن لباسهای تنگ جلو گیری به عمل آورید چرا که جلوی هوا رسانی را میگیرند. اطمینان حاصل نمایید که لباسهای شما به پوستتان اجازه ی تنفس را میدهند.
• داروهای ضد قارچ - امکان دارد که پزشک شما کار برد موضعی کرم و یا پماد ضد قارچ را مورد توصیه قرار دهد. بسته به ماهیت عفونت پدید آمده، امکان دارد که داروهای دهانی نیز مورد تجویز قرار گیرند.
* نکته: درمان مناسب بستگی به عوامل گوناگونی دارد. هم چنین، برخی از داروهای ضد قارچ دهانی میتوانند برخی عوارض جانبی خاص را در بر داشته باشند. توصیه ی میشود که در این باره با یک پزشک مشورت گردد.

تینآ ورسیکولور

این عفونت قارچی هم چنین به نام پیتیریازیس‌ ورسیکولور نیز نامیده میشود. اصطلاح "ورسیکولور" به معنی "دارای چند رنگ" است. همان گونه که از نام آن هم پیدا است، این عفونت قارچی پوست منجر به شکل گرفتن لکه هایی بر روی پوست بدن میگردد. افرادی که از رنگ پوست آفتاب خوردهای برخوردار هستند دارای لکه هایی سفید رنگ بر روی پوست بدن خود هستند، و افرادی که دارای رنگ پوست روشنی هستند از لکه های تیرهتری بر روی پوست بدن خود برخوردار هستند. این نوع از عفونت اکثراً در میان نو جوانان و افراد جوان و در مناطقی از بدن مانند پشت، شانه ها و نواحی بالا تنه پدید میآید، هر چند که این عفونت میتواند در هر ناحیه ای از بدن به وجود آید.
علائم ممکن است شامل این موارد شوند -
• پیدایش لکه هایی کوچک بر روی پوست بدن که به کهیر میمانند
• رنگ این لکه ها میتواند از قرمز، قهوه ای، سفید، صورتی، سرخ روشن و یا قهوه ای مایل به زرد متغیر باشد
• این لکه ها ممکن است از پوستی خارش آور، خشک و پوسته پوسته برخوردار باشند
• این نوع از عفونت از برنزه شدگی پوست جلو گیری مینماید که دلیلی است بر این که چرا هنگامی که پوست اطراف آن آفتاب خورده میشود، این لکه ها مشهودتر میگردند.
• امکان دارد این عفونت در آب و هوای گرم و مرطوب عود کند و در آب و هوای سرد از بین برود.
احتمال دارد که این عارضه در میان آن دسته از افرادی که در شرایط آب و هوای گرم و مرطوب زندگی مینمایند اتفاق بیافتد. اکثر اوقات، امکان دارد که تینآ ورسیکولور با عارضه ی پزشکی دیگری به نام پیسی اشتباه گرفته شود که در آن پوست بدن رنگ خود را از دست میدهد.  

روشهای درمانی -

درمان تینآ ورسیکولور بستگی به ماهیت این نوع عفونت دارد. میتوان تشخیص این عفونت را به وسیله ی آزمایشهای پزشکی به انجام رسانید که در آن پزشک به صورت بصری تغییرات ایجاد شده بر روی پوست بدن را مورد معاینه قرار میدهد. امکان دارد که نمونهای از این عفونت در جهت انجام بررسیهای میکروسکوپی برداشته شود. در صورت لزوم امکان دارد که تشخیص با استفاده از چراغ وود به انجام رسد. این دستگاه چراغ خاصی است که در فاصله ی 4 تا 5 اینچی از محل پوست عفونت کرده نگه داشته میشود. در صورتی که پوست قرار داده شده در زیر نور این چراغ سبز متمایل به زرد به نظر رسد، آن گاه تشخیص به عمل آمده مورد تأیید قرار می‌گیرد. میتوان روشهای درمانی زیر را مورد استفاده قرار داد -
• داروهای موضعی - امکان دارد که استفاده از داروهای موضعی ضد قارچ به شکل کرم، لوسیون، صابون و یا شامپو با توجه به ناحیه ی متأثر از عفونت مورد توصیه قرار گیرد.
• قرصهای ضد قارچ - امکان دارد که در موارد حاد قرصهای ضد قارچ مشخص شده برای مصرف دهانی به وسیله ی پزشک مورد توصیه قرار گیرد.
• پاک کننده های دارویی - برای افرادی که به شدت مستعد ابتلا به این بیماری هستند، اهمیت دارد تا گامهای ضروری را در جهت متوقف نگه داشتن این عفونت بر دارند. استفاده نمودن از پاک کننده های دارویی در بازه های زمانی منظم - معمولاً یک و یا دو بار در یک ماه - در رهایی یافتن پوست شما از عفونتهای کپکی کمک خواهد نمود.
* نکته: امکان دارد که قرصهای ضد قارچ، اثر بخشیِ دیگر داروهای مصرف شده را تغییر دهد، و هم چنین میتواند موجب بروز برخی عوارض جانبی ن اخواسته گردد. لطفاً برای دریافت درمانی مناسب با پزشک معالج خود تماس حاصل نمایید.
پوست ما، بزرگترین اندام بدن ما، از اندامهای داخلی ما محافظت به عمل میآورد. از این رو، ضروری است تا پوست بدن در بهترین حالت خود حفظ شود. بدن ما برای حفظ عمل کرد سالم خود تا اندازهای به برخی از قارچها و باکتریها نیاز دارد. تنها زمانی این امر تبدیل به یک مشکل میشود که شمار آنها از کنترل خارج گردد. همان گونه که امکان دارد تا کنون متوجه شده باشید، عفونت قارچی پوست بدن اکثراً زمانی پدید میآید که پوست دائماً در معرضِ قرار گرفتن در محیطی مرطوب باشد، از جمله دیگر عوامل میتوان به عوارض سلامتی از پیش موجود و یا برخی داروهای خاص اشاره نمود. میتوان اکثر عفونتهایی که در بالا به فهرست در آمدهاند را کنترل کرد و با استفاده از برداشتن چند قدم ساده در جهت حفظ بهداشت از بروز آنها جلو گیری به عمل آورد.
رفع مسئولیت: این مقاله تنها به منظور اطلاع رسانی است و نباید از آن به عنوان جای گزینی برای توصیه های کار شناسی پزشکی استفاده کرد.