ممکن است سؤال شود که هدف نهایى هر انسانى چیست؟

هدف نهایى انسان چیست؟

از آموزه هاى دینى استفاده مى شود که هدف نهایى انسان «قرب و رضوان الهى» است؛ یعنى، نزدیک شدن به خداوند توأم با رضایت او است. لازمه رسیدن به این هدف، این است که اهداف اولیه و متوسط انسان نیز تأمین شود. هدف نخستین زندگى، تأمین نیازهاى اولیه آن است. اهداف متوسط رسیدن به خود شکوفایى است؛ یعنى فعلیت بخشیدن به استعدادها و توانایى هاى بالقوه که در ساختار وجودى هر انسانى نهادینه شده است. همه اینها مقدمه اى است بر اینکه انسان به هدف نهایى خود (کسب رضایت الهى) نائل آید.

در شرایط فعلى جامعه ما، هر کسى در هر زمینه اى که بتواند به مردم خدمت کند، مى تواند رضایت الهى را به دست آورد و با هر عمل خیرخواهانه خودش، مى تواند یک قدم به هدف نهایى (قرب و رضوان الهى) نزدیک شود: پزشک با معالجه بیماران، روحانى با آشنا کردن مردم به معارف الهى، کشاورز با تولید محصولات کشاورزى، معلم با تعلیم و تربیت دانش آموزان، کارگر با کار و کوشش خود و دانشجو با تلاش و پشتکار جهت کسب مهارت‌هاى علمى و حرفه اى و کسب آمادگى هاى لازم براى خدمت رسانى به جامعه و حرکت در مسیر الهى.

آنچه مهم است و به اعمال ارزش مى بخشد، یا اینکه اعمال ما را از بین مى برد و یا ارزش آن را کاهش مى دهد، نیت است. بنابراین انجام تکلیف و وظیفه اى که به دوش انسان گذاشته شده و هر کار مشروعى، مى تواند انسان را به کمال واقعى خودش برساند. امّا اگر هدف انسان مشخص نباشد و آگاهى هاى لازم براى رسیدن به آن هدف را نداشته باشد و اعمال اختیارى خود را با قصد قربت و به عنوان وظیفه و تکلیف و احساس مسئولیت انجام ندهد؛ علم توحید هم نمى تواند انسان را به کمال برساند؛ بلکه موجب دورى او از خداوند مى شود.

بنابراین رشته ریاضى و هر رشته علمى دیگرى، مى تواند در رسیدن انسان به کمال نقش مثبت داشته باشد و شما از این بابت به هیچ وجه نباید نگران باشید و احساس پوچى و بى ارزشى کنید.

منبع: اختلالات رفتارى، ابوالقاسم بشیرى؛ نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه ها، قم: دفتر نشر معارف، 1387.

بیشتر بخوانید:

مدتى است احساس غمگینى شدید مى کنم و نگرانم که نکند افسرده شده ام. چرا انسان مبتلا به افسردگى مى شود؟
پس از ورود به دانشگاه، دچار حالات روحى و روانى منفى شده ام چگونه از آنها رهایى یابم؟
مدتى است دچار کسالت و دلمردگى شده ام. انگیزه اى براى انجام کارى ندارم، آرامش روحى ندارم؛ براى رسیدن به آرامش روحى چه باید کرد؟
من هر چه مى کنم باز هم از خودم بیزارم و احساس مى کنم که به هیچ کس نفعى نمى رسانم و از وجودم خسته ام و بى هدف زندگى مى کنم!