آنچه در اسلام راجع به خواب روز سفارش شده، «خواب قیلوله» است و آن خوابیدن قبل از ظهر و بعد از نماز ظهر است. آنچه از سیره معصومین و بزرگان استفاده مى شود این است که قسمت اول شب را مى خوابیده اند و قسمت آخر شب (یعنى از وقت سحر تا اول آفتاب) را به عبادت مشغول بوده اند. خواب بین اذان صبح و طلوع آفتاب مکروه است[1].

گفتنى است که حدود 85 درصد خواب، باید در شب باشد و فقط 15 درصد آن در روز؛ زیرا خواب روز هرگز نمى تواند کیفیت خواب در شب را داشته باشد. البته بهترین خواب در روز، همان خواب قیلوله است و اگر برنامه خود را به گونه اى تنظیم کنید که خواب در روز، منطبق با خواب قیلوله باشد، بسیار مناسب است؛ وگرنه بعد از نهار، کمى خواب و استراحت مطلوب است[2].