آسیب های طولانی شدن دوران نامزدی و عقد

 برای شروع و ادامه یک زندگی خوب، باید مراحل ازدواج را به درستی و منطقی طی کرد.
 

چکیده: شروع یک زندگی خوب، ارتباط مستقیمی با طی کردن درست مراحل انتخاب همسر و ازدواج است. یکی از این مراحل که به هوشیاری زیادی هم نیاز دارد، دوران نامزدی است که طولانی مدت بودن آن نیز آسیب هایی را برای زن و مرد و نیز خانواده های ایشان دارد. در این نوشتار به برخی از این موارد اشاره می شود.  

 تعداد کلمات 1209 / تخمین زمان مطالعه 6 دقیقه

1.خانواده هایی که به افکار منفی درباره دوره نامزدی یا قوانین کنترل کننده افراطی و سخت گیرانه گرفتارند، فشار روانی زیادی را تولید می کنند. با طولانی شدن مدت نامزدی، دامنه توزیع این فشار منفی از چرخه پدر و مادر گذشته، رفتار و هیجان جوان تازه ازدواج کرده را درگیر می نماید که به شکل مستقیم یا غیرمستقیم، رابطه او با همسرش را نیز تحت تأثیر قرار می دهد؛
٢.به مرور زمان، هریک از پسر یا دختر با ازدواج و عقد، نوعی دلبستگی شدید به همسر خود پیدا می کند و چون نمی تواند به میزان مورد نیاز با همسر خود باشد، احساس تنهایی (ارضا نشدن یا ارضای ناقص نیازهای عاطفی) می کند. این احساس نامطبوع در فضای روانی دختر، تاثیر منفی بیشتری می گذارد؛ زیرا او تمایل روان و فطری به تمرکز عاطفی و همسویی ذهنی در عشق دارد؛ همان گونه که پسر نیز به دلیل استقلال طلبی ذاتی، با طولانی شدن دوران نامزدی و حضور تصمیم های والدینی برای خود و همسرش، گرفتار احساس بیهودگی انتظار و به آشفتگی روحی و اغتشاش ذهنی دچار خواهد شد؛
٣. در برخی موارد، چون زن و شوهر نمی توانند به ارضاء کامل نیازهای جنسی خود برسند، به طور آگاهانه یا ناخودآگاه بهانه هایی گوناگون را مطرح و گرفتار ایرادگیریهای بی منطق و بی دلیلی میشوند که آرامش روابط را به خطر می اندازد، چه بسا خود دختر و پسر هم از منشا و سرچشمه آن اطلاعی نداشته باشند، از این رو همسران جوان، ازدواج را سوهان روح می یابند، نه تسکین آن، البته مطالبی که در موضوع رابطه جنسی نامزدها خواهیم آورد، بخشی از این مشکل را برطرف خواهد نمود؛
۴. از جمله اهداف ازدواج، یافتن هویتی جدید است. حد متوسطی از دوران نامزدی لازم است تا انتقال به این هویت جدید صورت گیرد، اما با طولانی شدن دوره نامزدی، دختر و پسر، خود را در بلاتکلیفی و تعارض میان دو نقش «فرزند بودن» و «همسر بودن» می بینند. آنان در عین تأهل، با خانواده خود زندگی میکنند. این تعارض، از منابع فشار روانی و تنش در رابطه خواهد بود؛
۵. یکی دیگر از نکات، سخنان اطرافیان، خویشان و همسایگان است که با طولانی شدن این دوران به حدس و گمان هایی بی اساس روی می آورند و فلسفه بافی و چالش های گوناگون را طرح می کنند که چه بسا هیچ کدام به واقعیت نزدیک نباشد و به تدریج در زندگی این زن و شوهر جوان وارد شده و آنها را به آشفتگی دچار می کند؛ فلسفه بافی هایی چون «فکر کنم با هم مشکل دارن!»، «احتمالا خانواده ها با هم نمیسازن!» و...؛
۶. مقایسه با دیگران نیز می تواند یکی از سرچشمه های اختلافات باشد؛ مانند مقایسه رفتارهای داماد و عروس با خانواده، مقایسه رفتارهای زن و شوهر با زن و شوهرهای جوان دیگر، مقایسه مراسم های گرفته شده و... . هرچه بر مدت نامزدی افزوده می شود، دایره و مصداق این مقایسه ها بیشتر و زمینه برای اختلافات، فراهم تر خواهد شد؛
۷. فشار اقتصادی بر خانواده دختر به سبب پذیرایی از داماد و تداوم پرداخت برخی هزینه های دختر، گاه خستگی خانواده دختر را در پی داشته که مستقیم و غیرمستقیم به رابطه همسران جوان آسیب خواهد زد؛
۸. گاه طولانی شدن دوران عقد باعث می شود مردان احساس کنند بدون پذیرش مسئولیت خانواده و تأمین مسکن و نفقه همسر، می توان از همسر خود بهره مند شده و به همین دلیل با بهانه های واهی مراسم عروسی را به تأخیر انداخت؛
۹. در برخی موارد، منزل دختر محدودیت مکانی برای پذیرایی از داماد و ایجاد خلوت با همسر را دارد. تحمل این وضعیت برای مدتی متناسب، مقدور خانواده دختر و همسران جوان است؛ اما برای زمانی طولانی، رنج افزا خواهد بود؛
۱۰. اغلب، حساسیت در این دوره بسیار است و طولانی شدن دوره، به پیچیدگی بیشتر روابط می انجامد. همراهی برخی آسیب های طولانی شدن نامزدی، باعث بروز و برجسته شدن احتمالی ضعفها و ایجاد تردیدهای بیجا در دختر و پسر و حتی گاه دلزدگی از یکدیگر می گردد؛ حال آنکه بروز این ضعف ها در دوره زندگی مشترک، به دلیل احساس تعهد و مسئولیت بیشتر نسبت به رابطه و جدی تر شدن نقشها، آسیبهای کمتری خواهد آفرید؛
۱۱. گاه ممکن است با طولانی شدن دوران عقد، حریمها و حرمتها میان زوجین و خانواده های آنان شکسته شود که این امر، زمینه را برای جدایی فراهم می کند یا در زندگی مشترک، منبع هشیار و ناهشیار بسیاری از آسیب های ارتباطی خواهد بود؛
۱۲. اگر در خانواده طرفین، فرزند بزرگ و دم بخت دیگری حضور داشته باشد، طولانی شدن دوره نامزدی، وضعیت ناخرسند کننده ای ایجاد خواهد کرد؛
۱۳. منجر نشدن نامزدی به زندگی مشترک، برای دختر زیان آورتر خواهد بود؛ زیرا گذشت سالیانی دراز برای دختر مشکل آفرین است؛ اما به حسب باورهای اجتماعی برای پسر مشکلی پدید نمی آورد. دختر اگر از سن معینی بگذرد، احتمال انتخاب شدنش کاهش می یابد؛ در حالی که پسر حتی در سنین بالاتر نیز برای زنها پذیرفتن است بنابر این دختر باید در مورد خود احتیاط کند و نامزدی پیش از زفاف را برای مدت این گونه طولانی نپذیرد، مگر آنکه تا حد زیادی مطمئن باشد که پسر به وعده وفا می کند و نامزدی را به هم نمی زند.
 

بنابراین اگر قرار است دوران نامزدی طولانی شود، باید به موارد زیر توجه کنید.
١. هدف از تأخیر، کسب آشنایی بیشتر و فراهم نمودن مقدمات ازدواجی است که باید هرچه زودتر انجام شود؛
۲. افزایش آگاهیهای زناشویی و مهارتهای همسرداری (گوش دادن فعال بیان احساس، ارتباط مؤثر، حل مسئله، حل تعارض و کنترل خشم) از ضروریات طولانی شدن دوره نامزدی است
٣. دلیل تأخیر در ازدواج باید موجه باشد و طرفین هر دو، تأخیر را بپذیرند، نه آنکه یکی تأخیر را به دیگری تحمیل کند؛
۴. اگر دلیل موجه و منطقی وجود دارد که توجیه کننده تأخیر ازدواج باشد (نبود امکانات اولیه، ادامه تحصیل و اتمام خدمت سربازی باید با صراحت و شفافیت کامل بین دو خانواده مطرح شود تا جلوی برخی شک و شبهه ها گرفته شود و راهکارهای مناسبی برای جلوگیری از طولانی شدن این دوران اعمال کنند؛
۵. بهتر است خانواده ها گامی به عقب بردارند تا فضا برای استقلال خانواده جوان، فراهم گردد. والدین، نگران خطاهای فرزندان خود نباشند. خوب است از نقش والد به نقش مشاور منتقل شوند و تصمیم نهایی را به عهده همسران جوان بگذارند. گاه پذیرش ریسک تصمیم گیری مستقلانه همسران جوان، مفیدتر از القای تصمیم به آنهاست؛
۶ درباره هزینه های اقتصادی این دوره، خوب است که پسر و خانواده اش، بخشی از این بار را به دوش بگیرند. بدین ترتیب، دختر احساس حمایت بیشتری خواهد نمود و این احساس رضایت او و خانواده اش، گرمی بیشتری به رابطه فعلی و زندگی اب خواهد بخشید.
 
منبع : کتاب «راهنمای نامزدی»

نوشته: عباس علی هراتیان، جلد اول