پشتکار کودکان در انجام کارهای ناتمام

تجربیاتی که مستلزم انجام جزئیات و صرف وقت هستند، پشتکار را به کودکان می‌آموزند.
 

چکیده: این نوشتار دربارۀ این موضوع است؛ چگونه به بچه‌ها یاد بدهیم، عادت کنند هر کاری را آن قدر دنبال کنند که به پایان برسانند و این یعنی همان آموزش پشتکار به کودکان. با ما همراه باشید.

تعداد کلمات 1110 / تخمین زمان مطالعه 6 دقیقه

این نوشتار دربارۀ این موضوع است که چگونه به بچه‌ها یاد بدهیم، عادت کنند هر کاری را آن قدر دنبال کنند که به پایان برسانند. پشتکار، آن چیزی است که به عقیدۀ بعضی­ ها، مردها را از پسربچه‌ها و زنان را از دختربچه‌ها مجزا می‌کند. پشتکار یعنی گام­ هایی که پس از اقدامات اولیه برمی‌داریم.
این صفت اغلب چیزی بیش از:
تنها، فرستادن خلاصه شرح حال و سوابق برای به دست آوردن یک شغل؛
تنها، باز کردن دری برای داشتن تجارتی موفق؛
و فقط، برنده شدن در انتخابات برای رئیس جمهور شدن است.
پشتکار بیشتر از این­هاست و فرق است بین کسانی که کاری را امتحان می‌کنند و کسانی که در آن موفق می‌شوند. بعضی­ها ممکن است یک شبه به موفقیت برسند؛ اما بیشتر آنها وقتی داستان زندگی خود را تعریف می‌کنند، تصدیق می‌کنند که مدت زیادی طول کشید و برای به دست آوردن آن موفقیت یک شبه، بسیار تلاش کرده‌اند.
ما می‌توانیم به فرزندانمان کمک کنیم تا افرادی با پشتکار شوند. اما امروزه این کار نوعی مبارزه است. بچه‌ها می‌بینند که همه چیز خیلی سریع اتفاق می‌افتد یا این طور به نظر می‌رسد. ما مجبور بودیم ساعت­ها منتظر بمانیم تا مایع، ژله ببندد. امروزه حتی آب نیز سریع‌تر یخ می‌زند. تجربیاتی هستند که به طور طبیعی پشتکار را می‌آموزند. این کارها به سرعت انجام نمی‌گیرند؛ چرا که مستلزم انجام جزئیات و صرف وقت هستند. من فعالیتهای زیر را انتخاب کرده‌ام؛ زیرا در عین حال که این کارها پشتکار را می‌آموزند، کارهای خیلی مهمی نیز در خانه انجام می‌گیرد.
 

بعضی از سخت‌ترین کارها، کارهایی است که به نظر هیچ وقت انجام نمی‌گیرد. آنها کارهایی هستند که تا حد امکان از انجام آنها سر باز می‌زنیم؛ از جمله حساب چیزی را داشتن یا گذاشتن قطعات یک چیز در کنار هم. در اینجا فعالیت هایی را آورده‌ایم که این کارهای به ظاهر غیر ممکن را کمی قابل کنترل‌تر و ساده‌تر می‌کند.
 

خواندن/ نوشتن
مقایسۀ اطلاعات و ترتیب آنها
این فعالیت احساسات افراد خانواده را تقویت می‌کند و باعث می‌شود لحظات باارزش زندگی ـ که برایمان بسیار مهم هستند ـ در یادمان بماند. برای انجام این فعالیت، نیاز به یک آلبوم عکس، عکس های خانوادگی و خودکار و کاغذ دارید تا زیر عکس ها شرحی بنویسید.
روی یک میزِ بزرگ عکس ها را بچینید؛ به طوری که بتوانید دربارۀ هر کدام صحبت کنید. روشی را برای چیدن عکس ها در نظر بگیرید. بیشتر اوقات عکس ها را براساس ترتیب زمانی‌شان می‌چینند. اول کدام یک اتفاق داد؟ بعد چه شد؟
عکس ها را در صفحه‌های آلبوم بچینید و زیر آنها توضیحاتی بنویسید که بچه‌ها بتوانند بخوانند؛ مثلاً: «من اولین لباس فرم مدرسه خود را پوشیده‌ام.» بچه‌های کوچک می‌توانند این مطالب را به شما دیکته کنند تا بنویسید. این کار نه تنها وقت می‌گیرد، بلکه گذشتِ زمان را نیز نشان می‌دهد.
می‌توانید یک کلاژ[1] سالیانه از عکس های خانوادگی درست کنید و آن را در یک قاب قرار دهید. یکی از دیوارهای خانه می‌تواند گالری خانوادگی شما باشد. با گذشت سال ها این خاطرات، باارزش‌تر از گذشته می‌شوند.

خواندن/ نوشتن
دسته‌بندی اطلاعات
استفاده از جملات توصیفی
این فعالیت، تمرینِ نوشتن و به ترتیب حروف الفبا مرتب کردن را به بچه‌ها یاد می‌دهد. این کار، مرتب کردن شماره تلفن­های مهم خانوادگی است. برای این فعالیت، نیاز به یک دفترچۀ تلفن و مداد یا خودکار دارید.
تمام شماره تلفنهای مهمی که بهتر است در یک جا باشند، مانند شماره تلفن مدرسه، تعمیرگاه اتومبیل، ساندویچی نزدیک منزل و تلفنهای اضطراری مورد نیاز را جمع کنید. به بچه‌ها بگویید دربارۀ نام افراد فامیل فکر کنند و عمه، خاله، عمو، دایی، پسرعمو، دخترخاله، دوستان و غیره را به یاد آورند. ابتدا این اسامی را روی یک کاغذ چرک‌نویس بنویسید.
وقتی تمام اسامی را که با یک حرف شروع می‌شوند در یک جا بنویسید، راحت‌تر، به ترتیبِ حروف الفبا قرار می‌گیرند. ابتدا نام خانوادگی را بنویسید. برای مرتب کردن اسامی براساس حروف الفبا به فرزندتان کمک کنید. این لیست را مجدداً بخوانید. بعد اسامی و شماره تلفن ها را در دفترچه تلفن خانواده بنویسید. می‌توانید این دفترچۀ راهنمای خانه را با عکسهایی که بچه‌ها کشیده‌اند، یا از مجلات بریده‌اند، یا عکس هایی که اعضای خانواده را در حال انجام کاری نشان می‌دهند، تزیین کنید. این دفترچه راهنما را در دسترس قرار دهید و اعضای خانواده را تشویق کنید تا در صورت لزوم شماره‌های جدیدی را به آن اضافه کنند.

بررسی مهارت ها
بررسی اطلاعات و نوشتن آنها در نمودار
در بیشتر خانه‌ها، برگه‌های سلامت اعضای خانواده، هر کدام در یک جا هستند و به یاد آوردن اینکه هر کسی چه موقع واکسن زده و یا دارویی تزریق کرده مشکل است. با انجام این فعالیت، اطمینان حاصل می‌کنید که این اطلاعات همگی با یک روش مفید جمع‌آوری شده‌اند. صادقانه بگوییم، این فعالیت احتمالاً کمتر از دیگر فعالیت های این مقاله مورد علاقۀ افراد است؛ اما حتی اگر آن را دوست نداشته باشید، کاری ضروری است. توصیه می‌کنیم همراه با بچه‌ها این کار را انجام دهید.
شما نیاز به ثبت اطلاعات سلامتی خانواده دارید. این یادداشتها می‌تواند خلاصه‌ای از ویزیتهای پزشک، تاریخ واکسن­ها و گزارش­های سلامت جسمی، دندان و چشم افراد باشد. همچنین برای هر یک از اعضای خانواده، یک دفترچۀ یادداشت یا یک پوشه نیاز دارید. برگه‌های واکسن و نسخه‌های مربوط به کوچک‌ترین عضو خانواده را پیدا کنید. اگر چنین اطلاعاتی ندارید می‌توانید از پزشک خانواده بخواهید آنها را در اختیارتان قرار دهد.
با همدیگر برای هر یک از فرزندان لیستی از بیماری­ها و واکسن­ ها تهیه کنید. همچنان که بچه‌ها رشد می‌کنند، با آنها دربارۀ تغییرات وزن و قدشان صحبت کنید. این عمل باعث می‌شود آنها الگوی رشد را درک کنند. دربارۀ انواع بیماری های دوران کودکی با آنها صحبت کنید و اینکه هر بیماری در ظاهر آنها چه تغییری ایجاد می‌کند و آنها چه احساسی دارند. حتی ممکن است عکسی از هنگامی که دخترتان اوریون گرفته بود، داشته باشید.

منبع: دروتی، ریچ؛ (1393)، کلیدهای پرورش مهارت­های اساسی زندگی در کودکان و نوجوانان، مترجم اکرم قیطاسی، انتشارات صابرین.