پیامدها و آسیب های جسمانی مدگرایی در جامعه (بخش اول)

عمده ترین پیامدهای منفی مدگرایی، مربوط به آسیب های جسمانی آن است.
 

چکیده : مدگرایی در متن جامعه آثار و پیامدهای منفی جسمانی بر جای می­گذارد؛ چرا که کمترین چیزی که در تولید کالا و لوازم مد به آن توجه شده سلامت افراد است. در این مقاله با برخی از مهم­ترین آسیب­ های جسمانی مدگرایی آشنا می­ شویم.

تعداد کلمات 987 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

 

عمده ترین پیامدهای منفی مدگرایی، مربوط به آسیب های جسمی آن است، به خصوص اینکه لازمه دست یابی به مدهای گوناگون، به کارگیری و استفاده از انواع مختلف لوازم آرایشی و همچنین استفاده از ابزارهای مختلف جهت عمل های متعدد جراحی است و از آن جا که هدف مدسازان، به ویژه در جوامع غربی از تولید و تبلیغ یک مد، کسب درآمد بیشتر با کمترین هزینه ممکن است، موازین عقلی، علمی، اخلاقی و بهداشتی در تولید کالا و دیگر لوازم آرایشی، به کلی فراموش شده و می توان ادعا کرد که کمترین چیزی که به آن توجه شده سلامت افراد است.

ااز آنجا که سلامت افراد از جایگاه ویژه­ای برخوردار است، در این قسمت با اشاره به برخی مدها در حوزه آرایش و پوشش، به تهدیدها و پیآمدهای منفی جسمانی آن نیز اشاره می کنیم؛

امروزه مدسازان با ترفندهای گوناگون، تولید و استفاده از کتان و پنبه در صنعت نساجی از چرخه تولید خارج کرده و الیاف مصنوعی را جایگزین آن کرده اند. این درحالی است که الیاف مصنوعی به دلیل آثار منفی ای که بر روی بدن می گذارند، نمی توانند مانند پوشاک طبیعی تضمین کننده سلامت انسان باشند. به عنوان نمونه، لباس هایی که با الیاف مصنوعی تهیه و تولید می شوند، مانع تبادل و تهویه هوا در زیر لباس بوده و تعریق، تنفس و دفع سموم از بدن را با مشکل روبه رو می سازند. از سوی دیگر، این گونه لباس ها به دلیل افزایش بار الکتریکی بدن، به نقش حیاتی پوست آسیب می رسانند.[1]
 

در سنین جوانی به اقتضای سن و سال و دخالت علل و عوامل فطری و غریزی، عشق و علاقه وافری در جوانان و نوجوانان به حفظ تناسب اندام یا خوش اندام نشان دادن خود وجود دارد و بر این اساس، پوشاک تنگ و چسبان به خصوص با توجه به قدرت مقاومت طبیعی بدن یک پوشاک ایده آل است.
مدسازان نیز از این موضوع سوءاستفاده کرده، بدون در نظر گرفتن سلامت و رفاه مردم جهت کسب درآمد بیشتر، طراحی و مد لباس را در این مسیر قرار داده اند. با دقت در انواع مدهای ابداعی لباس در قرن بیستم، به استثنای موارد معدود و انگشت شمار، خواهیم دید اکثریت و غلبه با مدهای تنگ و چسبان بوده است.
برای درک نقش و اهمیت حیاتی شکل و مد لباس در حد فاصل دو قطب متضاد «گشادی» و «تنگی»، لازم نیست رابطه عملکرد طبیعی اعضای مختلف بدن را بر حسب تنگی و گشادی لباس در نظر داشته باشیم.
تنفس پوستی، یکی از مهم ترین عملکردهای طبیعی بدن است. به هر میزان که لباس تنگ باشد، رابطه پوست با هوای آزاد کمتر می شود و شادابی و سلامت پوست بیشتر در معرض خطر قرار خواهد گرفت.[2] و در فعالیت های عضلانی بدن، به جهت در تنگنا قرار گرفتن عضلات و ماهیچه ها، با سلب آزادی عمل از اعضای بدن، یک نوع محدودیت حرکتی برای مدگرایان به ارمغان می آورد. این موضوع را به هنگام نشست و برخاست، راه رفتن، خم شدن، و سایر حرکات بدنی کسانی که از لباس های تنگ استفاده می کنند به وضوح می توان ملاحظه کرد.[3]
 

در میان جراحی های پلاستیک که به طور عمده برای زیبایی انجام می شود، جراحی بینی رواج بسیار زیادی یافته است. به اعتقاد کارشناسان، بیشترین جراحی بینی دنیا در ایران و عمدتا در تهران صورت می گیرد! بعد از ایران، کشورهای آمریکا، انگلستان و تا حدی فرانسه در ردیف های بعدی تعداد عمل های جراحی زیبایی بینی قرار دارند.
چشم و هم چشمی، فرهنگ های غلط خانواده ها، تظاهر به ثروت و تمایل به زیبایی و خوش اندامی و به عبارتی مد شدن این نوع جراحی در میان افراد، انگیزه های مهم انجام جراحی های پلاستیک است.[4]
استقبال فراوان جوانان و نوجوانان از این نوع جراحی موجب گردیده تا پای پزشکان غیرمتخصص به این عرصه باز شده و همین امر مشکلات فراوانی را برای افراد به دنبال دارد که برخی از این عوارض شامل این موارد است:
فرورفتگی بالای نوک بینی، فرورفتگی های پره های بینی، انحراف قسمت غضروفی بینی، برداشته شدن بیش از حد پوست پره های بینی، فروافتادگی کامل طرفین نیمه پایینی بینی، بالارفتن بیش از حد نوک بینی و باریک شدن بیش از حد نوک بینی.[5]
از دیگر عوارض این نوع جراحی ها آن است که در برخی از این جراحی ها، بینی بیش از حد کوچک می شود و به همین دلیل فرد به خاطر مشکلات چسبندگی بینی باید به طور مداوم ترشحات بینی خود را پاک کند و در زمان خواب از راه دهان تنفس کند و این موضوع سبب کمبود اکسیژن بدن در زمان خواب می شود که خواب آلودگی، کسل بودن، بی حوصلگی و عصبی بودن در طول روز از جمله عوارض آن است.[6]

منابع:
1. موسوی؛ سید حسن (1394)، مد و مدگرایی و جایگاه آن در سبک زندگی اسلامی، انتشارات بوستان کتاب، قم، چاپ اول.

پی نوشت :
[1] غلامرضا گلی زواره، «مدگرایی در لباس، آفت هویت و دیانت»، دیدار آشنا، شماره 75، ص20-18.
[2] احمد صبور اردوبادی، آیین بهزیستی در اسلام؛ ج4، ص39-97.
[3] همان.
[4] البته در این میان پایین بودن هزینه های این نوع جراحی را در ایران نباید به عنوان یکی از عوامل هجوم افراد برای جراحی بینی نادیده گرفت. به عنوان نمونه در آمریکا و کشورهای اروپایی انجام هر عمل جراحی زیبایی بینی هزینه ای بالغ بر 20 هزار دلار دارد، در حالی که در ایران هزینه این جراحی بین 1500 تا 5 هزار دلار است. این رقم حتی در برخی موارد که پزشکان غیرمتخصص اقدام به این جراحی می کنند نازل تر است.
[5] سعید کریمی، «تب داغ جراحی های زیبایی»، روزنامه کیهان، شماره 19472، ص9.
[6] نک: روزنامه جام جم، شماره 2975، 1/8/89، ص20(سلامت).