دانستنی‌های شب زفاف (بخش دوم)

شب زفاف، می تواند یک شب خاطره انگیز برای همسران باشد.
 

چکیده: شب زفاف (شب اول عروسی) شبی است که عروس و داماد اولین رابطه جنسی خود را انجام می دهند. از قدیم الایام این شب آمیخته شده به رسم و رسومات درست و نادرست. در این نوشتار که بخش دوم دانستنی های شب زفاف است برخی از مطالبی که در مورد آن، همسران باید اطلاعاتی داشته باشند، بیان شده است. با ما همراه باشید.

تعداد کلمات 1227 / تخمین زمان مطالعه 6 دقیقه

 

یکی از مواردی که باید در مورد شب زفاف دانست، اطلاعاتی در مورد اندام جنسی همسر است. بخشی از این اطلاعات دانستن آن صرفاً مربوط به شب اول زفاف است و در دیگر ارتباطات جنسی کار آیی ندارد. پرده بکارت یکی از این موارد است که در ادامه به بیان توضیحاتی در این خصوص می‌پردازیم.
 

پرده بکارت غشایی است که تمام یا قسمتی از دهانه واژن را می‌پوشاند. (Hymen) لغتی یونانی است به معنای پوست یا پرده که از نام الهه ازدواج و عروسی یونانیان (God Hymen) گرفته‌شده است. یونانیان باستان از این لغت برای انواع پرده‌ها ازجمله پرده‌ای که قلب را احاطه می‌کند (پری کارد)، استفاده می‌کردند؛ اما باگذشت زمان، کاربرد آن به پرده بکارت محدود شد.
در طول نخستین مراحل رشد جنینی، به‌طورکلی هیچ بخش ورودی به واژن وجود ندارد. لایه بافتی باریکی که در این مرحله واژن را می‌پوشاند، قبل از تولد به‌طور ناقص تقسیم می‌شود، این لایه بعداً پرده بکارت را به وجود می‌آورد. درصورتی‌که در مرحله قبل از تولد، تقسیم لایه به‌طور کامل صورت گیرد، موجب می‌شود بعضی زنان به‌طور مادرزاد، پرده بکارت نداشته باشند.
بسیاری تصور می‌کنند که پرده بکارت، داخل واژن قرار دارد. درصورتی‌که این‌طور نیست. پرده بکارت، بخش خارجی اندام جنسی است و دقیقاً در ورودی دهانه واژن قرار دارد.

بعضی‌ها مادرزاد پرده بکارت ندارند، بعضی دیگر پرده بکارتشان بدون سوراخ است، درحالی‌که برخی دیگر پرده‌های بسیار ضخیمی دارند که ممکن است برای پاره کردن آن، کمک پزشک موردنیاز باشد تا از بروز درد در هنگام ارتباط جنسی جلوگیری شود، این شیوه را بریدن پرده می‌نامند. طی اولین دخول، پرده بکارت در چند جا پاره شده و به چند قطعه تقسیم می‌شود، غالباً تا زمانی که زن، نوزادی به دنیا بیاورد باقیمانده پرده‌در دهانه واژن وجود خواهد داشت. پرده بکارت یک غشا نازک، همراه با سوراخ یا سوراخ‌هایی برای عبور جریان خونریزی عادت ماهیانه از درون آن و چیزی که به‌طور مشخص ورودی واژن زنان را مسدود کرده هست. اینکه موجودیت و مفهوم پرده بکارت چیست یکی از اسرار جاودانه و نهفته در بدن زنان است.
اگرچه که به نظر نمی‌رسد این بخش وظیفه خاصی داشته باشد و چیز مشهود این است که بافت پرده تنها باقی‌مانده از پروسه رشد و شکل‌گیری واژن باشد. ازنظر روان‌شناسی به نظر می‌آید که این بخش باعث می‌شود که جرم و چرک نتوانند وارد سطح داخلی واژن گردند. حتی می‌توان گفت که در بچه‌ها و اطفال، پرده می‌تواند تا حدی یک نقش محافظتی را در برابر وارد شدن اشیا به داخل واژن بازی کند. در بعضی مواقع مشاهده میزان آسیب به پرده می‌تواند دلیل بر وجود رابطه نامشروع و یا حتی دلیل مورد آزار و اذیت قرار گرفتن نیز تلقی شود. پرده دارای انواع گوناگونی ازنظر شکل، ضخامت و اندازه هست. حتی از انواع آن می‌توان به نوع حلقوی اشاره کرد که پرده تمامی ورودی داخل واژن را مسدود می‌کند و تنها یک سوراخ در میان آن قرار دارد. یا می‌توان به پرده جداره دار اشاره کرد که دارای شکاف‌های باریکی در قسمت مرکز به پایین آن هست.
اکثر پرده‌ها تمامی بخش ورودی واژن را پوشش نمی‌دهند و همواره دارای منافذی برای خروج خون و مواد زائد در طول مدت عادت ماهیانه هستند؛ اما در بعضی موارد نادر، پرده قطور هست و یا بدون سوراخ بوده و با تمامی بخش ورودی واژن را پوشش داده است. این‌گونه پرده احتمالاً اجازه قاعدگی و یا نفوذ آلت جنسی مرد در زمان آمیزش جنسی و یا هر چیزی که بخواهد وارد واژن شود را نخواهد داد. در این صورت در زمان سیکل ماهیانه خونریزی صورت نخواهد گرفت و نتیجه آن پر شدن واژن از خون خواهد بود که می‌تواند به سمت رحم حرکت کرده و موجبات دردسر را برای فرد فراهم آورد. اگرچه پزشکان این مانع را با یک جراحی ساده و ایجاد شکاف برطرف خواهند کرد.
 

ازآنجاکه پرده بکارت می‌تواند دارای اشکال مختلف باشد، باید دریافت که معاینه آن نمی‌تواند دلیلی محکمی برای اثبات این مورد باشد که فرد دارای رابطه جنسی بوده است یا خیر. این قضاوت نادرست می‌تواند برای افرادی هم که پرده آن‌ها در اثر فعالیت‌های ورزشی، خود ارضایی، استفاده از تامپسون، کشیدگی بیش‌ازحد، نبود مادرزادی، تستهای پزشکی و غیره از بین رفته باشد، نیز بی‌جهت منظور شود و آن‌ها را دچار دردسر کنند. حتی بسیاری از مدارک از این حکایت می‌کند که پارگی پرده‌در اثر کشیدگی بیش‌ازحد در فعالیت‌هایی مانند رقص، ژیمناستیک و یا اسب‌سواری نیز شایع است. حتی گونه‌ای پرده نیز وجود دارد که بسیار انعطاف‌پذیر بوده و در اثر ورود آلت جنسی یا جسم خارجی به واژن، به کناری زده خواهد شد و ممانعتی ایجاد نخواهد کرد.
 

گذشته از فقدان مادرزادی پرده بکارت در بعضی زنان، درصورتی‌که زن در هنگام رابطه جنسی، آرام و بدون تنش بوده، زمان کافی برای عشق‌ورزی داشته باشد، با طرف مقابل خود احساس راحتی کند و دهانه واژنش به‌اندازه کافی مرطوب باشد، آلت تناسلی مرد به نرمی وارد واژن او می‌شود و به‌این‌ترتیب در اولین ارتباط خونریزی نخواهد داشت؛ اما اگر زن مضطرب باشد یا بترسد و پاهایش را جمع کند دهانه واژن تنگ خواهد شد و هنگام دخول خونریزی و درد خواهد داشت.
 ازآنجایی‌که در نظر مردم پرده بکارت، پرده‌ای بسیار سفت و محکم است که تنها با فشار پاره می‌شود، برخی مردها در هنگام رابطه جنسی فشار زیادی به دهانه واژن آورده و موجب پارگی دهانه واژن، درد و خونریزی می‌شوند. درصورتی‌که اگر زن هنگام رابطه جنسی آمادگی کافی داشته و به‌دوراز احساس اضطراب باشد هیچ نیازی به فشار از جانب مرد نیست.
 

رشته‌های عصبی در پرده کم هستند و به همین دلیل در صورت آرامش جسمی و روانی، پارگی آن معمولاً بدون درد است. عمل دخول و پاره شدن پرده بهتر است درزمانی که بدن آرام است و هیچ اضطراب و خستگی وجود ندارد انجام شود؛ بنابراین نزدیکی در اولین شب ازدواج و پس از مراسم طولانی عروسی توصیه نمی‌شود.
زنان بهتر است قبل از نزدیکی، نه به‌منظور گرفتن گواهی سلامت پرده بکارت بلکه به دلیل آگاهی از نوع پرده به پزشک متخصص زنان مراجعه کرده و توضیحات لازم را درخواست کنند؛ زیرا در موارد نادری که پرده از نوع ضخیم است، احتیاج به عمل جراحی دارد. در صورت تنگی دهانه واژن، بهتر است از کرم و ژله‌ای تسهیل‌کننده یا اسپری بی‌حس‌کننده استفاده کرد. ضمن اینکه تحریک زن و خروج ترشحات از دهانه واژن موجب روان شدن دهانه واژن و سهولت ارتباط جنسی می‌شود.
گاهی پرده بکارت با یک یا دو بار نزدیکی کاملاً پاره نمی‌شود و هر دفعه قسمتی از آن پاره شده و کمی خونریزی می‌کند. بدون پارگی پرده، مایع اسپرم ریخته شده بر روی آن می‌تواند موجب حاملگی شود، زیرا اسپرماتوزوئید موجود در اسپرم می‌تواند از سوراخ پرده حرکت کرده و به‌طرف تخمک زن برود و حاملگی ایجاد شود. در این موارد زن با پرده سالم حامله می‌شود.
 
منبع: کتاب «دایره المعارف جنسی خانم‌ها»
نویسنده: محمدرضا جعفری نیا