چندهمسری و چالش های پیش روی آن (بخش دوم)

چکیده: در بخش اول این نوشتار بیان شد که برخی از افراد به علل های درست و یا نادرست اقدام به ازدواج مجدد می کنند که در این موارد آسیب هایی را بر خانواده تحمیل می کنند. در این نوشتار به راه کارهای درست برخورد در این موارد می پردازیم. با ما همراه باشید.

تعداد کلمات 902 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

در هر صورت، چه بر اثر ناتوانی با کم توجهی خود خانم و چه به دلایل مقبول یا نامقبول دیگر، اگر مرد زنی دیگر گرفته باشد، کار از کار گذشته است و نوبت جنگ و دعوا با شوهر و زن دوم نیست؛ بلکه اکنون نوبت هنرنمایی همسر اول است که بتواند دوباره ساختار و زخم های روابط با همسرش را ترمیم کند. در این زمینه، موانعی هم در کار است و این خانم باید بتواند با غلبه بر آنها سطح تحمل و شکیبایی خود را بالا ببرد و توان لازم برای مدیریت بحران را داشته باشد. این مانع بزرگ، احساس مورد خیانت واقع شدن و غیرت ورزی بیجاست. اگر زن نتواند بر این احساسات و هیجانات خود غلبه کند، چیزی که از آن می ترسید، بر سرش می آید؛ چراکه با عصبانیت و کشمکش هایی که بر اثر این هیجانات کنترل نشده به وجود می آید، قلب شوهرش را از دست میدهد و در نهایت کارشان به طلاق و جدایی می انجامد.
حال باید پرسید: در این میان چه اتفاقی می افتد و چه باید کرد؟
پاسخ را سرچشمه های هدایت داده اند. مشکل در غیرت ورزی بیجاست. اساسا در این گونه مسائل، غیرت مخصوص مردان است، نه زنان؛[1] یعنی غیرت ورزی زنان در برابر همسرگزینی مجدد شوهرشان در صورتی که انجام آن لازم و ضروری است. یک صفت ناپسند است؛ چون باعث می شود که با فرمان الهی مخالفت ورزند اگر مرد زنی دیگر گرفته باشد، کار از کار گذشته است و نوبت جنگ و دعوا با شوهر و زن دوم نیست؛ بلکه اکنون نوبت هنرنمایی همسر اول است که بتواند دوباره ساختار و زخم های روابط با همسرش را ترمیم کند. و در نتیجه به کفر عملی کشیده شوند. از این رو حضرت علی (علیه السلام) می فرماید: غیره المراه کفر و غیره الرجل إیمان؛[2] «غیرت زن، کفرآور، و غیرت مرد نشانه ایمان اوست».

چرا باید این گونه باشد؟ چون در واقع غیرت ورزی زن در چنین موقعیتی ریشه در حسادت دارد و حسادت هم سبب خشم و پرخاشگری می شود و در نتیجه آن، آنچه نباید، انجام می دهد.[3] در واقع، غیرت به معنای اجازه ندادن به دیگری است در شریک شدن در آنچه که به شخص اختصاص دارد. اساساً ریشه مشکلات، در همین انحصارطلبی است؛ اینکه زن بخواهد قلب شوهرش را به تنهایی تسخیر نماید و فقط از آن خود کند؛ در حالی که ساختار وجودی و ظرفیت جسمی و روانی زن و مرد به کلی متفاوت است. ساختار جسمی و روانی زن به گونه ای است که نمی تواند پذیرای چندین مرد باشد. از لحاظ عاطفی، وقتی یک زن دل بسته مردی می شود، معمولا پرونده ذهنی و عاطفی خود را به کلی می بندد و نمی تواند به مرد دیگری فکر کند و احساسی داشته باشد (مگر در موارد استثنایی، که زن در معرض انحراف جدی قرار می گیرد)؛ اما معمولا مردان این گونه نیستند و قادرند از لحاظ روانی چندین زن را پذیرا باشند و در عین حال همه آنها را دوست بدارند.

تفاوت های زن و مرد، از لحاظ نیازهای جنسی نیز مشخص است و در فصل دوم به تفصیل درباره آن بحث شد. پس راهکارهای بنیادی برای برون رفت از این مسئله، در پرهیز از غیرت ورزی بیجا، دوری از حسادت های زنانه، و مهارت افزایی در کنترل هیجانات و خشم است که آن هم بدون تقویت ایمان و تغییر افکار فمینیستی و کلیشه های فرهنگی وارداتی از غرب، و همچنین تغییر خطاهای شناختی همچون تفکر همه یا هیچ، تحقق ناپذیر است.