راسخون : فضلیت ذکر الحمدالله:


قل لله و سلم علی عباده الذین اصطفی ءآلله خیر اما یشرکون(59/ نمل)


در روایاتی که از اهل بیت(ع) رسیده،‌ فضیلت بسیاری برای گفتن ذکر "الحمدلله" نقل شده است.


در روایتی می خوانیم که مفضل به امام صادق(ع) عرض کرد:‌دعای جامعی به من بیاموز. حضرت فرمود:‌خدا را حمد و سپاس کن که در این صورت هیچ نمازگزاری نمی ماند مگر این که برای تو دعا می کند؛‌ زیرا همه آنها در نماز می گویند "‌سمع الله لمن حمده"(خداوند حمد و سپاس کسی را که او را حمد و سپاس می کند،‌ بشنود.)


در روایت دیگر آمده:‌ اگر کسی در روز چهار بار حمد کند،‌ شکر آن روز را به جا آورده و اگر در شب حمد کند،‌ شکر آن شب را به جا آورده است. حتی گفته اند:‌ در هنگام خوشی ها و سختی ها،‌ خدا را سپاس و حمد کنید؛‌ بدین صورت که اگر به انسان نعمتی رسید،‌ بگوید:‌ الحمدالله علی هذه النعمه و اگر بلایی متوجه او شد،‌ بگوید:‌ الحمدلله علی کل حال.


دعای مضطر:‌


امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء و یجعلکم خلفاء‌ الارض...(62/ نمل)


در این آیه،‌ سخن از حل مشکلات،‌ شکستن بن بست ها و اجابت دعا از سوی خداوند به میان آمده است.


در آن هنگام که تمام درهای عالم اسباب به روی انسان بسته می شود و کارد به استخوانش می رسد و آدمی از هر نظر درمانده و مضطر می گردد،‌ تنها کسی که می تواند قفل مشکلات را بگشاید و بن بست ها را برطرف کند و نور امید به دل ها بپاشد و درهای رحمت را به روی انسان های درمانده باز کند،‌ تنها ذات پاک اوست و نه غیر او.


گر چه خداوند دعای همه را اجابت می کند  در این آیه به ویژه بر کلمه مضطر تکیه شده است؛‌ به این دلیل که یکی از شرایط اجابت دعا این است که انسان به کلی چشم از عالم اسباب برگیرد و تمام قلب و روحش را در اختیار خدا قرار دهد و همه را از او بداند حل هر مشکلی را به دست او ببنید و این درک و دید،‌ در حال اضطار دست می دهد. درست است که عالم،‌ عالم اسباب است و مومن نهایت تلاش و کوشش خود را در این زمینه به کار می گیرد؛‌ ولی هرگز در جهان اسباب گم نمی شود و همه را از برکت ذات پاک او می بیند. این مرحله،‌ مهم ترین شرط اجابت دعاست.


احادیث مربوطه:‌


امام صادق(ع):‌ این آیه در مورد مهدی آل محمد نازل شده است،‌ به خدا سوگند،‌ مضطر اوست. هنگامی که در مقام ابراهیم دو رکعت نماز به جا می آورد و دست به درگاه خداوند متعال بر می دارد. دعای او را اجابت می کند،‌ ناراحتی ها را بر طرف می سازد و او را خلیفه روی زمین قرار می دهد.


امام علی(ع):‌ ای کسی که دعا می کنی! آنچه را ناشدنی و نارواست از خدا مخواه.


امام باقر(ع):‌ هیچ خواسته ای را زیاد مشمارید؛‌ زیرا آنچه نزد خداست بیش از آن است که می پندارید.


رجعت:‌


و یوم نحشر من کل امه فوجا ممن یکذب بایتنا فهم یوزعون(83/نمل)


از این آیه چنین استفاده می شود که روزی فرا خواهد رسید که خداوند از هر قوم و جمعیتی،‌ گروهی را محشور می کند و آنها را برای مجازات و کیفر اعمالشان آماده می کند.


بسیاری از بزرگان،‌ این آیه را اشاره به موضوع بازگشت گروهی از نیکوکاران و بدکاران به همین دنیا در آستانه رستاخیز می دانند؛‌ چرا که اگر اشاره به خود رستاخیز و قیامت باشد،‌ تعبیر "من کل امه فوجا" صحیح نیست؛‌ زیرا در قیامت همگان محشور می شوند و نه فقط چند گروه.


رجعت از عقاید معروف شیعه است و تفسیرش در عبارتی کوتاه چنین است:‌ بعد از ظهور حضرت مهدی و در آستانه رستاخیز،‌ گروهی از مومنان خاصل و کفار و طاغیان بسیار شرور به این جهان باز می گردند.


گروه اول،‌ مدارجی از کمال را طی می کنند و گروه دوم کیفرهای شدیدی می بینند؛‌ هدف از رجعت پیش از رستاخیز عمومی انسان ها چیست؟


این موضوع جنبه همگانی ندارد،‌ بلکه به مومنان شایسته ای اختصاص دارد که در مرحله ای عالی از ایمان قرار دارند،‌ بنابراین این گروه که در مسیر تکامل معنوی  با موانعی در زندگی خود روبه رو شده اند و تکامل آنها ناتمام مانده است؛ که با بازگشت به دنیا به سیر تکاملی خود ادامه می دهند و شاهد حکومت جهانی حق وعدل خواهند بود و در تشکیل و استفاده از برکات آن حکومت سهیم می شوند.


به عکس آنها،‌ کافران و منافقان سرسخت،‌ علاوه بر کیفر اخروی،‌ در این جهان مجازات هایی مانند مجازات های اقوام سرکش گذشته چون فرعونیان و عاد و ثمود را خواهند دید و تنها راه آن رجعت است.


احادیث مربوطه:‌


امام حسین(ع):‌ من نخستین کسی هستم که وقتی زمین شکاف می خورد از آن بیرون می آید و این همزمان است با رجعت امیرالمومنین و قیام قائم ما.


امام صادق(ع):‌ رجعت،‌ همگانی نیست بلکه خاص است و فقط کسانی به دنیا باز می گردند که مومن خاصل یا مشرک محض باشند.


امام صادق(ع):‌ به خدا سوگند که روزها و شب ها به سرنیاید که تا آن که خداوند مردگان را زنده کند و زندگان را بمیراند و حق را به اهلش بازگرداند و دین برگزیده خود را بر پا دارد.


دو شرط اساسی برای مدیریت صحیح:


قالت احدهما یابت استأجره ان خیر من استأجرت القوی الامین(26/ قصص)


در این آیه،‌ مهمترین و اصولی ترین شرایط مدیریت به صورت کلی و فشرده آمده است:‌ قدرت و امانت.


بدیهی است که منظور از قدرت،‌ تنها قدرت جسمانی نیست، بلکه مراد قدرت و قوت بر انجام مسئولیت است.


یک مدیر قوی کسی است که حوزه مأموریت خود را به خوبی بشناسد،‌ از انگیزه ها با خبر باشد،‌ در برنامه ریزی مسلط و از ابتکر کافی برخوردار و در تنظیم کارها ماهر باشد.


هدف ها را روشن و نیروها را برای رسیدن به هدف بسیج کند. در عین حال،‌ دلسوز،‌ خیرخواه،‌ امین و دستکار باشد. آنها که در سپردن مسئولیت ها و کارها تنها به امانت و پاکی قناعت می کنند،‌ به همان اندازه در اشتباهند که برای پذیرش مسئولیت،‌ داشتن تخصص را کافی می دانند.


منطق اسلام این است که هر کار باید به دست فردی نیرومند و توانا و امین باشد تا نظام جامعه به سامان رسد.


اگر در علل زوال حکومت ها در طول تاریخ بیندیشیم،‌ می بینیم که عامل اصلی،‌ سپردن کار به دست یکی از دو گروه است:‌ مدیران خائن و پاکان غیر مدیر؛‌  که نتیجه کار هر دو یکی است.


فلسفه بزرگ نماز:


اتل ما اوحی الیک من الکتب و اقم الصلوة‌ ان الصلوة تنهی عن الفحشاء و المنر و لذکر الله اکبر...(45/ عنکبوت)


نماز،‌ انسان را به یاد نیرومندترین عامل بازدارنده یعنی اعتقاد به مبدأ و معاد می اندازد‌،‌ بنابراین دارای اثر بازدارندگی از فحشا و منکر است.


انسانی که به نماز می ایستد خدا را از همه چیز بالاتر و برتر می شمرد،‌ به یاد نعمت های او می افتد،‌ حمد و سپاس او را می گوید،‌ او را به رحمانیت و رحیمیت می ستاید،‌ به یاد روز جزای او می افتد و به بندگی او اعتراف می کند.


بنابراین وقتی این عمل در روز چندین بار تکرار شود و در حالات گوناگونی که انسان به علت مشغولیات مادی از خدا غافل است،‌ او را به یاد مبدأ اعلی می اندازد،‌ تأثیر بازدارنده در برابر خط فحشا و منکرات خواهد داشت.


این اثر نماز به قدری اهمیت دارد که در بعضی از روایات اسلامی،‌ معیار سنجش نماز مقبول و غیر مقبول خوانده شده است.


احادیث مربوطه:


امام صادق(ع)‌:‌ کسی که دوست دارد ببیند نمازش مقبول درگاه الهی شده یا نه،‌ باید ببیند آیا این نماز او را از زشتی ها و منکرات بازداشته یا نه؟‌ به همان مقدار که بازداشته،‌ نمازش قبول است.


فاطمه زهرا(س):‌ خداوند نماز را به منظور دور کردن انسان از کبر واجب فرمود.


پیامبر اکرم(ص):‌ خداوند نماز بنده ای را که دلش در کنار بدنش حضور ندارد،‌ نمی پذیرد.

 

شما مي توانيد آخرين اخبارايران و جهان رادر"واحداخبارواطلاع رساني راسخون"مشاهده نماييد.

900

منتظراخبار، انتقاد وپیشنهاد شماهستیم:
news@rasekhoon.net