يازده مكمل غذايي اساسي در رژيم غذايي

1. جلبك هاي دريايي

روزانه صدها ميليون نفر از مردم روي زمين از جلبك هاي دريايي استفاده مي كنند. به ويژه ژاپني ها، چيني ها و بعضي ديگر از ملل آسياي جنوب شرقي معمولاً اين جلبك ها را به جاي سبزي ها، همراه با غلات ( برنج ) يا ماهي مصرف مي كنند. از چندين سال پيش در اروپا نيز صنعت تغذيه و كشاورزي، برخي جلبك هاي لزج ( مانند آگار- آگار ) را در صبحانه يا سوپ ها مورد مصرف قرار مي دهند.
حدود 15 سال است كه جلبك ها در اروپا به ويژه فرانسه به عنوان يك ماده و همچنين يك مكمل غذايي از مصرف روزافزوني برخوردارند.
رشد رژيم گياهخواري نيز مصرف جلبك ها را افزايش مي دهد زيرا اين رژيم ايجاب مي كند كه جلبك ها به عنوان سبزي همراه با غلات مصرف شوند.
توليدات غذايي با استفاده از اين جلبك ها به عنوان مكمل غذايي، گسترش يافته است.
جلبك هاي دريايي ارزش غذايي بسيار زيادي دارند، زيرا به صورت متمركزتر تقريباً همه ي عناصري را كه در دريا وجود دارد، در خود ذخيره كرده اند. بنابراين، آن ها تمام مواد معدني، ويتامين ها و پروتئين ها را دارند كه در ساير توليدات دريايي موجود نيست. علاوه بر آن جلبك ها به صورتي استثنايي سرشار از عناصر ضروري مورد نياز بدن مانند يد، فسفر و غيره هستند.

خواص درماني:

جلبك ها محركند و مبادلات موجود در بدن را تسهيل مي كنند. علاوه بر آن دفاع طبيعي بدن را تقويت مي كنند، مواد معدني كافي به بدن مي رسانند و باعث تقويت غدد درون ريز مي شوند.

موارد مصرف:

ضعف و بي حالي، خستگي، حالت عصبي، كم خوني، كمبود مواد معدني، بارداري، شيردادن، راشيتيسم، اشكالات رشدي، لنفاتيسم، ناراحتي هاي كليوي، چاقي مفرط، سلوليت، كم كاري تيروئيد، رماتيسم، فشار خون بالا، آرترواسكلروز، الكليسم، گرايش به تشنج، كلسترول بيش از حد، پيشگيري از سرطان و ريزش مو.

طريقه مصرف:

جلبك هاي ايزيكي، واكامه، كومبو، نوري و آرامه را به همان حالتي كه برداشت مي شوند خشك و سپس در مواد غذايي به صورت تكه اي بزرگ يا قطعه قطعه از آن ها استفاده مي كنند، از سوي ديگر، جلبك ها را در بسياري از موارد براي استفاده خارجي نيز مي توان به كار برد.

2. خاك رس

استفاده از خاك رس براي درمان در تمام رشته هاي طبيعي- درماني كه امروزه تا اين حد موفق شده اند بسيار معمول است. اكنون ميليون ها داروخانه ي خانوادگي خاك رس دارد و از آن در بسياري از موارد ( داخلي و خارجي ) استفاده مي كند.
اين خاك « معجزه آسا » از زمان قديم همواره كاربردهاي درماني در تمام قاره ها را داشته و اين مسئله خود نشان دهنده ي ميزان تأثير آن است.
خاك رس نوعي سيليكات آلومين هيدراته است كه رنگ آن ( سبز، سفيد، صورتي و ... ) بر اساس مقدار مواد رنگي ( يعني همان اكسيدهاي آهن ) تغيير مي كند. در ميان اين رنگ ها خاك رس سبز بيش ترين مورد مصرف را دارد.

‌خواص درماني آن:

ضد عفوني كننده، ضد باكتري، قدرت زياد، جذب كنندگي، ضد مسموميت، ضد تورم، ضد احتقان، قابض، داراي املاح معدني، ترميم و بازسازي كننده ي بافت ها.

موارد مصرف:

در اين قسمت تنها چند مورد از كاربردهاي آن را كه مربوط به مصارف داخلي ( آب، خاك رس، خاك رس رقيق شده در آب، قرص هاي خاك رس ) مي شود تشريح مي كنيم، زيرا مصارف خارجي ( حمام گرفتن و ضمادها ) خارج از بحث اين كتاب هستند.
زخم معده، زخم اثني عشر، ورم معده- روده اي، كوليت ها، كولي باسيلوز، التهاب مثانه، ورم پروستات، اسهال، اسهال خوني، ديابت، ورم روده، ايجاد گاز درون شكم، نفخ، بلع هوا، اشكالاتي كه در بر اثر استفاده از داروها و مواد سمي ايجاد مي شوند، از بين بردن كلسيم و ساير مواد معدني در بدن يا ناراحتي هاي رشدي، كم خوني، ضعف و بي حالي، وجود آلبومين در ادرار، الكليسم، فعاليت بيش از حد تيروئيد، بيماري هاي آميبي، انگل هاي روده اي، ميگرن گريپ، بيماري هاي عفوني، ورم رحم، ورم دستگاه تناسلي، نفريت، دردهاي روده اي نفريتي، اُدم ها، پيوره و ساير ناراحتي هاي لثه ها، آنژين و از دست دادن صدا.

طريقه مصرف:

پودر نرم آن ( براي مخلوط كردن با آب ). قطعات بزرگ تر براي مصارف خارجي به كار مي روند.

3. ژله ي رويال

ژله ي رويال توسط غدد حلقي ( غدد بزاقي ) كارگران جوان زنبور عسل ترشح مي شود. اين ماده غذايي اختصاصي ملكه و تنها غذايي است كه در تمام زندگي خود مصرف مي كند. ملكه كه منحصراً از ژله ي رويال تغذيه مي كند به طور متوسط 5 سال عمر دارد در حالي كه زنبور عسل معمولي بيش از 6 هفته زنده نمي ماند. علاوه بر آن، ملكه كارهاي زيادي انجام مي دهد زيرا هر سال از ماه بهمن با پشتكار عجيبي بين 1500 تا 2000 تخم در روز مي گذارد. بنابراين، بايد پذيرفت كه ژله ي رويال واقعاً غذايي برتر است.
ژله ي رويال از نظر كيفي اساساً از دو ماده ي اسيددزو كسي ريبونوكلئيك ( DNA ) و ويتامين B5 ( اسيد پانتونيك ) تشكيل شده است به همين دليل ژله ي رويال غني ترين عنصر از نظر اسيد پانتوتنيك محسوب مي شود. كلمه ي پانتوتئين در زبان يوناني به معناي حضور در همه جا است و اين اسيد را در تمام سلول هاي بدن انسان مي توان يافت كه در آن ها نقشي اساسي در تمام سلول هاي بدن انسان مي توان يافت كه در آن ها نقش اساسي در متابوليسم سلولي ايفا مي كند، زيرا اين ماده با عناصر مختلفي تركيب شده و ماده ي فعال كننده ي آنزيم A را تشكيل مي دهد. اين ماده عنصر اصلي تمام واكنش هاي بيولوژيكي و شيميايي درون سلولي است و همچنين نقشي اساسي در سوخت و ساز چربي ها، گلوسيدها و اسيدهاي آمينه دارد. بنابراين، اسيد پانتونيك در سلول ها نقش « فرماندهي » را بر عهده دارد و چون ژله ي رويال از نظر اين ماده غني است، بنابراين، يك ماده ي غذايي استثنايي محسوب مي شود.

خواص درماني:

محرك عمومي، تنظيم كننده ي متابوليسم، پيشگيري كننده از تمام بيماري هاي عفوني، تقويت كننده، ضد كم خوني، نيروبخش، تقويت كننده ي نيروي جنسي و طراوت بخش.

موارد مصرف آن:

كم اشتهايي، ضعف و لاغري، كم خوني، فشار عصبي، كار فكري بيش از حد، ناتواني جنسي، سردمزاجي، پيشگيري از پيري بافت هاي بدن، خستگي هاي شديد، گريپ، يائسگي، بيماري هاي عفوني.

طريقه ي مصرف:

- ژله رويال خالص
- ژله ي رويال مخلوط با عسل در مقادير 1، 2، 3، 4 و 5 گرمي ژله در 125 گرم عسل
- ژله ي رويال مخلوط در آب
- ژله ي رويال مخلوط با مواد ديگر
- ژله ي رويال در ساير مكمل هاي غذايي
- استفاده از ژله ي رويال به عنوان عنصري محرك در بسياري از توليدات بهداشتي با مصارف خارجي.

2. جوانه ي گندم

جوانه زدن گندم به معناي آزادشدن نيروي حياتي است كه به صورت خفته در دانه ي گندم قرار دارد. نيروي قابل ملاحظه اي، اعضاي مختلف جوانه را به حركت وامي دارد. نوعي همكاري اسرارآميز كه هنوز هم بخشي از آن از نظر علم پنهان است. در جريان جوانه زدن آنزيم ها، مخمرها، دياستازها و كاتاليزورها نه تنها جذب تمام عناصر جوانه را براي بدن آسان مي كند بلكه آن را از عناصري كه قبلاً نداشته اند غني مي سازد. به عنوان مثال گندم ويتامين c ندارد در حالي كه در جريان عمل اسرارآميز جوانه زدن اين ويتامين نيز در جوانه حضور پيدا مي كند.
جوانه ي گندم به شكل اعجاب آوري از نمك هاي معدني، عناصر مورد نياز بدن، اسيدهاي آمينه و اسيدهاي چرب اشباع است. در اين جا فهرستي بسيار جالب از عناصر موجود در آن را مي بينيد:
- نمك و عناصر معدني:
كلسيم، پتاسيم، فسفر، آهن، گوگرد، منيزيم و سديم.
- ساير عناصر مورد نياز بدن:
منگنز، مس، برم، آلومينيوم، نيكل، روي و يد.
- ويتامين ها:
E, D, C, B6, B5, ( pp ) B3, B2, B1, A
- پروتئين ها ( اسيدهاي آمينه ):
آرژينين، سيستين، هيستيدين، ايزولوسين، گلوسين، ليزين، متيونين، فنيلالانين، ترئونين، تريپتوفان، والين.
- گلوسيدها:
نشاسته و ساكاروز.
- ليپيدها:
اسيدهاي چرب اشباع نشده ( اولئيك، لينولئيك، لينولنيك، پالميتولئيك ).
- اسيدهاي چرب اشباع شده ( پالميتيك، استئاريك ).
- فيبرها.

خواص درماني:

تأمين مواد معدني مختلف، تقويت كننده، ضد كم خوني، محرك فيزيكي و عصبي، تقويت كننده ي نيروي جنسي و تنظيم كننده ي متابوليسم.

موارد مصرف آن:

خستگي، گريپ، كمبود مواد معدني، از بين رفتن كلسيم، كم خوني، لاغري، لنفاتيسم، راشيتيسم، بارداري، شيردادن، ناتواني جنسي، ضعف، كسالت، بي اشتهايي، كمك به نوجوانان در دوران امتحانات و ورزشكاران در دوران مسابقات، كار فكري بيش از حد، ناراحتي هاي يائسگي، گرايش به تشنج، فشار خون پايين، بيماري هاي عفوني، ريزش مو، كرم خوردگي دندان.

طريقه ي مصرف:

- به صورت پودر
- همراه با ساير مواد غذايي
- به صورت گرانول براي مصرف مستقيم
- به شكل روغن
- از اين ماده در بسياري از مواد ديگر نظير آرد، بيسكويت، نان سوخاري، نان صبحانه، مخلوط ميوه، غذاهاي كودكان، غذاي ورزشكاران و به عنوان ماده اي در ساخت بسياري از مكمل هاي ديگر استفاده مي كنند.
- البته نبايد جوانه هاي تازه اي را كه در منزل مي توانيد از دانه ي گندم به دست آوريد و فعال ترين نوع آن نيز است فراموش كنيد.

5. گياه عشقه

ريشه ي گياه عشقه مشهورترين گياه مقوي جهان است كه به داشتن آثار درماني استثنايي معروف است. اين گياه كه از حدود سه هزار سال پيش در چين كشت مي شود در سال هاي اخير در غرب نيز گسترش فراواني يافته است.
گياه عشقه از تيره ي آرالياسه است و به صورت طبيعي و وحشي در كوهپايه هاي چين مي رويد و امروزه آن را به صورت صنعتي و براي صادرات به ويژه در كره مي كارند. برداشت اول اين گياه بهتر از برداشت دوم آن است.
عناصر فعال موجود در عشقه گروهي از گلوكوزيدهايند ( كه حدود پانزده نوع هستند ) و از ميان آن ها خصوصاً سارونين را مي توان نام برد كه يك هورمون گياهي حقيقي است. پزشكان چيني معتقدند كه اين گياه دارويي براي تمام دردهاست. امپراطور « شن هونگ » در يكي از قديمي ترين كتب طب چيني اين گونه مي نويسد:
« از گياه عشقه براي درمان پنج عضو حياتي، موزون كردن قواي يين و يانگ، آرام كردن روح و روان، مبارزه با ترس و عناصر سمي در بدن، درخشان كردن چشم ها و بازكردن عروق قلب و روشن كردن تفكر مي توان استفاده كرد. مصرف مداوم آن بدن را تقويت مي كند و عمر را طولاني مي سازد ». خوب، بيش از اين، چه مي توان در مورد اين گياه گفت؟

خواص درماني:

محرك عمومي بدن، كمك به تطبيق بدن با شرايط جوي مختلف، رفع خستگي و فشار عصبي، محرك هورمون هاي جنسي و كورتكس مغزي، ضد كم خوني، تنظيم كننده ي قلب و كليه، محرك مجاري تنفسي و گوارش.

موارد مصرف آن:

ناتواني، سردمزاجي، ضعف و بي حالي، حالت عصبي و نگراني و اضطراب، خستگي شديد فيزيكي، لاغري شديد، گذراندن مسابقات ورزشي يا دوره هاي تحصيلي سنگين، فشارهاي عصبي، كم اشتهايي، كمبود انرژي حياتي، سرگيجه و تهوع، سرفه و ناراحتي هاي تنفسي، پيشگيري از پيري، ناراحتي هاي يائسگي.

طريقه مصرف:

ريشه ي اين گياه را براي دم كردن رنده مي كنند. همچنين از پودر، اسانس الكلي و شربت آن نيز استفاده مي شود.

6. ليستين سويا

ليستين سويا تقريباً داراي 95% فسفو ليپيد است كه در مغز، كبد و غدد جنسي، عضلات و غشاهاي سلولي وجود دارد. دو منبع اصلي فسفوليپيدها زرده ي تخم مرغ و دانه هاي سويا هستند.
ليستين كه به عنوان مكمل غذايي مورد مصرف قرار مي گيرد از سويا به دست مي آيد. خاصيت جالبي كه اين ماده دارد حلال بودن طبيعي آن است و به دليل همين خاصيت از چسبيدن چربي ها و كلسترول كه در خون وجود دارد به ديواره ي عروق جلوگيري مي كند و آن ها را پراكنده مي سازد.
علاوه بر آن اين ماده چربي هاي جذب شده پس از صرف غذا را نيز حل مي كند و براي ساده تر شدن عمل هضم آن ها را به صورت امولسيون درمي آورد. اين ماده همچنين سلول هاي كبدي را تحريك و به اين ترتيب ترشح صفرا را تسهيل مي كند و بالاخره فسفوليپيدهاي ليستين جريان عصبي را از طريق بهبود كارايي نرون ها در مغز تقويت مي كنند. ليستين سويا منبع طبيعي جالبي از فسفر، كولين، اينوريتول و اسيدهاي چرب چند غير اشباعي است.

‌خواص درماني آن:

كاهش كلسترول خون، محرك اعصاب، مسهل صفرا.

موارد مصرف آن:

زياده روي در مصرف كلسترول، آرترواسكلروز، نارساي كبدي، سوء هاضمه، خستگي عصبي، كار بيش از حد، ضعف و بي حالي و بي خوابي.

طريقه ي مصرف:

به صورت پودر يا تكه هاي كوچك در غذا ريخته مي شود.

7. مخمر آبجو

مخمر آبجو تأثير تصفيه كننده اي در بدن دارد و اين اثر ( به صورت داخلي به شكل بهبود در حالت عمومي ( و به صورت خارجي ) و تغييرات پوست و مو آشكار مي شود.
مخمرها به طور كلي ميكروارگانيسم هايي هستند كه به خاصيت تبديل قند به الكل دارند. براي ساخت آبجو از مخمري به نام ساكاروميس سرويسيا ( قارچي كه در محيط مناسب با سرعت زيادي تكثير مي شود ) همراه با مخلوطي از آب، ( جو جوانه زده ) و رازك استفاده مي شود. تخمير تحت تأثير دياستازهايي انجام مي گيرد كه توسط يك « حمام » واقعي از ويتامين ها، نمك هاي معدني و اسيدهاي آمينه فعال شده اند. بر اثر ايجاد چنين محيطي، خواص هر يك از عناصر در يك هماهنگي كه آثار درماني فراواني دارد تقويت مي شود.
هنگامي كه تخمير به پايان مي رسد بايد مخمري را كه در سطح ظرف رشد كرده و به صورت كف است به شكلي عمل آورد كه كليه ي سلول ها و خواص آن و در نتيجه فعاليتشان همچنان حفظ شود. براي اين كار بايد مخمر را در هواي سرد و خشك به آرامي گرفت. به اين ترتيب، مخمري كه به آن « زنده » گفته مي شود ( يا اين كه دوباره مي تواند زنده شود ) به دست مي آيد كه در هر گرم آن از 15 تا 30 ميليارد ( و گاهي بيش تر ) سلول وجود دارد.
مخمر آبجو محتوي 45% پروتيد ( به ويژه تمام اسيدهاي آمينه اساسي )، 35% گلوسيد، 2% ليپيد و 18% آب، نمك هاي معدني و ويتامين هاست. اين ماده ي غدايي طبيعي غني ترين ماده از نظر ويتامين هاي گروه B [ B11, B10, B9, B8, B7, B6, B5, ( pp ) و B12 ] است. اين ماده واقعاً به عنوان عنصر متمركزشده اي از ويتامين هاي گروه B است و تمام خواص مفيد براي سلامتي، تعادل بدن و زيبايي پوست را دارد.

‌خواص درماني آن:

سم زدايي از بدن، تعادل در متابوليسم، تحريك غدد درون ريز، بازسازي وضعيت عمومي بدن، تنظيم سيستم اعصاب، بهبود در جذب مواد غذايي، تحريك و ايجاد فلوئور روده اي، تصفيه ي خون.

موارد مصرف آن:

مشكلاتي كه بر اثر درمان با استفاده از آنتي بيوتيك ها ايجاد مي شود، بازسازي فلوئور روده، ورم روده، ورم معده- روده، دردهاي روده اي، اسهال، اسهال خوني، پيدايش كورك هاي زياد در بدن ( فورونكلوز )، آبسه ها، زرد زخم، آكنه، اگزما، فعاليت شديد غدد چربي در سر، وضعيت نامناسب پوست و موها، ناراحتي هاي گوارشي، نارسايي هاي كبدي، خستگي، ضعف و بي حالي، ناراحتي هاي يائسگي، پيشگيري از پيري، مسموميت غذايي، بيماري هاي عفوني، ديابت، پيوره و ساير بيماري هاي دهان.

طريقه ي مصرف:

به صورت پودر.

8. عسل

عسل از شيره اي كه زنبور عسل از روي گل ها به وسيله ي خرطوم خود جمع آوري مي كند و در كيسه ي داخل بدنش قرار مي دهد و قبل از رسيدن به كندو توسط لوله ي گوارشي وي تهيه مي شود. تبديل شهد گل ها به عسل در بدن زنبور از طريق گرفتن آب شهد به وسيله ي عمل پيش هضمي روي قندهاي تركيبات قندي شهد ( پلي ساكاريدها ) تحت تأثير دياستازهايي ( اينورتازيكي از آن هاست ) كه به وسيله ي غدد بزاقي زنبورها ترشح مي شوند انجام مي گيرد. به اين ترتيب، پلي ساكاريدهاي شهد به قندهاي ساده ي عسل يعني فروكتوز و گلوكز تبديل مي شوند. اين قندهاي ساده مستقيماً و به راحتي در بدن انسان بدون آن كه احتياجي به هضم اوليه داشته باشند جذب مي شوند. بنابراين، آن ها به وسيله عروق خوني كه ديواره هاي روده را پوشانده، وارد جريان خون مي شوند. سپس آن ها از طريق وريد باب به كبد وارد مي شوند و در آن جا به گليكوژن تبديل مي شوند كه اين عنصر توسط بدن براي مصارف انرژي زا به كار مي رود.
بعضي از محققان عسل را نيز مانند ساير قندها مضر مي دانند. اما اين اشتباه بزرگي است و نبايد يك خانواده از مواد غذايي را از رژيم خود حذف كنيد ( گلوسيدها ). در واقع اگر مصرف بيش از حد قندها باعث ايجاد احتقان در كبدها، خستگي لوزالمعده، كرم خوردگي دندان، چاقي مفرط و ديابت مي شود، در عوض مصرف كم آن نيز باعث ايجاد خستگي عمومي، كاهش مقاومت فيزيكي، كاهش توانايي فعاليت ها، افزايش احساس سرما و غيره مي گردد.
ما به قند نياز داريم، البته اين نياز بايد به مقدار منطقي و حتي الامكان از بهترين نوع قند تأمين مي شود يعني همان چيزي كه زنبورها تهيه مي كنند: عسل.

‌خواص درماني آن:

توليد انرژي و نيرو، افزايش مقاومت بدن، به دست آوردن دوباره ي نيروي بدني، ملين و جانشيني مناسب براي قند در تمام سنين.

موارد مصرف آن:

ورزشكاران در دوران مسابقات، تمرينات يا بازيابي نيروي بدني، نوزادان ( شيرين كردن شير آن ها )، كودكان ( جانشين كردن آن به جاي قند )، يبوست مزمن عملي، ورم روده ( روده هاي حساس )، زخم معده، ورم لوله ي گوارشي، تحريكات گلو، سرفه، جانشين قند براي افراد مبتلا به ديابت سبك ( افرادي كه انسولين به كار نمي برند ).

كاربرد عسل هاي مختلف:

- عسل اقاقيا:

شيرين كردن شير كودك، ورم هاي لوله ي گوارشي، ديابت هايي كه به انسولين نياز ندارند.

- عسل اوبپين:

ناراحتي هاي قلبي- عروقي، فشار خون بالا، سرگيجه، گرفتگي گوش ها، بي خوابي، حالت عصبي، اضطراب، تپش قلب.

- عسل گون:

التهاب مثانه، ورم پروستات، رماتيسم، سنگ ادراري.

- عسل بلوط:

ناراحتي هاي گردش خون، كم خوني، خستگي و ضعف و بي حالي.

- عسل اكاليپتوس:

برونشيت، سرفه، تحريكات و التهاب گلو، التهاب مثانه، كلي باسيلوز، پارازيت هاي روده اي و تب.

- عسل تمشك:

برونشيت، گلودرد، ورم گلو، ورم حلق و حنجره.

- عسل اسطوخودوس:

سردرد، ميگرن، بي خوابي ( شيرين كردن جوشانده هايي كه شب مصرف مي شوند )، ناراحتي هاي مجاري تنفسي، انگل هاي روده اي و تب.

- عسل مرزنجوش:

حالت عصبي و بي خوابي.

- عسل بادرنجبويه:

سوء هاضمه ( براي شيرين كردن جوشانده هايي كه پس از غذا مصرف مي شوند ).

- عسل شكوفه ي پرتقال:

حالت عصبي، بي خوابي، ميگرن، تپش قلب.

- عسل خبرآور:

نارسايي كبدي، ناراحتي هاي پوستي، ناراحتي هاي صفراوي، ضعف و بي حالي، كار فكري بيش از حد، التهاب روده، نفخ، تخميرهاي روده اي، ورم معده، فشار خون پايين و ميگرن.

- عسل اسپرس:

عسل معمولي كه در غذاها به كار مي رود.

- عسل كاج:

برونشيت، ورم ناي، ورم حلق، سرفه، گريپ، زكام، التهاب بيني، آسم.

- عسل گندم سياه:

بارداري، شيردادن، كمبود مواد معدني، و بيماري هاي عروقي.

- عسل آويشن:

ضعف و بي حالي، و خستگي جنسي.

- عسل مريم گلي:

ناراحتي هاي گردش خون، ضعف و بي حالي.

- عسل سوسن بر:

زخم معده، سرفه و خستگي عمومي.

- عسل پونه:

برونشيت، سرفه، نفخ معده، خستگي شديد، ضعف و بي حالي، گريپ، بيماري هاي عفوني، كم اشتهايي، آنژين، از دست دادن صدا، ورم معده، زخم، انگل هاي روده اي، فشار خون پايين.

- عسل زيزفون:

بي خوابي ( شيرين كردن جوشانده هاي شب )، حالت عصبي.

- عسل آفتابگردان:

وجود مقدار بيش از حد كلسترول.

- عسل شبدر:

تلاش هاي فيزيكي شديد و طولاني.

- عسل همراه با موم ( كه از نظر گرده ي گل، پروپوليس و موم غني است ):

سينوزيت، زكام اسپاسمي، ناراحتي هاي تنفسي، ورم معده، ورم لثه ها ( در مورد برفك دهان آن را بايد جويد ).

9. گرده ي گل

تخم مذكر گل يا همان گرده در قسمت انتهايي پرچم ها تشكيل مي شود. اين گرده تخمك هايي را كه در قسمت مؤنث گياه قرار دارند بارور مي سازد. جابجايي اين ماده توسط باد و حشرات ( مانند زنبور عسل ) كه از گلي به گل ديگر مي روند و شهد آن ها را مي مكند انجام مي گيرد. دانه هاي گرده ي گل تنها چند هزارم ميلي ليتر قطر دارند و به صورت گلوله هايي توسط زنبور عسل جمع آوري مي شوند.
گرده ي گل كه در واقع « اسپرم گياهي » محسوب مي شود به عنوان يك ماده ي غذايي- دارويي بسيار عالي، شناخته شده است كه ارزش غذايي و خواص درماني آن را نبايد دست كم گرفت. اين ماده تقريباً محتوي 35% پروتئين است كه اين مقداري استثنايي است به ويژه اين كه اين پروتئين ها از اسيدهاي آمينه ي اساسي تشكيل شده اند كه به وسيله ي بدن انسان ساخته نمي شوند و همچنين اسيدهاي آمينه كه در سلول هاي زنده وجود دارند در گرده ي گل نيز ديده شده اند. علاوه بر آن گرده ي گل اين مواد را نيز دارد: گلوسيدها ( نشاسته و لاكتوز ) ليپيدها، ويتامين ها، ( E, D, C, B و پروويتامين A )، اكثر نمك هاي معدني ( كلسيم، پتاسيم، منيزيم، فسفر و ... )، بسياري از عناصر ضروري براي بدن، آنزيم هايي كه تعدادي از اعمال مهم بد انسان را آسان مي كنند، عناصر آنتي بيوتيك، عنصر استروژن و روتين و گلوكوزيد كه مقاومت مويرگ ها را افزايش مي دهد.
در مجموع كلكسيوني از عناصر مكمل در آن وجود دارد كه در يك نظم طبيعي تأثير مي گذارند.

خواص درماني:

تعادل عملي، تحريك متابوليسم، سم زدايي از بدن، تقويت و رساندن مواد معدني به بدن و رفع كم خوني.

موارد مصرف آن:

خستگي شديد جسماني، فشار عصبي، ناراحتي هايي كه بر اثر كمبود ايجاد مي شوند. ( راشيتيسم، تأخير در رشد، كرم خوردگي دندان )، گريپ، بارداري، شيردادن، بي خوابي، كم حافظگي، ريزش مو، ناراحتي هاي پوستي، آرترواسكلروز، ورم پروتستات، يبوست، ورم روده، ناراحتي هاي ناشي از پيري، بيماري هايي كه بر اثر آسيب ها ايجاد مي شوند، ناتواني هاي جنسي، ضعف، بيماري هاي عمومي و لاغري.

طريقه ي مصرف:

به صورت پودر همراه با ساير توليدات كندو ( عسل + گرده ي گل، ژله ي رويال + گرده ي گل، پروپوليس + گرده ي گل ... )، به عنوان مكمل در بسياري از توليدات و مكمل هاي غذايي، و همچنين به عنوان ماده ي فعال در توليدات بهداشتي كه مصارف خارجي دارند.

10. پروپوليس

پروپوليس عنصر رزيني است كه زنبورعسل از روي جوانه ي برخي از درختان نظير تبريزي، قان، صنوبر، بيد، نارون، بلوط، توسه، لادن و كاج جمع آوري مي كند.
اين ماده ي قهوه اي رنگ، ترد است و بويي تند دارد. پروپلويس از عناصر رزيني، موم، گرده ي گل و فلاونوئيدها ( عناصر آنتي بيوتيك طبيعي كه به آن خاصيت درماني فوق العاده اي مي دهد ) تشكيل شده است. پروپوليس آنتي بيوتيكي طبيعي است كه فعاليت ضد ميكروبي آن مانع رشد بسياري از موجودات بيماري زا نظير استافيلوكوك آوروس، استافيلوكوك آلبوس، استافيلوكوك فئوكاليس، استافيلوكوك هرموليتوس، سالمو نلاتيفي، ساگاروميس سروز، باكتريوم كلي باسيلوس سوپتليس، كانديدا آلبيكان، پروتئوس، ولگاريس مي شود.
اگر از مواد آنتي بيوتيكي ديگري نيز در كنار پروپوليس استفاده كنيم، خواهيم ديد كه موجودات بيماري زا تقريباً همان حساسيتي را به پروپوليس نشان مي دهند كه در مقابل آنتي بيوتيك ها نظير پني سيلين، استرپتومايسين، ترامايسين يا كلرامفنيكل از خود ظاهر مي سازند.
اهميت درماني پروپوليس از آن جا ناشي مي شود كه برخلاف داروهاي آنتي بيوتيك اين ماده بدون آن كه كبد، كليه ها يا فلوئور روده اي را مختل سازد ميكروب ها را دفع مي كند. پروپوليس بايد در تمام داروخانه هاي خانگي حضور داشته باشد.

‌خواص درماني آن:

باكتريواستاتيك، باكتريسيت و ضد ميكروب.

موارد مصرف آن:

آنژين ها، ورم لوزتين، ورم حنجره و گلو، ورم لثه، ورم معده، التهاب زبان، پيوره، آبسه هاي دندان و ساير ناراحتي هاي دهان، برفك دهان، از دست دادن صدا، سينوزيت، گوش درد، عفونت بر اثر فعاليت قارچ هاي كانديدا، برونشيت، زكام، گريپ، زخم هاي معده، ورم معده، ورم معده- روده اي، قولنج روده، كلي باسيلوز، اختلالاتي كه در فلوئور روده اي بر اثر مصرف آنتي بيوتيك ها به وجود مي آيد، ورم مثانه، نفريت، التهاب رحم، التهاب دستگاه تناسلي، قولنج هاي نفريتي، ورم پروتستات، ناراحتي هاي آميبي، انگل هاي روده اي، بيماري هاي مقاربتي.

طريقه مصرف:

به صورت قطعه اي ( كه جويده مي شود )، گرانول كه پس از مخلوط كردن با بزاق دهان بلعيده مي شود، پودر، عصاره ي آبدار پروپوليس، عصاره ي الكلي پروپوليس، شربت و ساير موارد. همچنين در بسياري از توليدات بهداشتي كه مصارف خارجي دارند نيز از آن به عنوان ماده اي فعال استفاده مي شود.

11. سبوس

غلات دانه ي گندم را كه سه قسمت دارد سبوس مي نامند. اين غلات اساساً از فيبرهاي غذايي ( سلولز و همي سلولز ) تشكيل شده است. اين فيبرهاي گياهي خواص جالبي دارند، زيرا شيره ي دستگاه گوارش قادر نيست آن ها را هضم كند و در نتيجه، اين ماده براي بدن قابل جذب نيست.
بنابراين، سبوس نوعي ماده ي غذايي محسوب مي شود كه باقيمانده و حجم مواد غذايي هضم شده را افزايش مي دهد، زيرا مانند قطعه اي اسفنج آب را به خود جذب مي كند.
با آبدارشدن مواد دفعي حجم آن نيز افزايش يافته و به اين ترتيب سبوس حركات دودي روده را كه باعث پيشروي اين مواد در روده مي گردد، آسان مي سازد.

‌خواص درماني آن:

ملين:
موارد مصرف آن:
يبوست مزمن يا اتفاقي، تمام ناراحتي هايي كه به علت يبوست ايجاد مي شوند ( التهاب ديورتيكول، آپانديسيت، بواسير، سنگ هاي صفراوي، چاقي مفرط، پيش گيري از سرطان ). (1)

طريقه ي مصرف:

از سبوس مي توان به صورت پودر در مواد غذايي و همچنين در بسياري از مكمل هاي غذايي استفاده كرد.

تذكر:

مصرف بيش از حد سبوس براي اشخاصي كه مخاط روده ي آن ها خيلي حساس است ممنوع است. زيرا ممكن است باعث ايجاد تحريكاتي در اين گونه اشخاص شود.

پي‌نوشت‌ها:

1. مصرف منظم سبوس با جلوگيري از يبوست مزمن، پيشگيري از بيماري هاي خطرناكي نظير سرطان روده را به وجود مي آورد.

منبع مقاله :
شارل، ايو. ج.، داريگل، ژان لوك؛ (1390)، تغذيه درماني ( راهنماي عملي رژيم غذايي خانواده )، ترجمه ي ساعد زمان، تهران: نشر ققنوس، چاپ پنجم