چگونه از بروز حمله‌ی آسمی پیش گیری کنیم

آگاهی از برخی اقدامات اولیه در جهت پیشگیری از بروز حمله‌ی آسمی می‌تواند مانع از وخیم شدن وضعیت بیمار مبتلا به آسم گردد. در این مقاله برخی اقدامات ساده‌ برای مراقبت بیماران از خود ارائه می‌گردد.
آسم نوعی بیماری مزمن است که به عدم توانایی فرد برای دم و بازدم اطلاق می‌‌گردد. راه‌های هوایی در فرد مبتلا متورم و ملتهب می‌باشند. این التهاب و تورم موجب تولید بیش از اندازه‌ی ماده‌ی مخاطی می‌‌گردد و به همین دلیل تنفس برای فرد دشوار است. شدت این بیماری از فردی به فرد دیگر متفاوت است. در برخی افراد، ممکن است به صورت بیماری خفیفی باشد که می‌توان به آسانی آن را کنترل نمود، در حالی که برای گروهی دیگر از افراد این بیماری ممکن است بسیار جدی و خطرناک باشد به حدی که فعالیت‌های عادی روزانه‌ی فرد را تحت تأثیر قرار دهد. همانطور که گفته شد، آسم نوعی بیماری مزمن است و هیچ درمانی ندارد. با این حال، راه‌هایی برای کاهش خطر بروز حمله‌ی آسمی وجود دارد که در هنگام وقوع آسم نیز به کنترل آن کمک می‌کند.

هرچند هیچ راه کاملاً مطمئن و بدون خطایی برای جلوگیری از وقوع حمله‌ی آسمی وجود ندارد، اجتناب از عوامل محرک حمله‌ و مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک خطر حمله‌ی آسمی را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.
- اولین اقدام پیشگیرانه دنبال کردن برنامه‌ی درمانی است که پزشکتان به شما توصیه کرده است. به کمک دو گروه از دارو‌های طولانی اثر و سریع الاثر می‌توان آسم را کنترل کرد. داروهای سریع الاثر برای کنترل یک حمله‌ی آسمی به کار می‌روند. داروهای طولانی اثر برای پیشگیری از بروز حمله‌ی آسمی مورد استفاده قرار می‌گیرند. در اغلب موارد، مصرف روزانه‌ی این داروها لازم است. این نکته‌ی مهم را به خاطر بسپارید که بیماری آسم، بیماری تمام طول عمر است و بنابراین نیاز به بررسی و کنترل همیشگی دارد.
- اقدام مهم بعدی شناسایی محرک‌ها و اجتناب از آن‌ها است. با وجود آنکه متخصصان همچنان درباره‌ی علل مشخص و قطعی این بیماری مزمن به نتیجه‌ نرسیده‌اند، اما به خوبی از عوامل تحریک کننده‌ی حمله‌ی آسمی آگاهی دارند. موادی نظیر دانه‌ی گرده، شوره‌ی سر، گرد و غبار، کپک قارچی، هوای سرد، آلاینده‌های هوا، دود تنباکو، بُخور، شمع‌ها، آتش‌ و مواد آتش بازی‌ها، مواد غذایی حساسیت زا به عنوان عوامل محرک حمله‌ی آسمی در اغلب افراد شناخته شده‌اند. در برخی افراد ممکن است حمله‌ی آسمی پس از قرار گرفتن در معرض عفونت‌هایی نظیر سرماخوردگی، بر اثر مصرف داروها و بیماری‌هایی نظیر رفلکس معدی مروی، رخ دهد. احساسات شدید و استرس، ممکن است سبب حمله‌ی آسمی در گروهی از افراد گردد. حتی فعالیت‌های فیزیکی سنگین و شدید نیز ممکن است سبب تحریک حمله‌ی آسمی گردد. برخی دیگر از محرک‌های آسم سوسک‌های حمام، رشد کپک‌های خانگی و غبار می‌باشند. به عنوان مثال، اگر شما معمولاً پس از تمرین ورزشی دچار حمله‌ی آسمی می‌گردید، پس بهتر است از انجام هرگونه فعالیت اجتناب نمایید. سعی کنید به فعالیت‌های سبک‌تری مانند پیاده‌روی یا آهسته دویدن بپردازید. همچنین، تزریق سالانه‌ی واکسن آنفلونزا می‌تواند برای شما مفید باشد زیرا عفونت‌هایی نظیر آن می‌توانند سبب تشدید علائم آسم گردد. علاوه بر این، تزریق واکسن آلرژی نیز اقدام پیشگیرانه مؤثری است.
در برخی افراد، برخی علایم می‌تواند نشان دهنده‌ی حمله‌ی آسمی احتمالی قریب الوقوع باشد. بنابراین آشنا شدن با علایم و نشانه‌های خطر کمک بزرگی در کاهش مخاطرات است. این علایم می‌تواند سرفه‌ی خفیف، خس خس سینه و یا دشواری تنفس باشد. درد قفسه‌ی سینه را نیز می‌توان به عنوان یک علامت در نظر گرفت. بهترین حالت این است که حتی پیش از بروز این علایم، بتوانید وقوع حمله‌ی آسمی را پیش بینی کنید. و این کار با بررسی و زیر نظر گرفتن سرعت تنفس میسر است. به این منظور شما می‌توانید از یک پیک فلومتر خانگی، وسیله‌ای برای اندازه گیری جریان بازدمی، استفاده کنید.
توجه کنید که حتی با کاهش اندک تعداد حملات، شما نمی‌توانید مصرف داروهای خود را متوقف کنید. صرف نظر هر گونه بهبودی یا عدم بهبودی در سیر بیماری، لازم است دوره‌ی مصرف داروها را طبق نسخه‌ی پزشک کامل کنید.
بهترین و تنها کاری که در رابطه با بیماری‌های مزمن مانند آسم می‌توان انجام داد، پیشگیری از آن با توجه و مراقبت دائمی است. ممکن است دنبال کردن صحیح توصیه‌ها و اقداماتی که در این مقاله بیان شد، همیشه جلوگیری از حمله‌ی آسمی را تضمین نکند اما مطمئناً خطرات را به طرز چشمگیری کاهش می‌دهد. مراقب وضعیت سلامت خود باشید.