آرتروز گردن

آرتروز گردن بیماری مزمن و التهابی دیسک‌ها و استخوان‌های گردن است. و اغلب تنها به صورت درد گردن بروز می‌کند، اما اگر بدون درمان رها شود، تشدید شده و در طول زمان رو به وخامت می‌گذارد.
آرتروز گردن عمدتاً بدلیل سه نوع اصلی آرتروز ایجاد می‌شود که ممکن است گردن را تحت تأثیر قرار دهند، این سه نوع عبارتند از: آرتروز روماتیسمی rheumatoid arthritis، استئوآرتریت osteoarthritis و آرتریت پس از ضربه post-traumatic arthritis. آرتروز روماتیسمی یک بیماری سیستماتیک بوده که مفاصل هر دو طرف بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این آرتروز به علت التهاب غضروف مفصلی joint cartilage ایجاد می‌شود که منجر به تخریب آن می‌گردد. استئوآرتریت شایع‌ترین آرتروزی است که گردن را تحت تأثیر قرار داده و به تدریج منجر به انحطاط غضروف می‌گردد. این اتفاق به دلیل ساییدگی و پارگی مفاصل بین استخوان‌ها رخ می‌دهد. آرتریت پس از ضربه به علت وارد شدن فشار مکرر مانند سقوط در ورزش‌های برخوردی یا آسیب به گردن ایجاد می‌شود، که به چندین هایپراکستنشن (کشیدگی فوق‌العاده) hyperextensions و هایپرفلکشن‌ (خمیدگی فوق‌العاده) hyperflexions گردن منجر می‌شود. این عارضه می‌تواند سال‌ها بعد از حادثه ظاهر شود.
آرتروز نیز وراثتی است. وجود ژن‌های خاصی می‌تواند احتمال دچار شدن فرد به آرتروز گردن را بالا ببرند. اشخاص پس از سن 40 سالگی بیشتر مستعد ابتلا به آرتروز می‌باشند به این دلیل که با بالا رفتن سن توانایی درمان کاهش می‌یابد. مردان بیشتر از زنان پیش از یائسگی به آرتروز گردن دچار می‌شوند، اما این احتمال در زنان پس از یائسگی افزایش می‌یابد. هر گونه صدمه‌‌ی پیشین به گردن نیز می‌تواند یکی از دلایل ابتلا به آرتروز گردن باشد.

علائم و نشانه‌های آرتروز گردن

شایع‌ترین علایم آرتروز گردن درد و سفتی در گردن است. این علائم ممکن است با ایستادن در برابر دراز کشیدن، به دلیل نیروی گرانشی وارده بر روی ستون فقرات بدتر شوند. خواب نیز می‌تواند علائم را بدتر کند، به این دلیل که به هنگام خواب، عضلات آرام هستند و قادر به فراهم ساختن تکیه‌گاه بیشتر برای ستون فقرات نیستند. همچنین بیماران ممکن است از برخی نشانه‌های عصبی مانند ضعف، سوزن سوزن شدن، بی حسی و درد شدید به سمت پایین بازوها، ساعد و دست رنج ببرند. سردرد علامت دیگری است که معمولاً در جهت پشت سر احساس می‌شود. بیماران همچنین ممکن است دچار سرگیجه و یا از دست دادن تعادل در مراحل پیشرفته بیماری به دلیل کاهش رسیدن خون به مغز شوند.

تستهای فیزیکی

ممکن است پزشک آزمایش‌های خاصی را جهت ارزیابی نخاع یا کمپرسیون عصب nerve compression انجام دهد. تست قدرت یکی از این آزمایشات است که به سادگی با محکم گرفتن انگشت پزشک جهت بررسی و ارزیابی وجود تفاوتهایی در قدرت دستان بیمار انجام می‌شود. تست افتراق بین دو نقطه Two-point discrimination test و یا تست pin-prick تست دیگری است که جهت بررسی بالاترین حد حس لامسه انجام می‌گیرد. پزشک همچنین ممکن است از بیمار بخواهد که به طور مستقیم راه برود، این تست یعنی تست حرکت، جهت بررسی این مسئله می‌باشد که آیا گام برداشتن فرد ناپایدار و نامناسب است یا خیر.

آزمایشات تشخیصی

اشعه ایکس آزمایش اولیه‌ای است که اغلب از بیمار خواسته می‌شود این آزمایش را انجام دهد، به این دلیل که به پزشک در ارزیابی ساختار استخوانی مهره با نمایان ساختن هرگونه استحاله و یا رشد بیش از حد استخوانی (برآمدگی استخوانی(osteophyte) کمک می‌کند. همچنین اختلاف اندازه‌ی دیسک‌های بین مهره‌ای، و تراکم احتمالی به درون فضای روزنچه foraminal که در آن ریشه‌های عصبی از نخاع خارج می‌شوند را نمایان می‌سازد. سی تی میلوگرافی CT myelography یکی دیگر از آزمایشاتی است که تصاویر سه بعدی مقطعی تهیه می‌کند که بافت نرم گردن را نشان می‌دهد. به طور مشابه، ام.آر.آی MRI یک روش غیر تهاجمی است که از امواج مغناطیسی و رادیویی برای ایجاد تصاویری با وضوح مطلوب از بافت‌های نرم در گردن استفاده می‌کند.

درمان آرتروز گردن

درمان این عارضه به شدت علائم و علل شناخته شده‌ی زیربنایی بستگی دارد. در بسیاری از موارد، آرتروز گردن به تمرینات ورزشی به خوبی پاسخ نشان می‌دهد، اما حتماً تمریناتی را انجام دهید که پزشک تجویز کرده باشد. از قوز بند هشتی شکل (شبیه عدد 8 انگلیسی) در شب، هنگامی که عضلات گردن شل شده و تکیه‌گاهی برای ستون فقرات نیستند، استفاده نمایید تا موجب تقویت بیشتر گردن شده و برخی التهابات را تسکین داده و فرونشاند. پیروی از یک رژیم ضد التهابی، ضد آرتروز نیز می‌تواند در درمان علائم مفید باشد. استفاده از گرما، ماساژ، یخ و تمرینات ورزشی معمولاً جهت درمان موارد ساده از آرتروز گردن کفایت می‌کنند. درمان‌های دیگر برای آرتروز گردن شامل شروع تزریق نقطه‌ای، که در آن داروی بی‌حسی به گروه عضلانی دردناک در گردن تزریق می‌شود. برای بیماران مبتلا به درد مزمن گردن، امواج رادیویی عصب‌بری radio frequency neurotomy ممکن است انجام شود. برخی دیگر از داروهای درمان آرتروز گردن شامل تیلنول و آسپرین هستند که باید تحت نظارت پزشک مصرف شود.
برخی از داروهای خانگی که می‌توانید استفاده نمایید، شامل استفاده از بالشتک‌های گردن هنگام خواب و پدهای کمپرس گرم می‌باشند. بالشتک گردن هنگام خواب تکیه‌گاه و تقویت مورد نیاز گردن را فراهم می‌سازد. پدهای گرمایی که در محل متأثر قرار داده شده، می‌توانند همچنین مفید باشند. حتماً پیش از قرار دادن پد گرمایی، یک حوله‌ی کوچک را دور گردن خود بپیچید. مطمئن باشید که این حوله در کار پد گرمایی تداخلی ایجاد نمی‌کند؛ این حوله تنها از پوست شما در برابر قرمز شدن به دلیل تحریک و گرمای بیش از حد کمپرس آب گرم محافظت می‌نماید. برعکس، همچنین می‌توانید کمپرس سرد را برگزینید. مجدداً یادآور می‌شویم که، حتماً حوله‌ای در زیر کیسه آب سرد قرار دهید چرا که ممکن است ناحیه‌‌ای از پوست که کمپرس سرد قرار داده می‌شود، بی‌حس و کرخت شود. این وضعیت موقت بوده، هرچند تحمل احساس سوزن سوزن شدن تقریباً، سخت است.
درد ناشی از آرتروز گردن همیشه به گردن محدود نمی‌شود، اما می‌تواند در پشت، استخوانهای کتف، قفسه سینه، بازوها و سر پخش شود. این امر عمدتاً به دلیل تراکم اعصاب در گردن است که درد در مناطق دیگر بدن آشکار می‌شود.