زن در نامه مقدس اوستا

در آئين زردشت و در اوستا، نامه مقدس اشو زردشت، همه جا نام زن و مرد در يك رديف ذكر مى‏شود. هر آنچه در اوستا راجع به زن و مرد است، متضمن برابرى حقوق مى‏باشد و زنان و مردان پارسا با هم تقديس مى‏شوند. در بين همه باورها و اعتقادات دينى پيش از اسلام در ايران، به نظر مى‏رسد كيش زرتشتى بيش از آئين‏هاى ديگر معتقد به مساوات در خلقت زن و مرد بوده است. براى نمونه در فصل يازدهم بُندَهِشْنْ كه از آثار برجسته دينى در ادبيات زرتشتى است (به خط و زبان فارسى ميانه) آمده است:
«اهورا مزدا، روان را به كالبد نخستين زن و مرد، مشى و مشيانه بدميد و آنها جاندار شدند و به آنها گفت شما تخمه بشر هستيد، شما پدر و مادر جهانيد، به شما موهبت كامل‏انديشى بخشيده‏ام، پس نيك بگوييد، كار نيك كنيد و ديوان و خدايان دروغين را نستاييد.»(11)
و در بخش گاهان از يَسناى اوستا، زرتشت مى‏سرايد: «اى مزدا اهورا! به درستى مى‏گويم، هر كس چه مرد، چه زن، در پرتو انديشه نيك، بورزد آنچه را كه تو بهترين كار شناخته‏اى، از پاداش فرشته موكل بر راستى و عدل و نيز از شهريارى مينوى (آن جهانى آسمانى) برخوردار خواهد شد.»(12)
و در ارداويراف‏نامه چنين مى‏خوانيم: «پس ديدم روان مردى و زنى كه زبان‏شان را بريده بودند. پرسيدم اين تن‏ها چه گناهى كردند كه روان آنها چنين پاد افره گران را تحمل مى‏كند؟ سروش اهلا (پارسا) و ايزد آذر گفتند اين روان آن مرد و زن دِروُنَد (پليد) و بد كُنش است كه در ميان زندگان، سخن دروغ و ناراست، بسيار گفتند.»(13)
نمونه‏هايى كه ذكر شد، شواهدى بود بر تساوى مقام زن و مرد در انگاره‏هاى كيشِ زرتشتى.