دروازه جهنم: حفره‌ای که بیش از 40 سال است در آتش می‌سوزد

این منطقه به عنوان حفره گازی دروازه نیز شناخته می‌شود. دروازه جهنم به عنوان یک شگفتی افسانه‌ای ساخت بشر و یا یک بلای کامل شناخته می‌شود و بستگی به این دارد که چگونه به این موضوع بنگریم. در این مقاله به برخی واقعیت‌های بسیار جالب در مورد دروازه جهنم مثل تاریخچه اطلاعات آن، تأثیرات آن و کمی بیشتر نگاهی انداخته شده است.
در سال 2013 یک ماجراجوی کانادایی به نام جورج کورونیس با استفاده از یک پوشش محافظ ویژه در دیواره دروازه‌‌‌ی جهنم فرود آمد و اولین کسی شد که به پایین‌ترین نقطه این حفره راه یافت. نمونه‌های خاکی که او از این منطقه جمع آوری کرد نشان داد که با وجود گرمای شدید در این گودال باکتری‌های اکستروموفیل ساکن هستند که با خروج متان و گوگرد زنده هستند.
شعله‌های عظیم پایدار در هوا زبانه می‌کشند و تابش تهدید کننده‌ای را به مسافت مایل‌ها در صحرای قره قروم ترکمنستان ایجاد می‌کند. ساکنان محلی از آن به عنوان دروازه جهنم یاد می‌کنند. نیروی تمام این گرما و تابش، یک حفره‌ی عظیم است که درون آن یک جهنم غضبناک به مدت چندین دهه است که می‌سوزد و با مقدار بی‌نهایتی گاز طبیعی تغذیه می‌شود. اگر چه افسانه محلی می‌گوید که این حفره بیش از 200 سال است که می‌سوزد اما داستان واقعی پشت اطلاعات آن دقیقاً مربوط به چند سال اخیر است.
تاریخچه حفره گازی دروازه :
در سال 1971 وقتی که ترکمنستان بخشی از کشور اتحادیه جماهیر شوروی بود گروهی از محققان شوروی در حال جستجوی یک محل مناسب برای استخراج گاز طبیعی بودند. چون استان احل ترکمنستان در منابع طبیعی غنی بود دانشمندان در یک دهکده‌ی کوچک در این منطقه به نام دروازه استقرار یافتند. این منطقه مناسب‌ترین محلی بود که شناسایی شده بود و قرارها برای راه اندازی تجهیزات کندن زمین و کمپ کارگران تعیین شده بود.
در ابتدا کار به روانی پیش می‌رفت. تمام تجهیزات به طور دقیق نصب شده بودند و گاز استخراج شد و ذخیره شد و هر کس این مؤفقیت را جشن می‌گرفت. اما ناگهان یک بد شانسی به طور غیر منتظره برای این پروژه رخ داد. زمین زیر کمپ و تجهیزات به طور کامل فرو ریخت و به یک منطقه با حفره‌ی عظیم تبدیل شد. در یک لحظه، هر نشانه‌ای از پروژه حفر گاز به طور کامل ناپدید شد. خوشبختانه هیچ کسی آسیبی ندید و کشته‌ای بر جای نماند. حالا در کنار از دست رفتن تمام تجهیزات در این منطقه دانشمندان با یک مشکل بسیار جدی مواجه شده بودند. با باز شدن این حفره مقدار زیادی گاز طبیعی در هوا آزاد می‌شد. تخمین زده شده بود که اگر خروج گاز متوقف نشود می‌تواند هوا را تا چند مایل اطراف منطقه آلوده و مسموم کند و احتمال کشته شدن صدها نفر وجود داشت. بنابراین برای توقف این اتفاق یک نقشه‌ سریعاً کشیده شد.
چون این گاز، سمی و آلوده به نظر می‌رسید، تصمیم گرفته شد که تمام تجهیزات و لوازم حفر و کندن در درون حفره رها شوند. برای توقف انتشار گاز محققان احساس کردند که بهترین راه این است که آن را آتش بزنند. آنها تخمین زدند که آتش به مدت چند روز خواهد سوخت و در این مدت تمام گاز اضافی در حفره را مصرف خواهد کرد قبل از اینکه به دست خودشان خود را به قتل برسانند. نقشه انجام شد. گاز آتش زده شد و از آلودگی اتمسفر جلوگیری شد. اما به جای اینکه این منطقه فقط به مدت چند روز بسوزد سوختن آتش به طور وحشیانه‌ای بیش از 40 سال در حفره ادامه یافت و هنوز تا به امروز در حال سوختن است. نام محلی دهکده دروازه به معنی در است. بازدید کنندگان از این منطقه نام دهکده را به ظاهر جهنمی حفره ارتباط می‌دهند و به همین دلیل نام آن را دروازه جهنمی نام نهاده‌اند.

ویژگی‌های حفره :

حفره دروازه‌ی جهنمی 66 فوت عمق و 230 فوت عرض دارد و هر کس می‌تواند فوران گل سوزان را در حفره ببیند. دمای حفره معمولاً بیش از 1000 درجه‌ی سانتی گراد است. گرما و نور شدید دلیل این است که چرا عنکبوت‌های شتری بزرگ با دسته‌های زیادی به دروازه جهنمی چسبیده‌اند که تعداد آنها به هزاران عنکبوت می‌رسد که یک نسخه جهنمی واقعی ترس از عنکبوت است.

فواید و مضرات حفره :

تأثیرات سوختن گاز بسیار منفی است. حفره دائماً سوزان، بوی زننده گاز گوگرد را منتشر می‌کند و به مدت چند مایل هوا را پر می‌کند و باعث می‌شود که یک منطقه ناخوشایند برای کسانی باشد که نزدیک این منطقه هستند. این گاز نه تنها بوی بدی دارد بلکه با اضافه کردن مقادیر وسیعی از گازهای گلخانه‌ای به اتمسفر، هوا را آلوده می‌کند. شعله‌ها بسیار شدید هستند که تابش حفره می‌تواند از چند مایل آن طرف‌تر در شب و روز دیده شود. شعله‌های دائماً سوزان مقادیر وسیعی از گاز طبیعی باارزش را مصرف می‌کنند که می‌توانند به طور مفید در هر جایی به کار روند.
تنها فایده‌ی این منطقه این است که دروازه‌ی جهنمی به یک جاذبه‌ی توریستی بسیار مهم برای کشور تبدیل شده است. افراد از همه‌ی جای دنیا با ویژگی‌های سر سختی و شجاعانه در لبه‌ی این حفره می‌ایستند و به آتش‌های تماشایی و دیدنی خیره می‌شوند که منجر به این شده است که کشور ترکمنستان مشهور شود و درآمد خارجی مهمی برای این کشور حاصل شود.

طرح‌های آینده :

در ماه آوریل سال 2010 ، دستوراتی برای خاموش کردن آتش و پوشش حفره توسط رئیس جمهور ترکمنستان داده شد تا از مصرف گاز مناطق نزدیک دیگر توسط حفره جلوگیری شود. اما به علت مخالفت صنعت گردشگری این کار هنوز به طور کامل انجام نشده است. اگر آتش خاموش نشود دروزاه‌ی جهنمی تا چند دهه‌ی دیگر نیز به سوختن خود ادمه خواهد داد. با وجود منابع طبیعی وسیع کشور ترکمنستان از زمان وقوع آن بلا هر گونه عملیات بررسی و استخراج گاز به ندرت انجام شده است. تمام پروژه‌های بررسی و استخراج به مناطق دریای خزر و مرزهای ایران و ازبکستان محدود شده است.
چون حفره گازی دروازه منحصر به فرد است و باعث جذب توریست می‌شود برخی دوست دارند که سوختن آن را تا جایی که ممکن است حفظ کنند. اما اثرات سوختن گاز متان بسیار بدتر از نتایج خروج گازهای گلخانه‌ای دیگر بر گرم شدن هوای زمین است. اگر چه هر کس باید مناطق جالب و منحصر به فرد را روی کره‌ی زمین حفظ کند اما بسیار مهم است که به محیط طبیعی نیز احترام گذارده شود. فرآیند تمیز کردن بدون کمک اقتصادی کشورهای دیگر و یا فشار سیاسی از بیرون برای کشور ترکمنستان آسان و راحت نیست.