مترجم: زهرا هدایت منش
منبع: راسخون



 

واکسن سل که یک قرن است به کار می‌رود، ممکن است هنوز جنبه‌هایی ناشناخته داشته باشد: پژوهندگان مرکز پزشکی دانشگاه میشیگان گزارش داده‌اند در آزمون‌های مقدماتی، تنها یک تزریق ب ث ژ جلوی بروز بیماری قند را در موش گرفته است. ریچارد گای تینگو و همکارانش، واکسن را به موش‌های 5 تا 8 هفته‌ای مستعد به بیماری قند تزریق کردند. پس از یک ماه یاخته‌های سپرز (طحال) موش‌ها را درآوردند و در میان آن‌ها دنبال لنفوسیت‌های ت گشتند. گمان می‌رود پاره‌ای از این لنفوسیت‌های سپرز با حمله به یاخته‌های جزایر ترشح کننده‌ی انسولین در لوزالمعده، دیابت نوع یک را تحریک می‌کنند. گای تینگو می‌گوید در موش‌هایی که به آن‌ها واکسن زده شده بود تکثیر این یاخته‌های کندتر بود تا در موش‌هایی که به آن‌ها واکسن نزده بودند. پس از سه ماه پژوهندگان، خود یاخته‌های جزایر ترشح کننده‌ی انسولین موش‌های واکسن زده را با مال موش‌های شاهد مقایسه کردند. گروه واکسن زده به وضوح آماس کمتری در یاخته‌های جزایر داشت. نظر عموم بر این است که این آماس گام اول در جهت بیماری قند است. پژوهندگان می‌گویند «باید امکان بالقوه‌ی استفاده از مایه کوبی ب ث ژ را در پیشگیری دیابت، مولود خود ایمنی انسان در نظر گرفت». ولی آنان تاکید می‌کنند مسائل متعددی باقی است مثلا نتیجه‌هایی که از موها به‌دست آمده است لزوماً در مورد انسان صادق نیست و زمان و مقدار واکسن شاید مهم باشد. گای تینگو و گروهش در مرحله‌ی بعد شعی دارند معین کنند آیا کشورهایی که در آن‌ها مایه کوبی سل رواج دارد، میزان کمتر بروز دیابت نوع یک را دارند یا خیر؟