بلندترین قله‌های کوهستانی در دنیا

هر قاره‌ای کوهستان‌ها و رشته کوههایی دارد. اندازه‌ی همه‌ی آنها فرق می‌کند، ارتفاع برخی از آنها به بیش از 8000 متر و حتی بیشتر می‌رسد! کوهنوردان عاشق این هستند که چنین قله‌های عظیم، باشکوه و دلفریب را فتح کنند. بیایید برخی از این بلندترین قله‌های کوهستانی را در دنیا بررسی کنیم، چون خودشان شناخته شده هستند ولی ناحیه‌شان ناشناخته است.

آیا می‌دانید؟

اریک ویهن مایر از آمریکا شاهکار خیره کننده‌ای را کسب کرد و اولین فرد نابینایی شد که به قله اورست صعود کرد. او هم چنین هفت قله را کامل کرده است. (بلندترین کوهها در هر هفت قاره)
انتهای هر قله و انتهای دنیا . . . اینجا هیچ چیز نیست جزء هوای صاف و خالی. دیگر جایی برای صعود کردن وجود ندارد و من بر روی بلندترین نقطه‌ی دنیا ایستاده‌ام. "استیسی آلیسون، اولین زن آمریکایی که به قله اورست صعود کرد"
همه‌ی ما آرزوهای بزرگی داریم و می‌خواهیم که روزی بر بلندترین نقطه‌ی دنیا قرار بگیریم. آیا تا به حال تصور کرده‌اید که واقعاً چگونه خواهد شد اگر بر روی بلندی دنیا یعنی بلندترین نقطه‌ی روی زمین قرار بگیرید؟ صعود به کوهها و فتح بلندترین نقطه‌ها همیشه باعث می‌شود که انسان‌ها تحمل، بردباری، هدف گذاری و تصمیم گیری خود را به چالش بکشند. چه چیزی باعث می‌شود که این کوهنوردان ماجراجو از محدودیت‌های شرایط سخت عبور کنند؟ من حدس می‌زنم که آن، حس دست یابی، کامل کردن و به اتمام رساندن کاری است و احساس نیروانایی که آنها به دست می‌آورند با هیچ چیزی تطابق ندارد و قابل وصف نیست.

14 قله‌ی کوهستانی بلند در دنیا :

آسیای مرکزی و جنوبی زادگاه بلندترین کوهستان‌ها در دنیا است. بیش از 100 کوهستان با ارتفاع حداقل 7200 متر در این منطقه وجود دارند. 14 قله که 8000 متر و بیشتر هستند و به آنها هشت هزاری‌ها گفته می‌شود، بلندترین کوهستان‌ها در دنیا هستند. آنها در زیر در یک ترتیب صعودی لیست شده‌اند.

#14. شیشاپانگما

رشته کوه: هیمالیا
محل: تبت
ارتفاع: 8013 متر (26289 فوت)
شیشاپانگما (که در زبان تبتی به معنی تاج روی دشت‌های علفزار است)، در میان هشت هزاری‌ها کوتاه‌ترین است و به طور کامل در کشور چین (تبت مرکزی) واقع شده است. هم چنین به آن گوسنتان گفته می‌شود. تا سال 2009، 24 نفر به هنگام تلاش برای صعود به این کوهستان از دنیا رفتند.

#13. گاشربروم II

رشته کوه: قره قروم
محل: پاکستان / چین
ارتفاع: 8035 متر (26362 فوت)
گاشربروم II که به K4 نیز مشهور است، در مرز کشور پاکستان و چین واقع شده است و بخشی از توده سنگ گاشربروم است. آن سومین قله‌ی بلند در رشته کوه قره قروم است. آن نخستین بار در سال 1956 توسط فریتز موراوک، جوزف لارچ و هنس ویلنپارت از هیئت اعزامی اتریشی فتح شد.

#12. قله‌‌‌ی پهن

سه قله‌ی بلند به ترتیب از راست به چپ عبارتند از: K2 ، قله‌ی پهن و گاشربروم I
رشته کوه: قره قروم
محل: پاکستان / چین
ارتفاع: 8051 متر (26414 فوت)
قله‌ی پهن نیز بخشی از همان توده سنگ گاشربروم است و آن فقط 8 کیلومتر از K2 مشهور فاصله دارد. مردم محلی به آن فایچان کانگری می‌گویند. کوهستان به قله‌ی پهن مشهور است چون نوک آن بیش از 5ر1 کیلومتر طول دارد.

#11. گاشربروم I

رشته کوه: قره قروم
محل: مرز کشور پاکستان و چین (منطقه‌ی گیلگیت – بالتیستان از کشور پاکستان و کینجیانگ از کشور چین)
ارتفاع: 8080 متر (26509 فوت)
گاشروبروم I که به K5 نیز مشهور است در منطقه‌ی قره قروم هیمالیا واقع شده است. قله‌های پنهانی که کوهنوردان آنها را به این نام می‌نامند از نام راشا به معنی "زیبا" و بروم به معنای "کوه" گرفته شده‌اند. آن اولین بار در سال 1958 توسط پت شوئنینگ و اندی کافمن همراه با تیم‌شان فتح شد.
#10. آناپورنا
رشته کوه: هیمالیا
محل: نپال
ارتفاع: 8091 متر (26545 فوت)
آناپورنا بخشی از هیمالیا است که سری قله‌هایی دارد که ارتفاع بلندترین آنها به 8091 متر می‌رسد. ترجمه ادبی آن از زبان سانسکریت به معنی پر از غذا است در حالی که در زبان هندو به معنای الهه‌ی قوت و غدا است. با نرخ حادثه و مرگ 40 % بسیاری به آن به عنوان کشنده‌ترین و مهلک‌ترین کوهستان در دنیا اشاره می‌کنند.
#9. نانگا پاربات
رشته کوه: هیمالیا
محل: پاکستان
ارتفاع: 8126 متر (26660 فوت)
نانگا پاربات به خاطر قرار گیری عمودی ترسناکش و صعود شدیداً جدی‌اش مشهور است و بسیاری از کوهنوردان به هنگام تلاش برای صعود به این کوهستان جان خود را از دست داده‌اند. نانگا پاربات از لحاظ ادبی در زبان اردو به معنی کوهستان برهنه است. مسیر دست یابی به قله‌های آن از تمام جهات بسیار دشوار است. می‌توان گفت که آن بلندترین وجه کوهستانی را در کل دنیا دارد.
#8. ماناسلو
رشته کوه: هیمالیا
محل: نپال
ارتفاع: 8156 متر (26759 فوت)
کوه ماناسلو در مانسیری هیمال در کشور نپال واقع شده و هشتمین قله‌ی بلند در دنیا است. ماناسلو یک کلمه‌ی سانسکریتی است و به معنی "کوه روح و روان" است. آن اولین بار توسط یک تیمی از مردان ژاپنی و گیازلن نوربو در نهم ماه می در سال 1956 فتح شد. منطقه‌ی ماناسلو برای پیاده روی کردن خوب است. اما گفته می‌شود که آن چهارمین هشت هزاری خطرناک است. آن زادگاه گونه‌های نادری چون یوزپلنگ سفید و پانداها است.

#7. داهالاگیری

رشته کوه: هیمالیا
محل: نپال
ارتفاع: 8167 متر (26795 فوت)
نام کوه از زبان سانسکریت گرفته شده است. کلمه‌ی "داهالا" به معنای سفید گیج کننده و "گیری" به معنای کوه است. آن اولین بار توسط هیئت اعزامی سوییسی – اتریشی در سیزدهم ماه می سال 1960 فتح شد. بین این رشه کوه و آناپورنا عمیق‌ترین دره‌ی تنگ در دنیا به نام دره‌ی کالی گنداکی قرار گرفته است.

#6. چو اویو

رشه کوه: هیمالیا
محل: نپال / تبت
ارتفاع : 8201 متر (26906 فوت)
چو اویو یک کلمه‌ی تبتی است که به معنای الهه‌ی فیروزه‌ای است. آن در مرز نپال و تبت قرار گرفته است و 20 کیلومتر از کوه اورست فاصله دارد. قله‌ی چو اویو برای نخستین بار توسط تیم و هیئت اعزامی اتریشی در نوزدهم ماه اکتبر سال 1954 فتح شد. اخیراً لورا باکوس اولین زنی شد که به این کوه صعود کرد. گفته می‌شود که این قله در بین لیست هشت هزاری‌ها راحت‌ترین قله برای صعود کردن است.

#5. ماکالو

رشته کوه: هیمالیا
محل: نپال / تبت
ارتفاع: 8481 متر (27825 فوت)
به غیر از قله‌ی اصلی، آن دو قله‌ی فرعی دیگر به نام کانگ چونگ تسه و ماکالو II دارد. از نظر کوهنوردان این یکی از دشوارترین قله‌های کوهستانی دنیا تلقی می‌شود چون شکل آن هرم مانند است. قسمت انتهایی صعود، نیاز به دانش فنی صخره و یا یخ نوردی دارد. در 15 ام ماه می سال 1955 یک هیئت و تیم اعزامی فرانسوی به طور موفقیت آمیز برای اولین بار قله‌ی ماکالو را فتح کردند. فقط 5 کیلومتر دورتر از قله‌ی اصلی، کوه تبتی معروف کومو لونزو قرار گرفته است.

#4. لهوتسه

رشته کوه: هیمالیا
محل: نپال / تبت
ارتفاع: 8516 متر (27940 فوت)
لهوتسه اصلی، لهوتسه شار و لهوتسه شرقی سه قله‌ی لهوتسه هستند. لهوتسه برای اولین بار توسط یک تیم سوییسی در 18 ام ماه می سال 1956 فتح شد. این قله به خاطر نزدیکی به کوه اورست، مشهور است. در واقع آن از طریق کول جنوبی (معبر کوهستانی) به اورست وصل شده است. گفته می‌شود که وجه جنوبی آن جزو تندترین و سراشیب‌ترین قله‌ها در دنیا است و تلفات زیادی را ثبت کرده است.

#3. کانگ چن جونگا

رشته کوه: هیمالیا
محل: هندوستان / نپال
ارتفاع: 8586 متر (28169 فوت)
نام آن از کلمات تبتی کان چن و دزونگا گرفته شده است که به معنای "پنج گنج از برف" است چون آن شامل 5 قله است. تا سال 1852 آن بلندترین کوه در دنیا تلقی می‌شد. در سال 1955 یک تیم و هیئت اعزامی انگلیس به رهبری چارلز ایوانس به طور موفقیت آمیز آن را فتح کرد. به خاطر این که پیاده روی از سمت هندوستان دشوار است و یک مسیر جداگانه از نپال وجود دارد، این کوهستان خیلی زیاد همانند دیگر کوهها کشف نشده است.

#2. K2 (گادوین – آستین)

رشته کوه: قره قروم
محل: پاکستان / چین
ارتفاع: 8611 متر (28251 فوت)
نام محلی آن چاگوری است که به معنای پادشاه کوهها است. K2 به کوه بی‌رحم مشهور است؛ این به خاطر صعود دشوار و پر زحمت و آمار دلسرد کننده‌ای است که طبق آن یک نفر از هر چهار نفری که به قله رسیده‌اند به هنگام صعود جان خود را از دست داده‌اند. K2 توسط یک تیم بررسی از هندوستان در سال 1856 کشف و اندازه گرفته شد. آن اولین بار در سی و یکم ماه جولای سال 1954 توسط یک تیم کوهنوردی ایتالیایی به رهبری آردیتو دسیو و همراهانش به نام‌های لینو لاسه دلی و آشیل کامپگنونی فتح شد. صعود به آن از طرف کشور چین غیر ممکن به نظر می‌رسد در نتیجه کوهنوردان از طرف کشور پاکستان اعزام می‌شوند.

#1. قله‌ی اورست

رشته کوه: هیمالیا
محل: نپال / تبت
ارتفاع: 8848 متر (29029 فوت)
کوه اورست به بلندی 8848 متر است و گفته می‌شود که هر ساله 6ر1 تا 9ر3 اینچ بلندتر می‌شود. آن در مرز نپال و تبت قرار گرفته است. در نپال آن به ساگارماتا (الهه‌ی آسمان) مشهور است و در تبت به نام کومولونگ ما (الهه‌ی مادر جهان) معروف است. اولین افرادی که در بیست و نهم ماه می سال 1953 به آن صعود کردند "سر ادموند هیلاری" از نیوزیلند و "شرپا تنزیگ نورگای" از نپال بودند. کمپ پایه‌ای اورست در ارتفاع 5360 متری قرار گرفته است. دولت نپال برای اجازه دادن به صعود به این قله بین 10000 تا 25000 دلار پول دریافت می‌کند. طولانی‌ترین اقامت بر بلندی این قله توسط "بابو چیری شرپا" بود که بیست و یک و نیم ساعت در آنجا مانده بود.
هر ساله مشتاقان زیادی تلاش می‌کنند که به تمام 14 قله از هشت هزاری‌ها صعود کنند. اما تا سال 2011 فقط 26 کوهنورد توانسته‌اند به طور موفقیت آمیز این سفر را کامل کنند. در حدود 200 نفر به هنگام تلاش برای صعود به قله‌ی اورست جان خود را از دست داده‌اند. واضح است که صعود به چنین کوههایی کار آسانی نیست چون زمین سخت است و شرایط آب و هوایی برای حفظ زندگی انسان مناسب نیست. آن یک تست واقعی برای تحمل و بردباری و نیروی عزم و اراده‌ی انسانی است.