بیست و پنج واقعیت جالب در مورد پارالمپیک

پارالمپیک با سمبل "روح در حرکت" ثابت شده است که همانند المپیک عالی است و حتی الهام بخش‌تر از آن است. اما، ما به ندرت در مورد دنیای پارالمپیک می‌دانیم. این مقاله کلکسیونی از بیست و پنج واقعیت جالب در مورد پارالمپیک گرد آوری کرده و برای شما ارائه کرده است.
کلمه‌ی پارالمپیک هیچ ارتباطی به معلولیت و ناتوانی جسمی ندارد. در زبان یونانی پارا به معنی "به همراه و یا در کنار" است و بیانگر بازی‌هایی است که به موازات المپیک انجام می‌شوند.
اگر چه مسیر جدی راه یابی به چنین بازی‌های رقابتی برای افراد معلول، به نظر یک پدیده اخیر و تازه به نظر می‌رسد اما ورزش‌های افراد آسیب دیده از حدود 100 سال پیش وجود دارند. برلین اولین شهری است که در آن کلوب‌های ورزشی برای افراد ناشنوا در سال 1888 ایجاد شده است.
به خصوص بعد از جنگ جهانی دوم بود که فعالیت‌های ورزشی طلیعه‌ای برای کهنه سربازان مجروح جنگ شد. بلند همتی جنگ تأثیر بزرگی روی اذهان عموم مردم داشت و برای کار کردن در مورد اجتناب از تجدید فعالیت چیزهایی مثل جنگ جهانی دوم کافی بود. بنابراین چیزی که به طور اتفاقی به عنوان توان بخشی به کهنه سربازان جنگ آغاز شد، ادامه یافت تا این که به آنچه که ما امروزه به عنوان پارالمپیک می‌شناسیم تبدیل شد.

واقعیات جالب در مورد پارالمپیک :

1. پارالمپیک دومین اتفاق بزرگ ورزشی در دنیا بعد از بازی‌های المپیک است.
2. سمبل بازی‌های پارالمپیک، ترکیبی از سه رنگ بسیار معمول به کار رفته در پرچم‌های ملی یعنی قرمز، آبی و سبز است. لوگو، نشان دهنده‌ی شکل یک آجیتو (به معنی من حرکت می‌کنم در زبان لاتین) است که نماد یک شکل هلالی نامتقارن است که به طور ویژه برای مسابقه‌ی پارالمپیک طراحی شده است.
3. واژه‌ی پارالمپیک برای اولین بار به طور رسمی در طول بازی‌های المپیک تابستانه سئول در سال 1988 به کار رفت.
4. آن یک رقابت چند ورزشی است و به مردم با ناتوانی‌های مختلف مثل قطع عضوی از بدن، پا فلجی یا فلج پایین تنه، فلج کامل، تحلیل عضلانی، سندروم فلج اطفال، اسپینا بیفیدا (شکاف مادرزادی مهره‌ها)، نقص بینایی، تفاوت طول پا، قد کوتاه، هایپر تونی (افزایش تنوس ماهیچه)، آتاکسی (بی‌نظمی و بی‌قراری)، آتتوز (بیماری ماهیچه) و معلولیت ذهنی اجازه می‌دهد که با هم دیگر رقابت کنند. 10 گروه جداگانه توسط کمیته بین المللی پارالمپیک که بدنه‌ی اداری پارالمپیک است به ثبت رسیده است.
5. شعار بازی‌های پارالمپیک "روح در حرکت" است.
6. یک نورولوژیست به نام دکتر لودویگ گوتمان، از دولت انگلستان درخواست کرد که یک مرکز جراحات مربوط به ستون فقرات را در سال 1944 در بیمارستان استوک ماندویل در بریتانیای کبیر تأسیس کند. از توان بخشی و فعالیت‌های تفریحی، ورزش‌ها به فعالیت‌های رقابتی تبدیل شدند.
7. در بیست و نهم ماه جولای سال 1948 در مراسم افتتاحیه بازیهای المپیک لندن 1948، دکتر گوتمان اولین مسابقات را برای ورزش کاران روی ویلچر سازمان دهی کرد و آن را بازیهای استوک ماندویل نام نهاد. در کل 16 مرد و زن نظامی مجروح در تیر اندازی شرکت کردند.
8. جورج ایسر، ژیمناستیک کار آلمانی – آمریکایی، اولین ورزشکار ناتوانی بود که در بازیهای المپیک تابستانه در سال 1904 رقابت کرد. با این که او از یک پروتز چوبی به جای پای چپ خود استفاده می‌کرد، اما سه مدال طلا، دو نقره و یک مدال برنز را فقط در یک روز از مسابقات از آن خود کرد.
9. در بازیهای المپیک تابستانه سال 1948 و 1952، کارولی تاکاس، ورزشکار مجارستانی که بازوی راستش قطع شده بود درمسابقات تیر اندازی شرکت کرد.
10. هم چنین لیس هارتل، سوار کار دانمارکی، در بازیهای المپیک سال 1952 در مسابقات نمایش سوار کاری یک مدال نقره کسب کرد. این خانم از زانو به پایین به خاطر فلج اطفال، برای همیشه فلج شده بود.
11. راهنمای دید برای ورزشکارانی که نقص دید دارند یک قسمت خیلی ضروری برای شرکت در مسابقات است. راهنما و ورزشکار هر دو یک تیم محسوب می‌شوند و هر یک صلاحیت نامزد شدن برای مدال را دارند.
12. بازیهای بیم المللی استوک ماندویل در سال 1952 وقتی که یک نظامی سابق هلندی به این مسابقات ملحق شد، شروع شدند.
13. اولین بازی پارالمپیک در سال 1960 در شهر رم در ایتالیا برگزار شد. 400 ورزشکار از 23 کشور در این مسابقات شرکت کردند.
14. شهر اورنس کلدسویک در کشور سوئد، میزبان اولین بازی‌های زمستانه پارالمپیک در سال 1976 بود. از آن به بعد هر دو بازی تابستانه و زمستانه هر 4 سال یک بار برگزار می‌شوند.
15. برای اینکه فرصت برای ورشکاران قطع عضوی، با نقص دید، فلج مغزی و فلج پایین تنه یا پا فلجی که جزو اعضای بازیهای بین المللی استوک ماندویل نبودند، فراهم شود، سازمان بین المللی ورزش برای ناتوانان (IOSD) در سال 1964 تشکیل شد.
16. کمیته بین المللی پارالمپیک (IPC) و کمیته‌‌ی بین المللی المپیک یک قراردادی را با هم امضا کردند تا میزبان بازیهای پارالمپیک در همان شهر و محل بازیهای المپیک باشند. این کار در بازیهای تابستانه سال 1988 در شهر سئول در کشور کره‌ی جنوبی و بازیهای زمستانه سال 1992 در شهر آلبرتویل در کشور فرانسه عملی شد.
17. اشتیاق، هدف، الهام و برابری به عنوان ارزش‌های اصلی پارالمپیک بودند. هدف IPC "توانایی دادن به ورزشکاران ناتوان برای کسب موفقیت‌های عالی در ورزش و الهام بخشیدن و هیجان دادن به دنیا" بود.
18. تیم پارالمپیک روسیه مقام اول را در بازیهای زمستانه 2010 که در شهر ونکور برگزار شد، کسب کرد در حالی که عملکرد تیم المپیک روسیه کمتر از حد انتظارات بود. این اتفاق منجر به پر رنگ کردن موفقیت ورزش پارالمپیک نسبت به ورزش المپیک که بیشترین قسمت بودجه را به خود اختصاص می‌داد، کرد.
19. پارالمپیک تابستانه شامل بیش از 20 نوع رشته ورزشی است و پارالمپیک زمستانه شامل 5 رشته است.
20. رشته‌های ورزشی شامل تیر اندازی با کمان، تیر اندازی، پهلوانی، ورزش‌های سه گانه، بسکتبال با ویلچر، شمشیر بازی با ویلچر، ورزش رقص با ویلچر، تنیس با ویلچر، راگبی با ویلچر، پرتاب دیسک با ویلچر، شنا، دوچرخه سواری، اسکی در آلپ، ورزش دو گانه (تیر اندازی در حال اسکی کردن)، قایق رانی با قایق پارویی، وزنه برداری، تکواندو، سوار کاری، تنیس روی میز، فوتبال ساحلی، فوتبال، والیبال نشسته، بوچیا، گلبال، قایق رانی، جودو و رووینگ است.
21. از میان این رشته‌ها تنها 4 رشته‌ی گلبال، بوچیا، راگبی با ویلچر و وزنه برداری در بازیهای منظم المپیک برگزار نمی‌شوند.
22. بازیهای تابستانه سال 1976 برای اولین بار شامل ورزشکاران با ناتوانی‌های مختلف بود. تا آن موقع فقط ورزشکاران با ویلچر اجازه داشتند در مسابقات شرکت کنند.
23. اسکار پیستوریوس، دونده‌ی دو سرعت از کشور آفریقای جنوبی، به طور موفقیت آمیز صلاحیت شرکت در بازیهای المپیک تابستانه سال 2012 را کسب کرد و در 2 مسابقه ورزشی رقابت کرد.
24. بازیهای جهانی المپیک ویژه برای ورزشکاران با ناتوانی‌های ذهنی ترتیب داده شده‌اند. دفلمپیک طرحی برای ورزشکاران ناشنوا است.
25. بازیهای پارالمپیک 2016 به میزبانی شهر ریو از 7 ام تا 18 ام ماه دسامبر برگزار خواهند شد.