فكر گناه‏

فكر گناه تا به عمل حرامى منجر نشود، حرام نيست؛ ولى بايد در نظر داشت كه شيطان با همين انحرافات كوچك انسان را به تباهى مى‏كشاند. فكر گناه، گناه نيست؛ ولى ممكن است زمينه گناه را فراهم سازد و موجب سلب توفيق گردد؛ چنان كه دود چيزى را نمى‏سوزاند ولى در و ديوار را سياه مى‏كند. كنترل فكر راه‏هاى متعدد دارد؛ ولى نبايد پنداشت با نخستين گام همه چيز درست مى‏شود. كسى كه مى‏خواهد زمام افكار خويش را به كف گيرد، بايد با تمام توان به خودسازى روى آورد و با جديت اين راه را دنبال كند تا تدريجاً به هدف نزديك گردد. بخشى از راه‏هاى كنترل فكر عبارت است از:
1. راه دل و عشق:ذهن و فكر انسان همواره متوجه چيزى است كه به آن عشق مى‏ورزد؛ چنان كه عاشق آنى از فكر معشوقش بيرون نمى‏رود. اين كه مثلاً ما هميشه در نمازهاى خود به ياد ديگر مسائل مى‏افتيم، به جهت تعلق نفس به آن‏ها و عدم آشنايى با محبوب حقيقى است؛ ولى عاشق دلباخته ذات جميل على الاطلاق در همه حال به ياد خدا است؛ چنان كه گويا هميشه در نماز است. پس بايد دل را از تعلق به كثرت پالاييد و منزلگه عشق ربوبى ساخت تا انديشه نيز بدان سوى توجه يابد.
2. ضبط قوه خيال: پرنده لجام گسيخته خيال هر دم بر سرشاخسارى مى‏نشيند. از اين رو، افكار انسان خود ناساخته قرار و آرام ندارد. اگر آدمى با دقت در كنترل خيال بكوشد؛ يعنى همواره از آن مراقبت كند و هر گاه به اين سوى و آن سوى گريخت، بلافاصله آن را به امور شريف متوجه گرداند، كم كم رام و مطيع مى‏گردد.
3. انس دادن ذهن: با داشتن برنامه منظم و پيوسته مى‏توان ذهن را به سمتى خاص جهت داد. داشتن برنامه‏هاى منظم همه روزه دعا و قرآن، مطالعه كتاب هايى پيرامون اخلاق، معاد، خداشناسى، عواقب گناه و حداقل روزى يك ساعت شركت منظم و پيوسته در مجالس دينى‏در اين مسير سودمند است. براى آگاهى بيش‏تر ر.ك: آداب الصلوه يا پرواز در ملكوت، امام خمينى و مراحل اخلاق در قرآن، آيت الله جوادى آملى.