حمایت ‌از محیط ‌زیست

قانونمند کردن ‌فعالیتهایی‌ که ‌بر محیط ‌زیست‌ تأثیر گذارند نسبتاً به ‌تازگی ‌در آمریکا توسعه‌ یافته ‌است ‌اما‌ نمونه‌ خوبی ‌از مداخله ‌دولت ‌در اقتصاد به منظور دست یابی ‌به اهداف ‌اجتماعی ‌است.
آمریکایی‌ها از سال 1960بیش ‌از‌ پیش ‌در مورد تاثیر زیست‌محیطی ‌رشد صنعت ‌نگران ‌شدند. بطور مثال ‌اگزوز موتور شمار زیادی‌ از اتومبیلها به دلیل ‌ایجاد دودمه‌ و دیگر ‌اشکال ‌آلودگی ‌هوا در شهرهای ‌بزرگتر‌ مقصر شناخته ‌شد.
آلودگی ‌همان‌ چیزی است که اقتصاددانان آن را اثرات خارجی می‌خوانند- بهایی که نهادهای مسئول می‌توانند ازآن طفره روند ولی جامعه در کل باید عهده دار آن شود.
درحالی که نیروهای بازاری قادر نبودند به چنین موضوعاتی بپردازند ، بسیاری از طرفداران حفظ محیط زیست پیشنهاد دادند که دولت، تعهد اخلاقی دارد تا از اکوسیستمهای آسیب پذیر زمین حمایت کند – حتی اگر انجام این کارباعث قربانی شدن رشد اقتصادی شود.
قوانین زیادی وضع شد تا آلودگی را کنترل کند نظیر: قانون هوای پاک 1963، قانون آب پاک 1972و قانون آب آشامیدنی سالم 1974.
حامیان حفاظت از محیط زیست در دسامبر 1970 با تاسیس آژانس حمایت از محیط زیست آمریکا به هدف اصلی دست یافتند. این آژانس بسیاری از برنامه های فدرال که مسوول حمایت از محیط‌زیست هستند را دریک آژانس واحد کنار هم جمع می‌کرد. آژانس محدودیتهای نسبتا خوبی را در مورد آلودگی تعیین و اجرا می‌کند و برنامه‌های زمانی را پایه‌ریزی می‌کند تا آلوده کننده‌ها را با استانداردها همراستا کند. به این دلیل که اکثر این نیازها به تازگی رخ داده اند به صنایع زمان قابل قبولی داده می شود تا از استاندادردها تبعیت کنند.
آژانس همچنین این قدرت را دارد تا تحقیقات و تلاشهایی را که توسط دولتهای ایالتی و محلی، گروههای خصوصی و عمومی و موسسات آموزشی در زمینه مبارزه با آلودگی صورت می گیرد هماهنگ کند و از آنها حمایت نماید.
داده‌هایی که از زمان شروع بکار آژانس بدست آمده است نشانگر بهبود چشمگیر در کیفیت زیست‌محیطی می‌باشد. در کل کشور تقریبا همه آلاینده‌های هوا کاهش داشته اند. با اینحال در سال 1990 بسیاری از مردم آمریکا معتقد بودند که هنوز تلاشهای بیشتری برای مبارزه با آلودگی هوا لازم است. کنگره، اصلاحات مهمی را در قانون هوای پاک تصویب کرد و رییس جمهور جرج بوش این اصلاحات را امضا کرد (1989-1193).
از میان کارهایی که صورت گرفت این بود که قانون، سیستم ابتکارآمیزی را که بر پایه بازار بود ثبت کرد که این سیستم بدین منظور طراحی شده بود تا تضمین نماید که نشر دی‌اکسید سولفور که تولید کننده باران اسیدی است بطور قابل توجهی کاهش می‌یابد. این نوع آلودگی موجب وارد کردن صدمات جدی به جنگلها و دریاچه ها بالاخص در بخش شرقی آمریکا و کانادا است.