مكيال المكارم في فوايد الدعاء للقائم

اين کتاب ارزنده، به دست علامه متقي مرحوم حاج ميرزا محمدتقي موسوي اصفهاني،  نگارش يافته است.
طبق عنوان كتاب، موضوع آن، بررسي فوايد دعا براي حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) است؛ امّا فقط بخش عمدة كتاب به اين موضوع اختصاص دارد و نويسنده، به بحث‏هاي ديگر دربارة حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) نيز پرداخته است.
اين کتاب، پژوهشي است دربارة لزوم شناخت امام زمان(عليه السلام) و دعا براي آن حضرت و فوايد دنيايي و آخرتي آن بر محور بيش از يک هزار حديث فراهم آمده است. هدف نويسنده، حق‌گزاري و شکر نعمت وجود حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) و ديدن خوابي دربارة نوشتن اين کتاب است.
وي درباره انگيزه نگارش اين اثر نوشته است:
به نظرم آمد كه كتاب مستقلي در اين موضوع (فوايد دعا براي امام زمان(عليه السلام) انتظار فرج، ابزار قرب به او و...) بنويسم؛ اما مشكلات روزگار، مرا از اين كار بازداشت؛ تا اين كه در خواب، حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) را ديدم كه به من فرمود: «اين كتاب را بنويس و عربي هم بنويس و نام آن را مكيال المكارم في فوايد الدعاء للقائم بگذار». وقتي از خواب بيدار شدم، تصميم به نگارش آن گرفتم كه توفيق يارم نشد؛ تا اين كه در سال1330 ق به مكه مشرف شدم و وبا در آن‌جا گسترش يافت.
با خداوند عهد كردم اگر به سلامت بازگشتم، تصنيف اين كتاب را آغاز كنم. به لطف خدا، با سلامتي بازگشتم و تدوين آن را آغاز كردم.

1. وجوب شناخت امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) ؛

2. امام زمان ما حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) است؛

3. بخشي ازحقوق‏ امام ‏مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) بر ما؛

4. ويژگي‌‏هاي حضرت كه مستوجب دعاي مردم در حق او است؛

5. فوايد دعا براي فرج صاحب الزّمان(عجل الله تعالي فرجه الشريف) ؛

6. اوقات و حالاتي كه در آن‌ها دعا براي حضرت و تعجيل فرج تأكيد شده است؛

7. چگونگي دعا براي تعجيل فرج و پاره‏اي از دعاهاي مأثور؛

8. در بقيه اموري كه سبب قرب به حضرت مي‌‏شود و حضرت را خوشحال مي‌‏كند و نزد او پر ارزش است.

پي نوشت:

1. وی در سال 1301 ق در اصفهان تولّد يافت و عمر خود را در تهذيب نفس، فراگيري و نشر علوم آل محمد سپري كرد. اگرچه عمر نسبتاً كوتاهي داشت، ولي آثار علمي ارزنده‏اي از خود به يادگار گذاشت. كه از جمله آنها كتاب مكيال المكارم فى فوايد الدعاء للقائم(عجل الله تعالي فرجه شريف) است. وی درسال 1348ق وفات يافت و در تخت فولاد اصفهان در جوار پدرش مدفون گرديد.