جداييهاي ستاره اي

.;
'البته اين امر مخصوص و منحصر به انسانها نيست بلكه به نظر مي رسد ستاره ها نيز گاهي به چنين نقطه اي مي رسند. اما يك تفاوت عمده هم وجود دارد در اينجا و برروي زمين اين احتمال وجود دارد كه كسي بتواند پادرمياني كند و مانع اين اتفاق شود اما در مقياس آسماني اخترشناسان تنها مي توانند شاهد اين جداييها باشند.
يكي از محل هايي كه ستاره هاي مزدوج علاقه شددي به جدايي دارند سحابي معروف جبار است. يك مدل سازي عددي نشان از ان دارد كه چگونه دو سيستم ستاره اي مزدوج در خلال 5/2 ميليون سال گذشته به هم نزديك شده و زوجهاي خود را عوض كرده و سپس هريك به سويي پرتاب مي شوند. يكي از اين سيستمهاي دو تايي همدم خود را از دست مي دهد و به تنهايي بهفضاي ميان ستاره اي وارد مي شود .
اخترشناسان مدتها بود كه به بررسي بقاياي اين سيستم پرداخته بودند سيستم ستاره اي كه به نامهاي AE Aur و Mu Col ناميده مي شوند . حركت اين دو ستاره نشان مي داد كه گويي اين دو ستاره با سرعت قريب به 100 كيلومتر در ثانيه در جهت مخالف از هم دور مي شوند. با به انجام يك مدل سازي و به عقب بردن پارامتر زمان اخترشناسان توانستند نشانه اي از سيستم اوليه پش از جدايي را به دست آورند. منظومه قبلي كه Iota Ori ناميده ميشود از دو ستاره پر جرم با سنين متفاوت تشكيل شده بود كه در مداري غير عادي به دور هم مي چرخيدند. اين مدار غير عدي و جرم زياد ستاره ها كه منجر به واقع شدن اثر گرانشي بالايي به دو ستاره مي شد باعث مي شد تا در هر دور چرخش اثر كوچكي موجب به هم خوردن تعادل در سيستم شود. اين مساله باعث به وجود آمدن واكنشهاي پيچيده اي مي شود كه در خانواده هايي از ستاره هاي پر جرم مانند سحابي جبار به وجود مي آيند و باعث جداشن همدمهاي ستاره اي مي شوند.
شبيه سازي انجام شده كه توسط محققان دانشگاه آمستردام انجام شده است نشان از آن دارد كه چگونه در چنين سيستمي زوج ستاره ها به هم نزديك مي شوند و سپس در شرايطي خاص مولفه هاي خود را از دست مي دهند . اگرچه اين شبيه سازي قادر نيست تمامي اتفاقات و رويدادهايي كه منجر به اين جدايي شده است را دقيق شبيه سازي كند اما توضيح واضحتري نسبت به قبل در اختيار ما قرار مي دهد. شايد كار سخت تر نسبت به رديابي ستاره هاي اين مجمومعه در حال حاضر نگاه به گذشته انها با شد چرا كه به ويژه در مورد خاصي كه با آن مواجهيم يكي از مولفه هاي آزاد شده ستاره اي است كه در بازه فروسرخ بسيار درخشان است و با سرعتي معادل 40 كيلومتر در ثانيه درون محيط غير شفاف سحابي در حال حركت است و بر اثر برخورد با لايه هاي گازي موجب آزاد شدن پرتوهاي X مي شود. اين سرعت بالا نشان از گذشته اي غير عادي و مشكوك دارد و راه حل حاضر پيشنهادي براي توضيح گذشته اين ستاره در اختيار دانشمندان قرار مي دهد. موضوع جدايي ستاره ها و جدا شدن انها از سيستمهايي كه به ان تعلق دارند مي تواند در سيستمهاي چند ستاره اي نيز رخ دهد و منحصر به سيستمهاي دوگانه نيست.