حبابة والبیه

از زنان والا مقامی است که در دورۀ زندگی هشت امام معصوم – علیه السلام – را درک کرد و پیوسته مورد لطف و عنایت ایشان قرار داشت . در یک یا دو نوبت به وسیله امام زین العابدین و امام رضا – علیه السلام – جوانی اش به او باز گردانده شد . اولین ملاقات وی با امیرالمؤمنین – علیه السلام – بود که از حضرت دلیلی برامامت در خواست کرد .
حضرت در حضور وی سنگی را برداشت و بر آن مهر خود را نقش کرد و اثر آن مهر در سنگ جای گرفت و به او فرمود : پس از من هر که توانست در این سنگ چنین اثری بر جای بگذارد ؛ او امام است . از این رو حبابه پس از شهادت هر امامی نزد امام دیگر می رفت و آنان مهر خود را بر همان سنگ می زدند و اثر آن نقش می بست . نوبت که به امام رضا – علیه السلام – رسید حضرت نیز چنین کرد .
حبابه نه ماه پس از رحلت امام رضا – علیه السلام – زنده بود و پس از آن بدرود حیات گفت.]
روایت شده است که وقتی حبابه به خدمت امام زین العابدین رسید یکصد و سیزده سال از عمرش سپری شده بود . حضرت با انگشت سبابه خود اشاره ای نمود و جوانی اش باز گشت
همچنین نوشته اند :