معرفی گونه : میگو

قبل از اینکه به مسئله تکثیر و پرورش میگو برسم، میخوام توضیح مختصری راجع به چرخه زندگی میگو ارائه بدم. از بین گونه های مختلف میگو، میگوی سفید غربی رو بررسی میکنیم چون تکثیر و پرورش اون بسیار رایج هست :

رده بندی علمی و ساختمان خارجی :

بندپایان Arthropoda
سخت پوستان Crustacea
Malacostraca
Eumolacostraca
Eucarida
ده پایان Decapoda
Dendrobranchiata
Penaeidea
Penaeoidea
پنائیده Penaeidae
پنئوس Penaeus
لیتوپنئوس Litopenaeus
سفید غربی Vannamei
میگوی سفید غربی عضو خانواده پنائیده است. اعضای این خانواده به دلیل آنکه پس از تفریخ تخم، لارو به شکل ناپلیوس (Napilus) است و ماده ها به جای حمل تخمها تا موقع تفریخ، آنها را در آب پخش میکنند. از سایر ده پایان متفاوت اند. بعلاوه، این میگوها دارای روستروم (Rostrum) دندانه دار هستند.
شکل بالا نمای عمومی ساختمان بیرونی میگوی سفید غربی را نشان میدهد. تعداد دندانه ها موجود بر روی حاشیه بالایی و پایینی روستروم و عدم وجود تارچه ها بر روی سطح بدن، وجود تمایز این گونه از سایر افراد جنس پنئوس هستند. میگوی سفید غربی بر روی لبه پایینی و بالایی روستروم خود به ترتیب ۲ و ۸-۹ دندانه دارد.

پراکنش جغرافیایی :

میگوی سفید غربی، بومی آبهای اقیانوس آرام و سواحل مکزیک، آمریکای جنوبی و مرکزی است. اما به دلیل سهولت نسبی پرورش میگوی سفید غربی، این گونه به تمام نقاط جهان منتقل شده است.

پوست اندازی و رشد :

همانند دیگر بندپایان، میزان رشد میگوها به دو عامل : تناوب پوست اندازی ( زمان بین دو پوست اندازی) و افزایش رشد ( در هر بار پوست اندازی چقدر رشد میکند ) بستگی دارد.
به دلیل اینکه بدن میگو با پوشش سختی ( اسکلت خارجی ) احاطه شده، جانور برای رشد باید پوشش قدیمی خود را انداخته و پوشش جدید و بزرگتری را بوجود آورد. در موقع پوست اندازی، کوتیکول در ناحیه بین کاراپاس و Intercalary Sclerit شکاف می خورد و از میان آن سرسینه و اندامهای ضمیمه قدامی بیرون آمده و با تکان سریع و قوی دم، جانور از پوسته قدیمی رها میشود. پوشش خارجی ابتدا نرم است اما به تدریج سخت میشود.
پوست اندازی غالبا اولین فرایند فیزیولوژیکی آشکاری است که وجود استرس را نشان میدهد. بنابراین پرورش دهندگان باید به تغییر دفعات پوست اندازی ( به ویژه کاهش آن ) توجه داشته باشند.

غذا و غذادهی :

پنائیده ها ذاتا گوشتخوارند و سخت پوستان کوچک، ناجورپایان و پرتاران را شکار می کنند. اما در حوضچه های پرورشی، این قبیل طعمه ها وجود ندارند و فقط غذای دستی داده شده و یا مواد آلی در حال تجزیه برای تغذیه میگوها در دسترس آنها قرار دارد.
تو پرانتز ==> گفتم غذا دهی، یاد یه خاطره افتادم. یه گربه داشتیم اسمش رو گذاشته بودیم دنیس. یه گربه ماده سفید و سیاه بود. هر روز کلی بهش مرغ و گوشت میدادیم. خلاصه وقت ناهار و شام، دنیس هم سهم خودش رو داشت. بعد چند مدت غریزه بهش حکم کرد و بچه دار شد. اما همین غریزه دوباره حکم صادر کرد و دنیس خانم بچه هاش رو خورد !! ما هم به شدت اونو تحریم کردیم. خلاصه بیچاره اون آخرا زندگی درویشی پیشه کرده بود و به نون خشک، پلو اضافه، خار ماهی و حتی سیب زمینی قناعت میکرد. خلاصه خواستم بگم گربه موجودی گوشتخوار هست !!!
بررسی های آزمایشگاهی که در انستیتو اقیانوسی انجام گرفته، نمایانگر آن است که حاصلخیزی طبیعی حوضچه ها ( برای مثال رشد جلبکها یا باکتری ها در ستون آب ) منبع غذایی مهمی را برای میگوی سفید غربی فراهم آورده و رشد میگو را افزایش میدهد. میگوی سفید غربی یک جانور شب کار است. اگر میگوهای سفید نابالغ به حال خود رها شوند، تقریبا همه آنها در بستر فرو میروند و به دنبال غذا نمی گردند، اما ریختن غذا به داخل استخر موجب تحریک و آغاز رفتار تغذیه ای آنها میشود. لذا پرورش دهندگان میتوانند با غذادهی در طی روز میگو را وادار به تغذیه کنند.

چرخه زندگی :

مراحل مختلف چرخه زندگی میگوهای خانواده پنائیده به ترتیب : ۱) ـ ماده بالغ (تخمریزی) ۲) ـ تخم ۳) ـ لارو ناپلیوس ۴) ـ لارو پروتوزوآ ۵) ـ لارو مایزیس ۶) ـ لارو پیشرفته ۷) ـ میگوی جوان
۲) ===> ۳ ) ===> ۴)
===> ۵) ===> ۶) ===> ۷)
میگوها در آبهای دور از ساحل جفتگیری و تخمریزی می نمایند. بچه میگوها به طرف آبهای ساحلی حرکت کرده و بر روی بستر مصبهای کم عمق می نشینند و اصطلاحا کفزی می شوند. چند ماه بعد، میگوهای بالغ به آبهای دور از ساحل باز می گردند تا در آنجا بالغ شده، جفت گیری کنند و تخمریزی نمایند.