تأثير نهضت عاشورا برنهضت امام خميني(رضوان الله تعالي عليه)

مبدأ مهمّ شكل گيري انقلاب اسلامي ، روز 12 محرم 1383 هـ .ق بود كه ((15 خرداد)) نام گرفت. روز 15 خرداد 1342 هـ . ش، نه از آن جهت كه 15 خرداد بود، بلكه چون مصادف با 12 محرم بود، سرآغاز انقلاب اسلامي گرديد و هم چنين درسال 1357 هـ . ش كه انقلاب اسلامي به آستانه ي پيروزي رسيد، اين پيروزي ، به سبب چهار راهپيمايي ميليوني مردم ايران اسلامي بود؛ زمان آن چهار راهپيمايي كه سرنوشت انقلاب اسلامي را رقم زد، عبارت بود از: تاسوعا، عاشورا، اربعين، و بيست وهشتم صفر. جمعيّت اين چهار راهپيمايي در سراسر ايران اسلامي، به ميليونها رسيد وايران، يكپارچه قيام كرد. بنابراين از نظر زمان، مناسك و مراسم سوك نهضت كربلا بود كه بدء و ختم انقلاب اسلامي را شكل داد. از سوي ديگر،آن چه كه اعلاميّه ها وسخنراني هاي حضرت امام راحل (رضوان الله تعالي عليه) را پرمحتوا مي كرد، استمداد از خطبه هاي پرشور سالار شهيدان (عليه السّلام) بود.زماني كه ايشان ، بياني نوراني حضرت اباعبدالله (عليه السلام) را درمتن اعلاميه ي خود آوردند1 :
(( ما تكليف الهي خود را ان شاءالله ادا خواهيم كرد و به احدي الحسنين نايل خواهيم شد؛ يا قطع دست خائنين از حريم اسلام و قرآن كريم، ويا جوار رحمت حق، جلّ وعلا؛ إنّى لا أري الموتَ إلاّ سعادﺓً والحياﺓ مع الظالمين إلاّ بَرَماً))2 .
به يكباره حوزه و دانشگاه حيات جديدي پيدا كرد. وقتي سخنان حضرت امام (قدّس سرّه) با سخنان سالار شهيدان كربلا(عليه السّلام) آميخته مي شد، با ﴿ نفخت فيه من روحي﴾3 هماهنگ بود وهنگامي كه سخن زميني فرع و نائب، به پيام آسمانيِ اصل و منوبٌ عنه مرتبط مي شد، اثر مي كرد.
چون حضرت امام (رضوان الله تعالي عليه) پيش از ديگران، هم مبدأ فاعلي اين نهضت را و هم مبدأ غائي آن را بررسي كرد، لذا پس از پيروزي انقلاب اسلامي ، به طور مكرّر توصيه مي فرمود كه نام كربلا و ياد حضرت حسين بن علي (عليهما السلام) را احيا كنيد ودر مراسم سوگ سالار شهيدان (عليه السّلام)، اشك بريزيد؛ و‌آن زمان كه مدّاح اهل بيت (عليهم السلام)، نام سالار شهيدان كربلا را مي بُرد، تمام بدن ايشان مي لرزيد؛ چرا كه امام راحل (رحمه الله) خود را شاگرد اين مكتب احساس مي كرد و قيام خود را محصول اين نهضت مي يافت.
بنابراين ، مبدأ انقلاب اسلامي، دوام آن ، محورهاي اصلي پيام هاي رهبر انقلاب ، وصيت ها وتوصيه هاي بنيانگذار جمهوري اسلامي پس از پيروزي انقلاب، درجريان نهضت جهاني سالار شهيدان (عليه السّلام) خلاصه مي شد.
كشورهايي وجود دارند كه انقلاب هايي در آنها صورت گرفت، ولي به ثمر نرسيد. علت شكست قيام آنان اين است كه درآن كشورها، نهضت حسين بن علي (عليهما السلام) حضور ندارد. اگر در الجزاير،مصر،سودان ، ومانند آن، قيام حسين بن علي(عليه السلام) حضور مي داشت، يقيناً انقلاب آنان زود به ثمر مي رسيد؛ درآن كشورها ، اشك براي اباعبدالله (عليه السلام) كه مايه ي احياي شوق شهادت است وجود ندارد. ما وقتي مي توانيم بر اهرمن درون پيروز شويم كه براي غفران ذنوب خود بگرييم؛ چه اين كه وقتي ظفرمند بر دشمن بيرون، از صحنه ي مصاف برمي گرديم كه به درگاه خدا اشك شوق بريزيم.
وجود مبارك علي بن ابي طالب (عليه السّلام) كه سلحشور ميدان جنگ است، در دعاي كميل، سلاح مردان الهي را ((اشك )) مي داند: (( وسلاحُه البُكاءُ)) 4 . اگر كسي بخواهد دشمن بيرون را ازپاي درآورد، تا اهل اشك بر سالار شهيدان (عليه السّلام) نباشد، توفيق مبارزه ندارد.آنان كه درعمليات هشت سال دفاع مقدّس حضور داشتند، مستحضرند كه خطّ مقدم جبهه ها را مرثيه ي سيد الشهداء (عليه السّلام) اداره مي كرد و سرودهاي ملّي، در مراحل بعد مؤثر بود. بنده در مانور يكي از جبهه ها حضور داشتم؛ شخصاً ديدم كه خطّ مقدّم و خاكريز اوّل را با نوارهاي مرثيه و نوحه ي سالار شهيدان (عليه السّلام) گرم مي كنند. كسي كه براي شهيد اشك مي ريزد ، با اين ابتهال و تضرع خود، شوق شهادت تحصيل مي كند و چنين امّتي ، براي هميشه زنده است و كسي كه در درون خود از ترس قيامت مي نالد، او اهل تهذيب روح است.
ازاين رو، حضرت امام راحل( رضوان الله تعالي عليه) براساس اين مبادي اعتقادي، اصرار داشتند كه ما هرچه داريم از كربلا داريم و نام و ياد سالار شهيدان (عليه السّلام) را بايد حفظ كرد.

پي نوشت:

1. صحيفه ي نور؛ ج1،ص 25 . 2. بحار؛ ج44، ص 381، باب 37.
3. سوره ي ص، آيه ي 72. 4. مفاتيح الجنان، دعاي كميل.