روستای پلکانی، با سنتها و پوششهای قدیمی
روستای پلکانی، با سنتها و پوششهای قدیمی
روستای پلکانی، با سنتها و پوششهای قدیمی
نويسنده:حجت عبدالرحمانی
اگر خیابان اصلی زنوز را به سمت شرق طی کنید، دورنمای یکی از زیباترین روستاهای ایران با حفظ تمام سنتها و آیینهای خود متجلی میشود. روستایی پلکانی که در تمامی حیاط و پشتبامهای آن طَبَقهای برگه زردآلو مشاهده میشود.
در مجاورت شهر زنوز قرار دارد. این روستا با ۴ هزار نفر جمعیت به گواه کارشناسان، از بالاترین پتانسیل گردشگری برخوردار است، اما گمنامی این روستا به واسطه معرفی نشدن، موجب شده است تا فعالیتهای متمرکز برای ارتقای شرایط این روستا در امر گردشگری بسیار کمرنگ و کماثر باشد. بهطوری که این روستا به جز میزبانی گردشگری نامتمرکز حتی جز موارد نادر مورد بازدید جدی مسئولان قرار نگرفته است.
زنوزق و آثار تاریخی موجود در آن مورد توجه همه است، معماری ویژه قیزیل کرپ (پل طلایی) و بافتهای تاریخی دیگر شهر زنوز، آن را جزو منحصر به فردترین بافتهای موجود در روستاهای کشور کرده است. زنوزق در کنار شهر زنوز در
۳۰ کیلومتری شمال غربی شهرستان مرند واقع شده است.
اگر خیابان اصلی زنوز را به سمت شرق طی کنید، دورنمای یکی از زیباترین روستاهای ایران با حفظ تمام سنتها و آیینهای خود متجلی میشود. روستایی پلکانی که در تمامی حیاط و پشتبامهای آن طَبَقهای برگه زردآلو مشاهده میشود.
روستایی که به درختان عظیم سپیدار ختم شده و به وسیله همین پوشش سبز و بلند، از دیگر جاذبههای منحصر به فرد منطقه جدا شده است.
منبع درآمد مردم این روستا مانند دیگر روستاهای منطقه، تولیدات محصولات سردرختی مانند سیب، زردآلو و گردو است. رمههای گوسفند نیز در گوشه و کنار دشتهای اطراف روستا دیده میشوند که برای مردم منطقه به منزله ثروتی عظیم محسوب میشوند.
از نخستین کوچه سربالایی روستا به داخل میرویم. کوچهها و خانههای این روستا به طرز عجیبی هویت تاریخی خود را حفظ کردهاند. شاید اگر هر گردشگری فقط چند قدم در این کوچهها بردارد و چهره زنان و کودکان را کنار دیوارهای کاهگلی ببیند، زمان و تاریخ را فراموش کند. آبی، سبز، نارنجی و گاه قرمز عمدهترین رنگی است که در لباس زنان این روستا به چشم میخورد.
مردمانی سختکوش و خندان. کمتر چهرهای در این روستا را بدون خنده میتوان دید. طبیعت و زلالی منطقه، چنان صفایی به مردمان روستا داده است که هر گردشگری را در نگاه نخست به خود جلب میکند.
در یکی از کوچههای این روستا، پیرزنی کنار چشمهای ایستاده و با بیلی راهآب را هموار میکند. پیش میرویم: سلام مادرجان. نگاهمان میکند و با لبخندی جوابمان را میدهد. قبل از آن که سؤالی بپرسیم، میگوید: «شما جهانگردید؟» تعجب نمیکنیم. مردمان این روستا به میهماننوازی، شهره عام و خاصاند. دوباره میپرسد: «کجاها را دیدهاید، خوشتان امد، غذا خوردهاید؟» و چند سؤال دیگر که شاید مجربترین راهنماها هم فراموش کنند آنها را از میهمان خود بپرسند.
آن پایین درهای است که در شمال غربی روستا قرار دارد، روستای دیگری به چشم میخورد. روستایی مملو از درختان گردو، سیب، زردآلو و چشمههایی که صدایشان در تمامی منطقه پیچیده است. یکی از شاخصههای این مکان، محلههای به هم چسبیده است که همانند نگینی دورتادور زنوزق را فرا گرفتهاند.
از پیرزن درباره آداب و رسوم آنجا میپرسم: «جشن عروسی و مراسم عزاداری در ماه محرم به علاوه مراسم چهارشنبهسوری، نوروز و اعیاد مذهبی مانند عید قربان و غدیر را مفصل برگزار میکنیم.» از توضیحاتی که میدهد معلوم میشود با بیشتر نقاط ایران در اجرای این مراسم مشترکند.
راه کوچه را پیش میگیریم و به آخرین حیاط روستا در بلندترین نقطه میرسیم. چشمانداز بسیار رؤیاییای دارد. با این که توپوگرافی منطقه، کوهستانی است اما تا چشم کار میکند، افق پیداست. افقی بالاتر از تمامی کوهها و تپههای اطراف شهر زنوز، هر چهار سوی نگاهمان بیانتهاست. تنها سوی چشمان است که این انتها را مشخص میکند. شاخصهای که در هیچ کدام از روستاهای ایران وجود ندارد.
زنوزق بیشک از منحصر به فردترین روستاهای تاریخی و طبیعی ایران است. در این روستا خانههایی دیده میشود که مربوط به دورههای صفوی است. گورستان این روستا نیز حکایتهای زیادی دارد. سنگ نوشتههایی در این گورستان وجود دارد که با استناد به خورشیدهای حک شدهاش، میتوان آنها را به دورههای خیلی گذشته نسبت داد.
زنوزق روستایی است که مجموعه عوامل طبیعی و تاریخی آن، میتواند آن را به یکی از ممتازترین روستاها در بحث گردشگری تبدیل کند. مسئلهای که تا به حال محقق نشده است. اما آنچه مشهود است سازمانها و ارگانهای مختلف تلاشهای گستردهای را برای معرفی و رساندن این روستا به جایگاه واقعی خویش آغاز کردهاند.
در برخی جاها از زنوزق با نام ماسوله آذربایجان شرقی نام برده میشود که این قیاس صحیح نیست. با این که ماسوله یکی از زیباترین روستاهای کشور است اما مجموعه عواملی که در زنوزق گردهم آمدهاند در هیچ روستایی حتی ماسوله وجود ندارد.
مجموعه جاذبههای طبیعی و تاریخی که در این روستا و مناطق اطراف آن وجود دارد، از این روستا یکی از نادرترین پتانسیلهای گردشگری را ساخته است. از سیب و زردآلو و عسل که هر کدام به عنوان یک شاخصه برای این روستا محسوب میشود بگذریم، کوهها و تفرجگاههای مستعد فراوانی در حاشیه روستا به چشم میخورد که هر کدام به تنهایی در ایام مختلفی از سال، پذیرای گردشگری خارجی و داخلی است.
کوههای سلدرم، سد زنوز و توپوگرافی اطرافش، باغ زیبای امینی، چشمههای آب معدنی فراوان و دشتهایی در ارتفاع دو هزار متری از سطح دریا که در اردیبهشتماه همانند تکهای جدا شده از بهشت هستند.
با این که این روستا مورد توجه کارشناسان مختلف قرار گرفته و مسائل حفاظتی درباره بافت تاریخی و روستایی آن رعایت میشود، اما تا چندی پیش، بدون در نظر گرفتن هویت تاریخی روستا، اقدامهایی برای ایجاد رفاه مردم انجام شده است که آسیب جدی به این روستا وارد میکند. اقدامهایی مانند جدولکشی و آسفالت که در صورت مطالعه بیشتر میتوانست به شکل بهتری همگون با بافت طبیعی روستا انجام شود.
با این که بسیاری از کارشناسان معتقدند ثبت این روستا در فهرست یونسکو سالهاست به تأخیر افتاده اما شاید این تأخیر به سود زنوزق تمام شده باشد. در حال حاضر کمتر روستایی در ایران وجود دارد که تمامی بافتها، سنتها و پوششهای قدیمی خود را حفظ کرده باشد.
منبع: روزنامه اطلاعات
در مجاورت شهر زنوز قرار دارد. این روستا با ۴ هزار نفر جمعیت به گواه کارشناسان، از بالاترین پتانسیل گردشگری برخوردار است، اما گمنامی این روستا به واسطه معرفی نشدن، موجب شده است تا فعالیتهای متمرکز برای ارتقای شرایط این روستا در امر گردشگری بسیار کمرنگ و کماثر باشد. بهطوری که این روستا به جز میزبانی گردشگری نامتمرکز حتی جز موارد نادر مورد بازدید جدی مسئولان قرار نگرفته است.
زنوزق و آثار تاریخی موجود در آن مورد توجه همه است، معماری ویژه قیزیل کرپ (پل طلایی) و بافتهای تاریخی دیگر شهر زنوز، آن را جزو منحصر به فردترین بافتهای موجود در روستاهای کشور کرده است. زنوزق در کنار شهر زنوز در
۳۰ کیلومتری شمال غربی شهرستان مرند واقع شده است.
اگر خیابان اصلی زنوز را به سمت شرق طی کنید، دورنمای یکی از زیباترین روستاهای ایران با حفظ تمام سنتها و آیینهای خود متجلی میشود. روستایی پلکانی که در تمامی حیاط و پشتبامهای آن طَبَقهای برگه زردآلو مشاهده میشود.
روستایی که به درختان عظیم سپیدار ختم شده و به وسیله همین پوشش سبز و بلند، از دیگر جاذبههای منحصر به فرد منطقه جدا شده است.
منبع درآمد مردم این روستا مانند دیگر روستاهای منطقه، تولیدات محصولات سردرختی مانند سیب، زردآلو و گردو است. رمههای گوسفند نیز در گوشه و کنار دشتهای اطراف روستا دیده میشوند که برای مردم منطقه به منزله ثروتی عظیم محسوب میشوند.
از نخستین کوچه سربالایی روستا به داخل میرویم. کوچهها و خانههای این روستا به طرز عجیبی هویت تاریخی خود را حفظ کردهاند. شاید اگر هر گردشگری فقط چند قدم در این کوچهها بردارد و چهره زنان و کودکان را کنار دیوارهای کاهگلی ببیند، زمان و تاریخ را فراموش کند. آبی، سبز، نارنجی و گاه قرمز عمدهترین رنگی است که در لباس زنان این روستا به چشم میخورد.
مردمانی سختکوش و خندان. کمتر چهرهای در این روستا را بدون خنده میتوان دید. طبیعت و زلالی منطقه، چنان صفایی به مردمان روستا داده است که هر گردشگری را در نگاه نخست به خود جلب میکند.
در یکی از کوچههای این روستا، پیرزنی کنار چشمهای ایستاده و با بیلی راهآب را هموار میکند. پیش میرویم: سلام مادرجان. نگاهمان میکند و با لبخندی جوابمان را میدهد. قبل از آن که سؤالی بپرسیم، میگوید: «شما جهانگردید؟» تعجب نمیکنیم. مردمان این روستا به میهماننوازی، شهره عام و خاصاند. دوباره میپرسد: «کجاها را دیدهاید، خوشتان امد، غذا خوردهاید؟» و چند سؤال دیگر که شاید مجربترین راهنماها هم فراموش کنند آنها را از میهمان خود بپرسند.
آن پایین درهای است که در شمال غربی روستا قرار دارد، روستای دیگری به چشم میخورد. روستایی مملو از درختان گردو، سیب، زردآلو و چشمههایی که صدایشان در تمامی منطقه پیچیده است. یکی از شاخصههای این مکان، محلههای به هم چسبیده است که همانند نگینی دورتادور زنوزق را فرا گرفتهاند.
از پیرزن درباره آداب و رسوم آنجا میپرسم: «جشن عروسی و مراسم عزاداری در ماه محرم به علاوه مراسم چهارشنبهسوری، نوروز و اعیاد مذهبی مانند عید قربان و غدیر را مفصل برگزار میکنیم.» از توضیحاتی که میدهد معلوم میشود با بیشتر نقاط ایران در اجرای این مراسم مشترکند.
راه کوچه را پیش میگیریم و به آخرین حیاط روستا در بلندترین نقطه میرسیم. چشمانداز بسیار رؤیاییای دارد. با این که توپوگرافی منطقه، کوهستانی است اما تا چشم کار میکند، افق پیداست. افقی بالاتر از تمامی کوهها و تپههای اطراف شهر زنوز، هر چهار سوی نگاهمان بیانتهاست. تنها سوی چشمان است که این انتها را مشخص میکند. شاخصهای که در هیچ کدام از روستاهای ایران وجود ندارد.
زنوزق بیشک از منحصر به فردترین روستاهای تاریخی و طبیعی ایران است. در این روستا خانههایی دیده میشود که مربوط به دورههای صفوی است. گورستان این روستا نیز حکایتهای زیادی دارد. سنگ نوشتههایی در این گورستان وجود دارد که با استناد به خورشیدهای حک شدهاش، میتوان آنها را به دورههای خیلی گذشته نسبت داد.
زنوزق روستایی است که مجموعه عوامل طبیعی و تاریخی آن، میتواند آن را به یکی از ممتازترین روستاها در بحث گردشگری تبدیل کند. مسئلهای که تا به حال محقق نشده است. اما آنچه مشهود است سازمانها و ارگانهای مختلف تلاشهای گستردهای را برای معرفی و رساندن این روستا به جایگاه واقعی خویش آغاز کردهاند.
در برخی جاها از زنوزق با نام ماسوله آذربایجان شرقی نام برده میشود که این قیاس صحیح نیست. با این که ماسوله یکی از زیباترین روستاهای کشور است اما مجموعه عواملی که در زنوزق گردهم آمدهاند در هیچ روستایی حتی ماسوله وجود ندارد.
مجموعه جاذبههای طبیعی و تاریخی که در این روستا و مناطق اطراف آن وجود دارد، از این روستا یکی از نادرترین پتانسیلهای گردشگری را ساخته است. از سیب و زردآلو و عسل که هر کدام به عنوان یک شاخصه برای این روستا محسوب میشود بگذریم، کوهها و تفرجگاههای مستعد فراوانی در حاشیه روستا به چشم میخورد که هر کدام به تنهایی در ایام مختلفی از سال، پذیرای گردشگری خارجی و داخلی است.
کوههای سلدرم، سد زنوز و توپوگرافی اطرافش، باغ زیبای امینی، چشمههای آب معدنی فراوان و دشتهایی در ارتفاع دو هزار متری از سطح دریا که در اردیبهشتماه همانند تکهای جدا شده از بهشت هستند.
با این که این روستا مورد توجه کارشناسان مختلف قرار گرفته و مسائل حفاظتی درباره بافت تاریخی و روستایی آن رعایت میشود، اما تا چندی پیش، بدون در نظر گرفتن هویت تاریخی روستا، اقدامهایی برای ایجاد رفاه مردم انجام شده است که آسیب جدی به این روستا وارد میکند. اقدامهایی مانند جدولکشی و آسفالت که در صورت مطالعه بیشتر میتوانست به شکل بهتری همگون با بافت طبیعی روستا انجام شود.
با این که بسیاری از کارشناسان معتقدند ثبت این روستا در فهرست یونسکو سالهاست به تأخیر افتاده اما شاید این تأخیر به سود زنوزق تمام شده باشد. در حال حاضر کمتر روستایی در ایران وجود دارد که تمامی بافتها، سنتها و پوششهای قدیمی خود را حفظ کرده باشد.
منبع: روزنامه اطلاعات
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}