علل دروغ در کودکان

بله دروغ يک واقعيت است زيرا با آنکه حقيقتي در درون آن نيست متأسفانه موجود است . حتماً شما هم با افرادي روبرو شده ايد که اين واقعيت ناخوشايند را در ميان ساير وقايع اخلاقي خود جاي داده اند . جالب آنکه هر کس دليل خاصي براي اين عمل دارد و به گونه اي آن را توجيه مي نمايد . آنچه مسلم است علل دروغگويي در بزرگسالان و کودکان متفاوت است .
کودک زمانيکه مرتکب تخلف يا نافرماني مي شود به دلائل مختلف به دروغ متوسل مي شود و اين ، يک پاسخ طبيعي است . مهم ترين دليل اين عکس العمل اين است که او آنقدر قوي نيست که واقعيت را بيان کند و در حقيقت قادر به پذيرش مسئوليت خطائي که مرتکب شده و اقرار بدان نيست . در لحظه ارتکاب اشتباه ، نفس خردسالانه وي تصوير ناخوشايندي از او ترسيم مي نمايد و کودک خود را گناهکار مي پندارد ، اما مايل نيست اين تصوير در برابر چشم ديگران نيز ظاهر شود . او نمي خواهد اطرافيان گناهکارش بخوانند و تصور بدي از وي داشته باشند . لذا به اين دليل کاملاً طبيعي و از طرفي به لحاظ آنکه موقعيت دروغ گفتن را فراهم مي بيند و راستگويي را باعث به دردسر افتادن خويش مي يابد ، دروغ مي گويد .

راه کارها :

با گفتن جملاتي مانند « بله مي دانم منظورت اين نبود » ، « مطمئنم چنين قصدي نداشتي » و عباراتي از اين قبيل ، به او اطمينان دهيد که حتي اگر حقيقت تلخي را براي شما آشکار کند ، باز هم از اعتماد و حمايت شما برخوردار است و اينگونه احترام به نفس را در او ايجاد کنيد . اشتباه نکنيد منظور اين نيست که بر اشتباه او صحه گذاريد و نسبت به آن بي تفاوت باشيد ،‌اما اگر مي خواهيد از اين اشتباه عبرت بگيرد مطمئن باشيد راهش توسل به خشم و سرزش نيست .