انحراف در چشمان نوزاد را جدى بگيريم

ديدن حركت بدون داشتن درك از رنگ ها

سه ماه نخست: نوزادان معمولا قبل از هر چيز حركت را مى بينند. آنها مى توانند در يك هفتگى تغييرات صورت مادر مانند خنده، اخم و … را ببينند. در اين زمان درك رنگ هنوز كاملا تكامل نيافته است. هماهنگى عضلات چشم درنوزادان تازه متولد شده و شيرخواران بسيار ناقص است. چشم نوزادان اغلب به بيرون يا داخل منحرف شده و حركت چشم ها با هم هماهنگ نيستند و اين وضعيت همان انحراف چشم يا استرابيسم است و چنانچه تا ۳ و يا ۴ ماهگى خود به خود برطرف نشود بهتر است نوزادتان را نزد چشم پزشك ببريد.
تشخيص به هنگام انحراف چشم بسيار مهم است زيرا تنبلى چشم يا آمبليوپى نتيجه انحراف چشم درمان نشده است. اگر يك چشم كودك نتواند بر اثر استرابيسم خوب ببيند، هماهنگى چشم ها بر هم مى خورد و در صورت عدم درمان فرد دچار تنبلى چشم و در پى آن كاهش شديد ديد مى شود.
نوزاد دو ماهه بايد كاملا به نور روشن ( مثلا لامپ) و يا آويزهايى كه معمولا بالاى سر وى آويزان مى كنند توجه كند. اگر در سه ماهگى جسمى را مقابل چشم نوزاد بگيريد و آن را آهسته از يك سمت به سمت ديگر ببريد و او قادر به تعقيب كردن آن جسم نباشد بهتر است مورد معاينه قرار بگيرد.
در ۴ تا ۶ ماهگى كودك بايد دستش را به طرف اسباب بازى كه جلوى او مى گيريد دراز كند و يا دستش را به آن بزند و اين عمل نبايد اتفاقى باشد. از ۶ تا ۸ ماهگى نوزاد شروع به غلت زدن و احتمالا چهار دست و پا راه رفتن مى كند. در اين مرحله مى توانيد يك اسباب بازى را طورى جلوى كودك قرار دهيد تا وادار شود براى رسيدن به آن غلت بزند و يا كمى از جاى خود جلوتر بيايد. اين كار به تقويت بينايى نوزاد كمك مى كند. بين ۸ تا ۱۲ ماهگى كودكتان ممكن است راه برود. به جاى راه افتادن زودتر، كودك را به چهار دست و پا راه رفتن تشويق كنيد. زيرا سبب ايجاد هماهنگى ميان حركات دست و چشم مى شود. در اين سنين به ويژه وقتى كودك روى مبل يا تخت و يا نزديك پله است بايد بسيار مواظب وى بود چرا كه كودك در اين مرحله هنوز فاقد درك عمق كافى است و در نتيجه پستى و بلندى ها را به خوبى درك نمى كند و به عبارت ديگر كودكتان در اين سن متوجه نيست كه لبه تخت در جايى تمام مى شود و زمين پايين تر از آن قرار گرفته است، بنابراين احتمال سقوط كودك شما از تخت و پله همواره وجود دارد.