زیر باران

( دریافتی از مناجات امیر مومنان علیه السلام )

ای آقایم و ای سرورم ! من خود گواهم و به چشم می بینم تو مولای همه ای ،تو خدایی ومن بنده و عبد .ای مولا وای صاحب ، چشم می اندازد و باب رحمت ارزانی می دارد.
چه کسی جز صاحب ، آغوش رحمت می گشاید ،رحم می کند و نگاه مهربانانه ی خود را برای این تنها و بی پناه عطا می کند .
ای مولا ، ای سرور! تمام عزت ها برای توست . تو دوست داشتنی ترین ها هستی ومن ،خوار و ذلیل ، مسکین ومستکین ودر راه مانده .ای جلال تو ناپیدا و ای جلیل ،کیست جز تو و کجاست عزیز وعزت مندی چون تو؛ که دست لطف به درمانده ای چون من دهد و آغوش عطوفت گشاید .ای مولای عزیز ! بر عبد ذلیل رحم کن ، ای مولای بی همتایم ! تو آفریدگاری و ماجملگی آفریده های تو . ای خالق همه هستی ! ریز و درشت ، نهان و آشکار ، همه و همه وجودشان به اراده ی توست .تو خواستی و ما شدیم . تو هستی پس ما هستیم و تو بخواهی نباشیم ، عدم ، مأوایمان خواهد شد . تو آفریدگاری و من آفریده ی تو ، پس چه کسی جز تو می تواند بر من رحم کند . چه کسی جز تو می تواند تکیه گاه من شود . هستی ام از آن توست . ای هستی بخش !
منبع: ماهنامه ي ديدار آشنا