كتاب الكافي في الفقه

نويسنده:حافظ فرزانه

مؤلّف:

تقي الدين بن نجم الدين بن عبيد الله بن عبد الله بن محمد حلبي (ابو صلاح) (م 447 ه‍.ق)

زندگي نامه:

مؤلف يكي از بزرگان و فقهاي نامدار شيعه و از بزرگان علماء شام بوده و در علم اديان و ابدان (طب) صاحب نظر به شمار آمده است. او در فقه اهل بيت ـ عليهم السّلام ـ از علاّمه هاي روزگار خود و از زاهدان و فقيه ترين علماي عصر خود بوده و در بين بزرگان قوم صاحب منزلت مي باشد و تأليفات او جايگاه والائي در بين صاحبان فن دارد. در حقيقت وي جانشين سيد مرتضي علم الهدي در امور تدريس و غيره در حلب به حساب مي آمد.

استادان:

سيد مرتضي علم الهدي، شيخ طوسي، سلار بن عبد العزيز، ابو الحسن محمد بن محمد.

شاگردان:

ابن براج، عبد الرحمن رازي، ابن ابي ربيع خشاب، عزّ الدين عبد العزيز بن ابي كامل طرابلسي، داعي بن زيد بن علي بن حسين افطسي.

تأليفات:

التهذيب، المرشد في طريق التعبد، العمده في الفقه، تدبير الصحة (طب)، شبه الملاحده تقريب المعارف، شرح الذخيره، البدايه، مختصر الفرائض الشرعيه، المواج في الاحاديث، غاية الانصاف في مسائل الخلاف، التلخيص في الفروع، الشافيه، البرهان علي ثبوت الايمان، مختصر.

معرفي اجمالي كتاب:

اين كتاب يكي از مآخذ فقه شيعه بوده و از مصادر كتاب بحار علامه مجلسي مي باشد. در اين كتاب تحقيقي جامع در مواضع فقه شيعه صورت گرفته است. كتاب حاضر به ترتيب ابواب فقه بوده و مؤلف به بعضي از مباني اصول فقه نيز اشاره كرده است. ابن ادريس در سر ائر و علامه حلّي در مختلف الشيعه در يك صفحه و بعضي جاها بيشتر از يك صفحه فتاواي ابو صلاح را كه در كتاب الكافي آمده است، آورده اند.
مؤلف در اين كتاب به مناسبت هائي به علم كلام و اصول دين شيعه نيز اشاره و واجبات، محرمات، مستحبات و مكروهات هر باب را به طرز زيبائي ذكر كرده است.[1]

وضعيت نشر:‌

اين كتاب در يك جلد به زبان عربي و با تحقيق رضا استادي، به همت مكتبه امام امير المؤمنين در سال 1362 ه‍.ش، چاپ شده است.

پی نوشت:

[1]. مقدمه كتاب، الكافي في الفقه.

منبع: مرکز مطالعات و پژوهش هاي فرهنگي حوزه علميه